۳۳ دفتر بسیج دانشجویی:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ۳۳ دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران در بیانیه ای به اعتراضات معیشتی و بی توجهی مسئولین دولتی واکنش نشان دادند.
متن این بیانیه به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«باید به حسب واقع، به حسب انصاف، به حسب وجدان، این مردمی که شما‌ها را روی کار آورده‌اند، این مردم زاغه نشین که شما‌ها را روی مسند نشانده‌اند ملاحظه آن‌ها را بکنید، و این جمهوری را تضعیفش نکنید.» امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه)
نهم دی‌ماه، سالروز حماسه‌ای است که با هدف دفاع از آرمان عاشورا و مقابله با پایمال‌کنندگان حق و رأی مردم به وقوع پیوست. حماسه‌ای که مشت محکمی بود بر دهان کسانی که آزادی و مردمسالاری را تنها تا زمانی می‌پذیرند که مطابق اهداف و امیال خودشان باشد. آتش فتنه سال ۸۸ که حماسه بزرگ مردم در ۲۲ خرداد آن سال را از بین برد، این فتح تاریخی را نادیده انگاشت و کشور را تا لبه پرتگاه سقوط برد، با حماسه مجدد مردم در نهم دی‌ماه خاموش شد.
امروز در حالی که ۸ سال از آن روز‌ها می‌گذرد، ملت ایران همچنان ایستاده است، اما از شرایط اقتصادی کشور ناراضی است. تأکیدات مداوم رهبر معظم انقلاب در زمینه توجه به توان داخل، مبارزه با فساد، جلوگیری از قاچاق و خصوصاً رسیدگی به وضع محرومین و مستضعفین و تلاش در جهت افزایش تولید و اشتغال، مورد بی‌توجهی مسئولین قرار گرفته است. مسئولینی که با حقوق‌های نجومی، خود را ذخیره انقلاب می‌دانند و به خودروی یک میلیاردی خود افتخار کرده و مردم معترض تحت فشار را ایادی بیگانگان می‌دانند. اینان درد مردم را نمی‌فهمند. حتی اگر به نمایندگی از مردم و با اتکاء به رأی آنان به مجلس هم بروند، به جای تکاپو برای حل مشکلات آنان، به دنبال چانه‌زنی برای افزایش حقوق خودشان هستند. آری، این طبقه از مسئولین که سال ۸۸ رأی مردم را به طمع قدرت لگدمال کردند، امروز نیز به واسطه تصرف صندلی‌های دولتی و مجلسی و قضایی و... بیت‌المال را به صورت‌های مختلف به جیب خود واریز می‌کنند و حتی ابایی ندارند که حق اوقات فراغت فرزندانشان را نیز از بیت‌المال مسلمین طلب کنند. مسئله آن است کسانی که مصالح شخصی خود را بر مصالح عمومی تقدم می‌دهند، به حقوق مردم بی‌توجهند. خواه این حقوق رأی آنان باشد خواه معیشت آنان.
طی روز‌های گذشته بخشی از مردمی که در نتیجه فشار اقتصادی روزافزون این روز‌ها به ستوه آمده بودند به خیابان‌های شهر‌های مختلف آمدند و اعتراض خود را به این وضع اعلام داشتند. وضعی که نتیجه پیش گرفتن چند ساله سیاست‌های انقباضی، واردات افسارگسیخته و بی‌توجهی به توان داخل، رشد چشمگیر هزینه‌های جاری دولت و نهایتاً دلخوش کردن به سرمایه‌گذاری خارجی است. وضعی که حاصل نگاه کسانی است که له شدن مستضعفین، زیر چرخ‌های توسعه موهوم خود را طبیعی می‌دانند. کسانی که از کل آن‌چه بودجه انقباضی ۹۷ بر سر مردم می‌آورد نه حذف یارانه‌ها برایشان مهم است، نه گران شدن بنزین و نه حتی مواد خوراکی بلکه تنها افزایش عوارض خروج را مورد توجه قرار می‌دهند تا نکند خللی به سفر‌های عیدانه اروپا و ترکیه و شرق آسیایشان وارد شود. اینان نه رأی مردم را ارزشمند می‌پندارند و نه معیشت آنان را و کوچک شدن سفره مردم برایشان هیچ اهمیتی ندارد؛ مگر اینکه ابزاری باشد برای رسیدن به قدرت.
از این جهت است که خیزش این روز‌های مردم شباهتی قابل توجه به ۸ سال پیش دارد. آن روز مردم به مقابله با پایمال‌کنندگان رأی خود به پا خاستند و امروز به مقابله با به تاراج برندگان بیت‌المال. اما در این بین همچنان شاهد نقش‌آفرینی لاشخور‌ها هستیم. لاشخور‌های از قدرت دورمانده‌ای که از هر فرصتی برای بهره‌برداری سیاسی خود استفاده می‌کنند و حتی حاضرند صدای اعتراضات معیشتی مردم را به نفع قدرت‌طلبی نامشروع خود مصادره کنند.
از دیگر سو مشخصاً عملکرد نیروی انتظامی و صداوسیما در مورد این اعتراضات بسیار سؤال برانگیز است. سانسور و بی‌توجهی کامل از سوی صداوسیمای متعلق به ملت و همچنین برخورد‌های قهری نیروی انتظامی مذموم بوده و نشانه عدم فهم شرایط و همچنین افتادن به دامی است که برخی دیگر از مسئولین برای خود و نظام و مردم دست و پا کرده‌اند.
لذا امضا کنندگان این مرقومه ضمن اهدای یک عدد سمعک به مسئولینی که غرق شدن در اشرافیت، توان شنیدن صدای مردم را از گوش‌هایشان ربوده، با مردم معترض به اوضاع اقتصادی و معیشتی اعلام همبستگی کرده و به همگان به منظور مراقبت در جهت مقابله با لاشخور‌هایی که به دنبال سوءاستفاده از این اعتراضات در جهت رسیدن به اغراض سیاسی خود هستند هشدار می‌دهند.
نهم دی‌ماه، سالروز حماسه‌ای است که با هدف دفاع از آرمان عاشورا و مقابله با پایمال‌کنندگان حق و رأی مردم به وقوع پیوست. حماسه‌ای که مشت محکمی بود بر دهان کسانی که آزادی و مردمسالاری را تنها تا زمانی می‌پذیرند که مطابق اهداف و امیال خودشان باشد. آتش فتنه سال ۸۸ که حماسه بزرگ مردم در ۲۲ خرداد آن سال را از بین برد، این فتح تاریخی را نادیده انگاشت و کشور را تا لبه پرتگاه سقوط برد، با حماسه مجدد مردم در نهم دی‌ماه خاموش شد.
امروز در حالی که ۸ سال از آن روز‌ها می‌گذرد، ملت ایران همچنان ایستاده است، اما از شرایط اقتصادی کشور ناراضی است. تأکیدات مداوم رهبر معظم انقلاب در زمینه توجه به توان داخل، مبارزه با فساد، جلوگیری از قاچاق و خصوصاً رسیدگی به وضع محرومین و مستضعفین و تلاش در جهت افزایش تولید و اشتغال، مورد بی‌توجهی مسئولین قرار گرفته است. مسئولینی که با حقوق‌های نجومی، خود را ذخیره انقلاب می‌دانند و به خودروی یک میلیاردی خود افتخار کرده و مردم معترض تحت فشار را ایادی بیگانگان می‌دانند. اینان درد مردم را نمی‌فهمند. حتی اگر به نمایندگی از مردم و با اتکاء به رأی آنان به مجلس هم بروند، به جای تکاپو برای حل مشکلات آنان، به دنبال چانه‌زنی برای افزایش حقوق خودشان هستند. آری، این طبقه از مسئولین که سال ۸۸ رأی مردم را به طمع قدرت لگدمال کردند، امروز نیز به واسطه تصرف صندلی‌های دولتی و مجلسی و قضایی و... بیت‌المال را به صورت‌های مختلف به جیب خود واریز می‌کنند و حتی ابایی ندارند که حق اوقات فراغت فرزندانشان را نیز از بیت‌المال مسلمین طلب کنند. مسئله آن است کسانی که مصالح شخصی خود را بر مصالح عمومی تقدم می‌دهند، به حقوق مردم بی‌توجهند. خواه این حقوق رأی آنان باشد خواه معیشت آنان.
طی روز‌های گذشته بخشی از مردمی که در نتیجه فشار اقتصادی روزافزون این روز‌ها به ستوه آمده بودند به خیابان‌های شهر‌های مختلف آمدند و اعتراض خود را به این وضع اعلام داشتند. وضعی که نتیجه پیش گرفتن چند ساله سیاست‌های انقباضی، واردات افسارگسیخته و بی‌توجهی به توان داخل، رشد چشمگیر هزینه‌های جاری دولت و نهایتاً دلخوش کردن به سرمایه‌گذاری خارجی است. وضعی که حاصل نگاه کسانی است که له شدن مستضعفین، زیر چرخ‌های توسعه موهوم خود را طبیعی می‌دانند. کسانی که از کل آن‌چه بودجه انقباضی ۹۷ بر سر مردم می‌آورد نه حذف یارانه‌ها برایشان مهم است، نه گران شدن بنزین و نه حتی مواد خوراکی بلکه تنها افزایش عوارض خروج را مورد توجه قرار می‌دهند تا نکند خللی به سفر‌های عیدانه اروپا و ترکیه و شرق آسیایشان وارد شود. اینان نه رأی مردم را ارزشمند می‌پندارند و نه معیشت آنان را و کوچک شدن سفره مردم برایشان هیچ اهمیتی ندارد؛ مگر اینکه ابزاری باشد برای رسیدن به قدرت.
از این جهت است که خیزش این روز‌های مردم شباهتی قابل توجه به ۸ سال پیش دارد. آن روز مردم به مقابله با پایمال‌کنندگان رأی خود به پا خاستند و امروز به مقابله با به تاراج برندگان بیت‌المال. اما در این بین همچنان شاهد نقش‌آفرینی لاشخور‌ها هستیم. لاشخور‌های از قدرت دورمانده‌ای که از هر فرصتی برای بهره‌برداری سیاسی خود استفاده می‌کنند و حتی حاضرند صدای اعتراضات معیشتی مردم را به نفع قدرت‌طلبی نامشروع خود مصادره کنند.
از دیگر سو مشخصاً عملکرد نیروی انتظامی و صداوسیما در مورد این اعتراضات بسیار سؤال برانگیز است. سانسور و بی‌توجهی کامل از سوی صداوسیمای متعلق به ملت و همچنین برخورد‌های قهری نیروی انتظامی مذموم بوده و نشانه عدم فهم شرایط و همچنین افتادن به دامی است که برخی دیگر از مسئولین برای خود و نظام و مردم دست و پا کرده‌اند.
لذا امضا کنندگان این مرقومه ضمن اهدای یک عدد سمعک به مسئولینی که غرق شدن در اشرافیت، توان شنیدن صدای مردم را از گوش‌هایشان ربوده، با مردم معترض به اوضاع اقتصادی و معیشتی اعلام همبستگی کرده و به همگان به منظور مراقبت در جهت مقابله با لاشخور‌هایی که به دنبال سوءاستفاده از این اعتراضات در جهت رسیدن به اغراض سیاسی خود هستند هشدار می‌دهند.
ارسال نظرات