جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی با صدور بیانیهای به مناسبت روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین اعلام کرد: مقصد جهان اسلام بیت المقدس است و تا زمانی که جهان اسلام به مقصد نرسد هرگز نور زندگی را به چشم نخواهد دید.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی با صدور بیانیهای به مناسبت روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین اعلام کرد: مقصد جهان اسلام بیت المقدس است و تا زمانی که جهان اسلام به مقصد نرسد هرگز نور زندگی را به چشم نخواهد دید.
متن این بیانیه که به دو زبان فارسی و عربی منتشر شده به شرح زیر است:
روزها از پس هم میگذرند و هنوز پاره تن اسلام در خون دست و پا میزند و ابر قدرتها از هیچ چیز برای به فراموشی سپردن آن دریغ نمیکنند!
و، اما نابودی داعش… مسیر گذرمان را هموارتر کرد، به پاس سردارانی همچون حاج قاسم. سردارمان را هروقت که میبینیم، هم داغ فلسطین برایمان تازه میشود و هم نور امید در دلمان روشن؛ چون میگویند اگر سردار درنبردهای سوریه و عراق بالباس شخصی و غیررزمی میرود، علتش آنست که لباس رزم را فقط برای مبارزه بااسرائیل نگه داشته است. مسیر ما از کرب بلا عبور میکند و، اما مقصد بیت المقدس است؛ و تا زمانی که جهان اسلام به مقصد نرسد هرگز نورزندگی را به چشم نخواهد دید. آفتاب زندگی برای اسلام از قدس طلوع میکند! طلوعی که بزودی سرما و تاریک شب را خواهد شکست و به این ظلمهای بی پایان، پایان خواهد داد.
اما، ما! گاها این افراد به ظاهر انسان را دوباره بنگر، منظور از ظلم فقط جنایت اسرائیل نیست. او که طبیعتش وحشی گریست، اما ظلم دردآورتر در درونمان اتفاق افتاده ست. آری؛ شاید به ظاهر میزان فاجعهی مسئله فلسطین به حدی باشد که فکر کنیم، حداقل در داخل ایران اسلامی، همه دغدغه آن را دارند، ولی نگاهی موشکافانهتر باعث میشود زخمهای چرکین سر باز کنند؛ مجلات تخصصی را میبینیم، وقتی اعمال مسئولین را میبینیم و وقتی کارهای خودمان را میبینیم.
اما شاید امسال بتوان گفت، دیگر در خیابان آمدن و شعار دادن کافی نیست. دیگر سروصدا کردن علیه محافل حقوق بشری کافی نیست، دیگر وقت بیانیهها رسمی و خشک دادن گذشته ست، باید ما هم به عمل روی بیاوریم. آیا تابحال از خود پرسیده اید که صهیونیزم بین الملل از کجا تغذیه مالی میشود؟
غفلت و خاموشی را خط پایان کجاست؟ تا کی این مسیر ننگ را ادامه خواهیم داد و تا چه زمان چشم بر این ظلم خواهیم بست! ظلمت که مرز نمیشناسد و سکوتی که چه سرها نمیبرد؛ و امان از غفلت! غفلتی که چه دردآور است و از آن بی خبریم؛ و تلنگر شاید مرحمی باشد برای زخمهای تنهای خونین و بی جان.ای کاش بیدار شویم و اطرافمان را بار دیگر بنگریم. چه میخوریم؟ چه میپوشیم؟ و هر روز پولهای مان را به که میسپاریم تا چه کند؟!
جنبشی که بانام بایکوت محصولات اسرائیلی در برخی کشورها راه افتاده است، چرا باید در ایران اسلامی که خود را مدعی اصلی مسئله فلسطین میداند، مورد غفلت قرار گیرد؟ سالانه براحتی در فلسطین اشغالی قتل عام صورت میگیرد، قتل عامی که هزینه اش را خود ما تامین میکنیم! و بعد داعیه حمایت از مظلومین را جار میزنیم.
باید دوباره نگریست و دقت کرد که دستانمان به چه خون هایی که آلوده نشده و شریک جرم چه کسانی هستیم! بی آنکه شاید بدانیم.
و، اما آن روز طلوع. دور نیست. به همت ارادههای کوچک، اما خالص، میتوان دنیایی را تغییر داد و جسمی را شفا داد. امروز تن اسلام بیمار است. باید چارهای اندیشید و گامی برداشت. گامی فراتر از سخن.
گامی در مسیر. مسیری که پایان آن پیروزی ست. گامی در مسیر فلسطین. پیروزی مظلوم بی پناه بر ابر قدرتهای جلاد.
فلسطین، شاه کلید مسائل بشریت است. باشد که روزی این صبح طلوع کند و داد مظلومین ستانده شود.
الیس الصبح بقریب؟!
درپایان تشکل جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، درعین توصیه همیشگی به سیاستمداران جهان اسلام، بابت پیگیری مسائل فلسطین، راهکار اصلی برای نجات فلسطین عزیز را آگاهی ومبارزهی ملتهای مسلمان در رابطه این زخم کهنه میداند، و معتقد است همانطور که علی (ع) در خطبه ۹ نهج البلاغه فرمود:، تمام جاروجنجالهای جبهه باطل دراین زمینه فشل است و به حول قوه الهی، ما، دراینجا جنبش بایکوت و کارهای غیر از شعار برای مبارزه بااسرائیل را تدارک میبینیم و خوب است، دشمن، خیال نکند که جوانان انقلابی بمانند خودش "قد ارعدوا و ابرقوا و مع هذین الامرین الفشل" هستند بلکه این خط مشی ماست که از مولایمان درهمان خطبه نهم نهج البلاغه گرفتیم که فرمود::
" ولسنا نرعد حتی نوقع و لانسیل حتی نمطر"
پس یکبار دیگر خطابهی قرآن و مسلمانان را به صهیونیزم میرسانیم؛ اعملوا، انا عاملون وانتظروا، انا منتظرون