دکتر ایرج ملکپوردر مورد پیشینه تقویم میگوید: تقویم اوستایی در اواخر سلطنت کمبوجیه یا اوایل سلطنت داریوش اول (حدود ۱۱۴۵ هجری شمسی پیش از هجرت) متداول شد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در سال ۱۳۵۵، هیاتی از دربار عربستان سعودی به ایران آمد تا ایران را متقاعد کند که از تقویم قمری مستخرج عربستان سعودی استفاده کند، همان گونه که بسیاری از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از آن استفاده میکردند.
دکتر ایرج ملکپوردر مورد پیشینه تقویم میگوید: اصل و اساس تقویم جلالی، تقویم اوستایی است. تقویم اوستایی در اواخر سلطنت کمبوجیه یا اوایل سلطنت داریوش اول (حدود ۱۱۴۵ هجری شمسی پیش از هجرت) متداول شد و اسامی که امروزه در تقویم داریم به غیر از ماه اسفند از ماههای تقویم اوستایی گرفته شدهاند. در تقویم اوستایی برای بیان تاریخ از نام روز و نام ماه استفاده میشد و رسم بر این بود که در هر ماه، در روز همنام با آن ماه، جشن ویژهای بر پا میکردند.
بعدها در دوره سلجوقیان تقویم جلالی به همت منجمان بزرگ آن زمان مانند: عبدالرحمان خازنی، حکیم ابوالعباس لوکری، بهرام منجم مخصوص ملکشاه و خیام نیشابوری تغییرات اساسی درتقویم اوستایی صورت گرفت. وی در مورد تولد حکیم عمر خیام میافزاید: تاریخ دقیق تولد خیام مشخص نبود و براساس نوشتههای مورخان و خود خیام که آورده است در نیشابور در زمانی که ماه بالای افق بوده و وضعیت سیارات را در لحظه تولدش ثبت کرده است و در حدود سالهای ۴۰۹ تا ۴۴۰ هجری شمسی به دنیا آمده است.