به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، علیرضا زاکانی عصر امروز در جمع مردم این شهر با اشاره به وحدت مثالزدنی مردم ترکمنصحرا اظهار کرد: مردمان خوب گنبدکاووس اعم از شیعه و سنی الگویی از زندگی صمیمانه و برادرانه برای همه استانها و شهرستانهای کشور هستند.
وی با بیان اینکه ترکمنصحرا دارای ظرفیتهای بسیار پرشمار و فوقالعادهای در حوزههای مختلف است، افزود: امروز باید متولیان امر و مسؤولان پاسخ دهند که چرا به ظرفیتهای بزرگ این منطقه توجه نشده و چرا کلنگ راهآهن گنبدکاووس زده شده و بعد مدتها هنوز اجرایی نشده است؟
نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کشور هلند با وسعتی به اندازه استانهای مازندران و گلستان در تولید و صادرات مواد غذایی بینظیر عمل کرده است، تصریح کرد: ثروت به دست آمده در این حوزه برای کشور هلند یک و نیم برابر ثروتی است که ما از نفت به دست میآوریم.
زاکانی با انتقاد از بیتوجهی به صنعت اسب در ترکمنصحرا خاطرنشان کرد: این صنعت در سرتاسر دنیا علاقهمندان بسیار زیادی دارد به طوری که در کشور آمریکا گردش مالی صنعت اسب بالغ بر 124 میلیارد دلار است که سود آن مبلغی معادل 31 میلیارد دلار برای این کشور خواهد بود.
وی با بیان اینکه زندگی مردمان شریف، مؤمن و انقلابی گنبدکاووس و ترکمن صحرا در سختی مایه نگرانی و شرمندگی همه دوستداران انقلاب است، گفت: باید تعجب کرد که این خطه زرخیز و با توانمندیهای بسیار زیاد و بزرگ مورد غفلت و بیتوجهی مسؤولان قرار گرفته است.
نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به طولانی شدن اجرای پروژه پتروشیمی گلستان، اضافه کرد: سهام 95 هزار نفر از مردم 10 سال است که بدون هیچ رخداد مثبتی برای اجرای این پروژه سرمایهگذاری شده است تا 5 هزار شغل برای جوانان این استان ایجاد شود اما پس از یک دهه تنها 20 درصد از این پروژه اجرایی شده است.
زاکانی با بیان اینکه چرا باید کلنگ پروژه راهآهن گنبدکاووس بخورد اما اجرایی نشود، ادامه داد: به دلیل عدم توجه به توانمندیها و دغدغههای مردم ترکمن صحرا و اولویت ندادن به نیازهای مردم این خطه پروژه راهآهن گنبدکاووس امروز طرحی فراموش شده است.
وی دلیل این بیتوجهی به مردم را پیوستگی کانونهای قدرت و ثروت دانست و گفت: کسانی که صاحب ثروت هستند یا صاحبان قدرت را میخرند یا مقدمات پیروزی اهل قدرت را فراهم میآورند تا آنها را وامدار به خود کنند و به این ترتیب مسؤولان فرصتی برای رسیدگی به دغدغهها و نیازهای مردم پیدا نمیکنند.