گزینه‌های عجیب برای شهرداری تهران

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ از دست رفتن فرهنگ و هویت اسلامی به یغما رفتن ارزش‌های انقلاب، سلطه یافتن زیست غربی و بازگشت چالش‌های امنیتی احتمال نزدیکی است که برخی از گزینه‌های مطرح شده برای شهرداری تهران توسط منتخبین شورای شهر پنجم به ذهن متبادر می‌کنند، مسلم است که برخی ازاین گزینه‌ها و مطرح شدنشان توسط اعضای شورا در مکانیسم انتخابی آنان نوعی پنجه نشان دادن به حاکمیت است، چرا که سال هاست که مردم بخصوص بعد از فتنه سال ۸۸ با برخی از این گزینه‌ها که حتی سابقه امنیتی و ضدیت با جمهوری اسلامی را درکارنامه خود داشته اند؛ تسویه حساب کرده اند؛ و بنابراین مطرح شدن دوباره این نام‌ها تن‌ها می‌تواند معنای چنگ و دندان نشان دادن به دلسوزان نظام و کشور باشد، ضدیت با ولایت و فتنه گری و کارگردانی برخی از این عناصر در بازی‌های سیاسی که میتوانست آسایش و امنیت کشورمان را سلب نماید بر آگاهان پوشیده نیست.

کارگزاران طلایه داران مانور تجمل و اشرافیتی سلطنت گونه که با دوعضو در شورای پنجم حضور دارند در خیزی مطمئن به سمت تصاحب جایگاه مهم شهرداری تهران قدم برداشته اند؛ نگاهی گذرا به لیست ۷ نفره گزینه‌های شهردار جدید تهران می‌توان به خوبی نقش آفرینی کارگزاران در این فرایند را مشاهده کرد. ماه گذشته روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد فاش کرد که کرباسچی از برخی نامزد‌ها برای قرار گرفتن در لیست امید، ۲ میلیارد تومان مطالبه کرده است و امروز اثرات لیستی که توسط کرباسچی تهییه شده است را می‌توان مشاهده کرد.

لیستی که نهایتا موجب شده است نجفی تمامی آرا را کسب کند و مرعشی با یک رای کمتر در جایگاه دوم قرار بگیرد تا این دونفر با اختلافی معنا دار از دیگر کاندیداهای لیست هفت نفره برای تصدی شهرداری تهران قراربگیرند.

تنها نگاهی گذرا به همین دونام می‌تواند عمق فاجعه را نشان دهد محمد علی نجفی در سال ۸۵، در فهرست موسوم به فهرست ائتلاف اصلاح طلبان به همراه معصومه ابتکار و احمد مسجد جامعی به شورای شهر سوم راه پیدا کرد، که مهم‌ترین اقدامات او در این زمینه، مخالفت با تغییر نام میدان «حق شناس» به میدان «۹ دی»، و همچنین سرکشی به همراه معصومه ابتکار به خانواده کسانی بود که به زعم او «شهدای» فتنه سبز بودند.

حسین مرعشی که گفته می‌شود پسر عموی عفت مرعشی همسر مرحوم هاشمی رفسنجانی است، در جریان فتنه ۸۸، جزو مشارکت کنندگان در آن غائله بود و در نهایت در اسفند همان سال، به واسطه دفاع از فتنه گران و توهین به نظام، به یک سال حبس محکوم شد. البته او در جریان تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری دهم، در اردیبهشت ماه ۸۸، زمانی که برای تبلیغ میرحسین موسوی به دانشگاه باهنر کرمان رفته بود، ایدئولوژی حاکم بر کارگزاران را چنین افشا کرده بود: "ما در حزب کارگزاران به افراد و انسان‌ها اصالت می‌دهیم و مشی ما لیبرالیستی است. " (خبرگزاری فارس، ۱۶ / ۲ / ۸۸)

تهران پایتخت انقلاب اسلامی می‌خواهد شاهد شهرداری باشد که اصالت را به انسان آن هم از نوع کاپیتالیستی آن با طعمی نئولیبرالیستی بدهد، آیا اجحافی سنگین‌تر از این می‌توان به نظام کرد؟ امنیت تهران و سلامت روانی و عمرانی و بهداشتی شهر تن‌ها از عهده شهرداری برنمی آید و بسیاری از نهادهای دیگر مانند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز در این امر دخیل هستند، به راستی نهادهای تامین امنیت تهران مانند نیروی انتظامی و قرارگاه ثارالله چگونه می‌توانند به شهرداری اعتماد کنند و علاوه براین با او همکاری سازنده داشته باشند که در پرونده خود سابقه برخورد و تنش با نظام را دارد؟

برنامه کارگزاران در دوران ازدست دادن هاشمی رفسنجانی، به عنوان اصلی‌ترین استوانه برای نفوذ در لایه‌های مختلف قدرت و ثروت این است که با استفاده ابزاری از اصلاح طلبان (آنانی که حتی روحانی نیز به چشم نردبان نگاهشان می‌کند) به نهادهایی که دارای قابلیت‌های سیاسی و قدرت اقتصادی و اجتماعی نفوذ نمایند تا بدین وسیله و چنگ انداختن بر سرمایه‌های ملی و حق الناس خود را از باتلاق غرق شدن و فراموشی از صحنه سیاسی دورنمایند.

هرچند که انتخاب شهردار تهران حق اعضای شورای شهر پنجم است، اما قدرمسلم دلسوزان و علاقه‌مندان نظام اجازه نمی‌دهند گزینه‌های مطرح شده ر‌ها از پارامترهای مهم امنیت و ثبات نظام اسلامی باشند و در صورت انتخاب قطعی چنین گزینه هایی رصد و مواظبت از اعمال آنان حق حافظان ایران اسلامی خواهد بود، چرا که ولو به قول حسن روحانی دوران حاکمیت اکثریت فرارسیده باشد، اما اقلیت نیز حق اظهار نظر و رصد اکثریت را دارد...