به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، مطابق آمار ارائه شده مرکز آمار ایران در جلسه ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار متوسط قیمت فروش یک متر مربع زیربنای مسکونی ساختمان در شهر تهران از زمستان ۹۵ تا زمستان ۹۶، ۳۰ درصد گران شده است. تعداد معاملات فروش واحد مسکونی در شهر تهران در زمستان سال ۹۰ دارای رشد قابل توجهی بوده و به ۱۲۰ هزار فقره در این شهر رسیده است.
میانگین عمر واحد‌های مسکونی خرید و فروش شده در شهر تهران طی زمستان سال گذشته به بالای ۱۰ سال رسیده است، مسئله‌ای که حاکی از دیر معامله شدن واحد‌های نوساز در این زمان حکایت دارد.
با توجه به اعداد و اراقام ارائه شده از سوی مرکز امار ایران با وجود آنکه تعداد معاملات در شهر‌ها طی سال‌های اخیر روند نزولی دارد، ولی قیمت واحد‌های مسکونی همچنان رشد داشته است، از سو در سال‌های ۹۳ تا ۹۶ روند افزایش مبلغ اجاره بیش از قیمت مسکن بوده است. در این راستا اعمال سلیقه مالکین و همچنین تعیین آن براساس سود بانکی از عوامل این افزایش به شمار می‌رود.
در زمستان سال ۹۰ و قبل از شروع شیب تند رشد قیمت مسکن و قیمت زمین در سال ۹۱ تقاضا برای خرید زمین ۱۴۱.۱ درصد در شهر تهران بالا رفته و پس از آن با کاهش قابل توجهی، روند کاهشی به خود گرفته این در حالی است که از ابتدای سال ۹۶ این روند مجددا به حالت افزایشی خود بازگشته است.
طبق اطلاعات بین سال ۹۰ تا ۹۵ حدود ۴۵۰ هزار واحد مسکونی به طور متوسط در کشور ساخته شده است که ۶ میلیون واحد آن جزو واحد‌های کم‌دوام و نیمه‌بادوام است، واحد‌هایی که برای بهسازی و بادوام کردن آن‌ها ۱۳ سال زمان نیاز است.
نتایج اطلاعات مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که جمعیت کشور از سال ۶۵ تا ۹۵ حدود ۶۰ درصد، تعداد خانوارها حدود ۱۵۰ درصد و تعداد واحد‌های مسکونی ۱۷۷ درصد رشد داشته است که طبق بررسی‌های صورت گرفته تعداد ساخت راضی کننده بوده، ولی نحوه پراکندگی و توزیع ان مطلوب نبوده است.
جدول واحد‌های مسکونی خالی در کشور نشان دهنده این واقعیت است که حداقل از هر ۱۰ واحد مسکونی یک واحد خالی از سکنه هستند. از دلایل بروز این پدیده می‌توان به افزایش خرید مسکن به عنوان کالای سرمایه‌ای طی سال‌های ۹۰ تا ۹۳ و همچنین مسکن‌های مهر فاقد متقاضی در کشور اشاره کرد. نسبت خانه‌های خالی به دارای سکنه در کشور ۱۱ درصد اعلام شده است.
همچنین گزارش ارائه شده مرکز آمار ایران سهم هزینه‌های مسکن در سبد خانوار را در حال حاضر بین ۳۰ تا ۳۴ درصد اعلام کرده است.
طبق آمار ارائه شده در شهر تهران حدود ۲ میلیون و ۸۹۰ هزار خانوار، ۳۰۰ هزار واحد خالی و ۱۷۰ هزار اقامتگاه دوم وجود دارد. ۲۳ درصد از این خانوارها، ۲۴ درصد واحد‌های خالی از سکنه و ۲۳ درصد اقامتگاه‌های دوم در بافت فرسوده قرار گرفته‌اند.
میانگین عمر واحد‌های مسکونی خرید و فروش شده در شهر تهران طی زمستان سال گذشته به بالای ۱۰ سال رسیده است، مسئله‌ای که حاکی از دیر معامله شدن واحد‌های نوساز در این زمان حکایت دارد.
با توجه به اعداد و اراقام ارائه شده از سوی مرکز امار ایران با وجود آنکه تعداد معاملات در شهر‌ها طی سال‌های اخیر روند نزولی دارد، ولی قیمت واحد‌های مسکونی همچنان رشد داشته است، از سو در سال‌های ۹۳ تا ۹۶ روند افزایش مبلغ اجاره بیش از قیمت مسکن بوده است. در این راستا اعمال سلیقه مالکین و همچنین تعیین آن براساس سود بانکی از عوامل این افزایش به شمار می‌رود.
در زمستان سال ۹۰ و قبل از شروع شیب تند رشد قیمت مسکن و قیمت زمین در سال ۹۱ تقاضا برای خرید زمین ۱۴۱.۱ درصد در شهر تهران بالا رفته و پس از آن با کاهش قابل توجهی، روند کاهشی به خود گرفته این در حالی است که از ابتدای سال ۹۶ این روند مجددا به حالت افزایشی خود بازگشته است.
طبق اطلاعات بین سال ۹۰ تا ۹۵ حدود ۴۵۰ هزار واحد مسکونی به طور متوسط در کشور ساخته شده است که ۶ میلیون واحد آن جزو واحد‌های کم‌دوام و نیمه‌بادوام است، واحد‌هایی که برای بهسازی و بادوام کردن آن‌ها ۱۳ سال زمان نیاز است.
نتایج اطلاعات مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که جمعیت کشور از سال ۶۵ تا ۹۵ حدود ۶۰ درصد، تعداد خانوارها حدود ۱۵۰ درصد و تعداد واحد‌های مسکونی ۱۷۷ درصد رشد داشته است که طبق بررسی‌های صورت گرفته تعداد ساخت راضی کننده بوده، ولی نحوه پراکندگی و توزیع ان مطلوب نبوده است.
جدول واحد‌های مسکونی خالی در کشور نشان دهنده این واقعیت است که حداقل از هر ۱۰ واحد مسکونی یک واحد خالی از سکنه هستند. از دلایل بروز این پدیده می‌توان به افزایش خرید مسکن به عنوان کالای سرمایه‌ای طی سال‌های ۹۰ تا ۹۳ و همچنین مسکن‌های مهر فاقد متقاضی در کشور اشاره کرد. نسبت خانه‌های خالی به دارای سکنه در کشور ۱۱ درصد اعلام شده است.
همچنین گزارش ارائه شده مرکز آمار ایران سهم هزینه‌های مسکن در سبد خانوار را در حال حاضر بین ۳۰ تا ۳۴ درصد اعلام کرده است.
طبق آمار ارائه شده در شهر تهران حدود ۲ میلیون و ۸۹۰ هزار خانوار، ۳۰۰ هزار واحد خالی و ۱۷۰ هزار اقامتگاه دوم وجود دارد. ۲۳ درصد از این خانوارها، ۲۴ درصد واحد‌های خالی از سکنه و ۲۳ درصد اقامتگاه‌های دوم در بافت فرسوده قرار گرفته‌اند.
ارسال نظرات