به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ بزرگداشت غلامحسین ابراهیمی دینانی فیلسوف و چهره‌ماندگار فلسفی کشور امروز (سه‌شنبه 5 دی‌ماه) با حضور حسن بلخاری (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی)، غلامرضا اعوانی (استاد و چهره ماندگار فلسفه ایران)، رضا داوری اردکانی (رئیس فرهنگستان علوم)، نجف‌قلی حبیبی (عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)، منوچهر صدوقی سوها (عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه ایران)، حسام‌الدین آشنا (رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری، رحمانی فضلی (وزیر کشور) و جمعی از اساتید و علاقمندان علم و فلسفه در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
حسام‌الدین آشنا رئیس مرکز بررسی استراتژیک نهاد ریاست جمهوری در پایان این همایش گفت: جامعه جوان ما نیازمند شخصیت‌ها و چهره‌هایی است که بتواند به آنها اتکا کند. ما نیاز داشتیم به کسی که نه به اسم بلکه به رسم طلبه و دانشجو واقعی باشد. کسی که استاد دیده، کتاب‌خوانده و تامل کرده باشد. کسی که تفکیر، تهذیب و تحصیل را با هم داشته باشد. ما نیاز به استادی داشتیم که دانشجو پروری را اولویت زندگی خودش قرار داده باشد. ما نیاز به استادی داشتیم که بر تدریسش استمرار داشته و پذیرفته باشد که شغل، زندگی و لذتش در استادی تجمیع می‌شود.
وی گفت: ما به استادی احتیاج داشتیم که به یک محفل و یک دانشکده بسنده نکند بلکه دانشجویان دانشگاه‌های مختلف را به یک چشم ببیند و شهرستان را از تهران تفکیک نکند. نسل ما نیازمند یک پژوهشگر، یک اسلام‌پژوه، یک ایران پژوه، یک فلسفه پژوه و یک عرفان پژوه بود. ما نیازمند کسی بودیم که یک گروه پژوهشی، یک دانشکده و بلکه دانشکده‌های مختلف در وجود یک شخص جمع شده باشد. ما نیازمند پژوهشگری آزاده بودیم، پژوهشگری که آزاداندیش باشد و حرف خودش را بدون نگاه به دیگران بزند و بزرگی بزرگان مانع گفتن سخن حقش نشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: ما نیازمند یک روشنفکر عرصه عمومی بودیم. نیازمند کسی بودیم که برای افرادی که فلسفه نمی‌دانند کتاب بنویسدو کسانی را که فلسفه نمی‌خوانند مخاطب قرار دهد. ما نیازمند کسی بودیم که با تلویزیون قهر باشند و شان خودش را اجل از تلویزیون نداند. ما به کسی احتیاج داشتیم که حضور اجتماعی داشته باشد و از اظهار نظر اجتماعی حراس نداشته باشد. ما نیازمند کسی بودیم که به روز باشد، به فردی احتیاج داشتیم که باور کند، گاهی، برخی از جوانان ما شاید به خدا باور نداشته باشند و باید از نقطه پیش از آغاز و بدون توجه به مفروضات با آنها سخن گفت.
حسام‌الدین آشنا گفت: ما به کسی احتیاج داشتیم که دغدغه داشته باشد و از سر درد سخن بگوید. کسی که نسبت به دانش و دانستن غیرت داشته باشد. ما به کسی احتیاج داشتیم که در حسرت فهم درست مردمان باشد، که امروز نام او غلامحسین ابراهیمی دینانی است.
وی در پایان سخنانش پس از ذکر نام استاد ابراهیمی دینانی اشک ریخته و سخنانش را خاتمه داد.
حسام‌الدین آشنا رئیس مرکز بررسی استراتژیک نهاد ریاست جمهوری در پایان این همایش گفت: جامعه جوان ما نیازمند شخصیت‌ها و چهره‌هایی است که بتواند به آنها اتکا کند. ما نیاز داشتیم به کسی که نه به اسم بلکه به رسم طلبه و دانشجو واقعی باشد. کسی که استاد دیده، کتاب‌خوانده و تامل کرده باشد. کسی که تفکیر، تهذیب و تحصیل را با هم داشته باشد. ما نیاز به استادی داشتیم که دانشجو پروری را اولویت زندگی خودش قرار داده باشد. ما نیاز به استادی داشتیم که بر تدریسش استمرار داشته و پذیرفته باشد که شغل، زندگی و لذتش در استادی تجمیع می‌شود.
وی گفت: ما به استادی احتیاج داشتیم که به یک محفل و یک دانشکده بسنده نکند بلکه دانشجویان دانشگاه‌های مختلف را به یک چشم ببیند و شهرستان را از تهران تفکیک نکند. نسل ما نیازمند یک پژوهشگر، یک اسلام‌پژوه، یک ایران پژوه، یک فلسفه پژوه و یک عرفان پژوه بود. ما نیازمند کسی بودیم که یک گروه پژوهشی، یک دانشکده و بلکه دانشکده‌های مختلف در وجود یک شخص جمع شده باشد. ما نیازمند پژوهشگری آزاده بودیم، پژوهشگری که آزاداندیش باشد و حرف خودش را بدون نگاه به دیگران بزند و بزرگی بزرگان مانع گفتن سخن حقش نشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: ما نیازمند یک روشنفکر عرصه عمومی بودیم. نیازمند کسی بودیم که برای افرادی که فلسفه نمی‌دانند کتاب بنویسدو کسانی را که فلسفه نمی‌خوانند مخاطب قرار دهد. ما نیازمند کسی بودیم که با تلویزیون قهر باشند و شان خودش را اجل از تلویزیون نداند. ما به کسی احتیاج داشتیم که حضور اجتماعی داشته باشد و از اظهار نظر اجتماعی حراس نداشته باشد. ما نیازمند کسی بودیم که به روز باشد، به فردی احتیاج داشتیم که باور کند، گاهی، برخی از جوانان ما شاید به خدا باور نداشته باشند و باید از نقطه پیش از آغاز و بدون توجه به مفروضات با آنها سخن گفت.
حسام‌الدین آشنا گفت: ما به کسی احتیاج داشتیم که دغدغه داشته باشد و از سر درد سخن بگوید. کسی که نسبت به دانش و دانستن غیرت داشته باشد. ما به کسی احتیاج داشتیم که در حسرت فهم درست مردمان باشد، که امروز نام او غلامحسین ابراهیمی دینانی است.
وی در پایان سخنانش پس از ذکر نام استاد ابراهیمی دینانی اشک ریخته و سخنانش را خاتمه داد.
ارسال نظرات