فجرنگار 5/ روزنوشت‌های دانشجو از جشنواره فیلم فجر؛
گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- تماشای فیلم تنگه ابوقریب برای کسانی که سینمای جنگ را منحصر در خاکریز و یکی دو انفجار کوچک و نگاه آسمانی شهدا می‌دانند طبیعتا عجیب خواهد بود. چرا که در تنگه همه چیز آنطور است که واقعا بوده. تصویری که به غایت به واقعیت جنگ نزدیک است، با تمام سختیها و تلخکامیها، تمام مظلومیت ها و رنجها و زخمهای لاعلاج. عصبانیت‌ها و ناراحتیها. شوخی‌ها و امیدها.
ابوقریب به یادگی از کنار جنگ گذر نمیکند، دست مخاطب را میگیرد و او را همراه لحظه به لحظه رزمندگان میکند. و هیجان و شوق پایان این غائله و ترس از تیر خوردن و زخمی شدن و شهادت را.
ابوقریب فیلم کنار جنگ نیست، فیلم خود خود جنگ است و این شاید برگ برنده فیلم است برای ماندگار شدنش.
و وقتی کارگردانی حیرت آور و بازیهای خیره کننده جدیدی و آذرنگ و عزتی را در کنار طراحی صحنه بی‌همتا و چهره‌پردازی های خیره کننده و هایپر رئال ملکان را هم به اینها اضافه میکنید، مطمئن میشوید که سازمان اوج سرمایه گذار فیلم ، هوای تازه ای را به سینمای از نفس افتاده جنگ دمیده است. یک اتفاق دیدنی و ستودنی که شهدا را به یاد مردم این سرزمین می آورد.
امیدوارم نترسیم و تنگه ابوقریب را در حد و اندازه های شایسته بین المللی در دنیا اکران کنیم، شک نکنید خیلیهایی که با نجات سرباز رایان کیف کردند، با دیدن سربازان تنگه ابوقریب هم متحیر خواهند شد.
ارسال نظرات