به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، تصمیمات جنجال برانگیز «عمر البشیر» رئیس‌جمهور سودان اعم از اعزام نیرو‌های سودانی برای مشارکت در جنگ یمن در قالب ائتلاف عربی به رهبری عربستان، قطع روابط تاریخی با ایران به نشانه همبستگی با عربستان و تصمیم اخیر البشیر برای قطع روابط نظامی با کره شمالی که ناظران آن را در راستای جلب حمایت آمریکا با هدف حذف نام سودان از فهرست کشور‌های حامی تروریسم می‌دانند، همگی بیانگر آثار و تبعات بحران اقتصادی بر سیاست خارجی و روابط عربی و بین‌المللی آن است.
روزنامه الکترونیکی «رأی‌الیوم» در مقاله‌ای به بررسی تبعات بحران اقتصادی در سودان و احتمال بروز انقلاب علیه دولت این کشور پرداخت و نوشت که با وجود اینکه اطلاعاتی درباره ماهیت توافق امضا شده بین سودان و کره شمالی در زمینه نظامی در دست نیست، اما درباره این موضوع که اقدام سودان به ایجاد گشایشی در بحران اقتصادی این کشور منجر شود، شک و تردید وجود دارد.
ریشه‌های بحران اقتصادی سودان نیز به دلایل زیادی از جمله گسترش فساد، سوء مدیریت، بالا رفتن نرخ بیکاری و گرانی به دنبال از دست رفتن منابع درآمد‌های نفتی پس از جدایی دو سودان، بازمی‌گردد.
سودان در حال حاضر با همان شرایطی مواجه است که در اردن به اعتراضات مردمی و در نهایت به انحلال دولت «هانی الملقی» منجر شد و البته تفاوت‌هایی نیز وجود دارد که مهم‌ترین آن این است که سودان با خطر انقلاب گرسنگان مواجه است نه انقلاب طبقه متوسط که در اردن شاهد آن بودیم به طوریکه نرخ بیکاری در این کشور به بیش از ۳۰ درصد در میان جوانان رسید و علاوه بر آن افت قیمت پوند سودان در برابر دلار و کاهش سرمایه‌گذاری در این کشور است.
البشیر به کمک‌های مالی کشور‌های حاشیه خلیج (فارس) به ویژه عربستان، امارات و قطر چشم امید داشت، اما قدم گذاشتن در اردوگاه قطر از یک سو و اردوگاه عربستان و امارات که با قطر قطع رابطه کرده‌اند از سوی دیگر، باعث شد که این امید سودان تا حد زیادی از بین برود، زیرا این کشور‌ها موضع میانه در بحران قطر را نمی‌پذیرند و لذا کمک‌های آن‌ها به سودان نیز تقریبا کاهش یافت و از طرف دیگر وعده‌های ترکیه به سودان برای سرمایه‌گذاری در این کشور نیز به زمان زیادی برای ثمره دهی نیاز دارد.
تصمیم البشیر برای قطع روابط با کره شمالی با هدف کسب دوستی و جلب حمایت آمریکا نیز اقدامی در وقت و زمان اشتباه است، زیرا بحران کره شمالی و آمریکا تقریبا رو به حل شدن می‌رود و قرار است دو طرف نشستی را روز ۱۲ ژوئن در سنگاپور برگزار کنند.
رأی‌الیوم در پایان نوشت که مشکل سودان منحصر به روابط با ایران و کره شمالی نیست بلکه فساد و عدم پایبندی کشور‌های حاشیه خلیج فارس به وعده‌های کمک‌های مالی به سودان، کاهش تعداد کارگران سودانی در خاک این کشور‌ها و موارد دیگری شبیه به آن چیزی است که در اردن رخ داد.
روزنامه الکترونیکی «رأی‌الیوم» در مقاله‌ای به بررسی تبعات بحران اقتصادی در سودان و احتمال بروز انقلاب علیه دولت این کشور پرداخت و نوشت که با وجود اینکه اطلاعاتی درباره ماهیت توافق امضا شده بین سودان و کره شمالی در زمینه نظامی در دست نیست، اما درباره این موضوع که اقدام سودان به ایجاد گشایشی در بحران اقتصادی این کشور منجر شود، شک و تردید وجود دارد.
ریشه‌های بحران اقتصادی سودان نیز به دلایل زیادی از جمله گسترش فساد، سوء مدیریت، بالا رفتن نرخ بیکاری و گرانی به دنبال از دست رفتن منابع درآمد‌های نفتی پس از جدایی دو سودان، بازمی‌گردد.
سودان در حال حاضر با همان شرایطی مواجه است که در اردن به اعتراضات مردمی و در نهایت به انحلال دولت «هانی الملقی» منجر شد و البته تفاوت‌هایی نیز وجود دارد که مهم‌ترین آن این است که سودان با خطر انقلاب گرسنگان مواجه است نه انقلاب طبقه متوسط که در اردن شاهد آن بودیم به طوریکه نرخ بیکاری در این کشور به بیش از ۳۰ درصد در میان جوانان رسید و علاوه بر آن افت قیمت پوند سودان در برابر دلار و کاهش سرمایه‌گذاری در این کشور است.
البشیر به کمک‌های مالی کشور‌های حاشیه خلیج (فارس) به ویژه عربستان، امارات و قطر چشم امید داشت، اما قدم گذاشتن در اردوگاه قطر از یک سو و اردوگاه عربستان و امارات که با قطر قطع رابطه کرده‌اند از سوی دیگر، باعث شد که این امید سودان تا حد زیادی از بین برود، زیرا این کشور‌ها موضع میانه در بحران قطر را نمی‌پذیرند و لذا کمک‌های آن‌ها به سودان نیز تقریبا کاهش یافت و از طرف دیگر وعده‌های ترکیه به سودان برای سرمایه‌گذاری در این کشور نیز به زمان زیادی برای ثمره دهی نیاز دارد.
تصمیم البشیر برای قطع روابط با کره شمالی با هدف کسب دوستی و جلب حمایت آمریکا نیز اقدامی در وقت و زمان اشتباه است، زیرا بحران کره شمالی و آمریکا تقریبا رو به حل شدن می‌رود و قرار است دو طرف نشستی را روز ۱۲ ژوئن در سنگاپور برگزار کنند.
رأی‌الیوم در پایان نوشت که مشکل سودان منحصر به روابط با ایران و کره شمالی نیست بلکه فساد و عدم پایبندی کشور‌های حاشیه خلیج فارس به وعده‌های کمک‌های مالی به سودان، کاهش تعداد کارگران سودانی در خاک این کشور‌ها و موارد دیگری شبیه به آن چیزی است که در اردن رخ داد.
ارسال نظرات