به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، استاد حسین انصاریان در آستانه فرارسیدن عید سعید غدیرخـم و عید امامت و ولایت حضرت امیرالمؤمنین (ع) در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه «اگر غدیر حق و مهم است چرا در مسجد الحرام انجام نشد؟» با چهار مطلب پاسخ گفت که در ادامه می‌آید:
۱- صریح آیات متعدد قرآن و قانون اولیه آن است که تعیین خلیفه به دست خداوند است و پیامبر (ص) فقط حق ابلاغ دستور و فرامین خداوند را دارد. «؛ و ما علی الرسول الاُ البلاغ المبین» (نور/۵۴) و پیامبر (ص) در طول ۲۳ سال نبوت خویش مثل سایر فرامین الهی فرمان ابلاغ خلافت حضرت علی (ع) را عنوان کردند و در جریان حجةالوداع آخرین ابلاغ را انجام دادند. اگرچه بعد از حجةالوداع نیز مکرر به این دستور الهی اشاره داشتند و حتی در ساعات پایانی عمر شریف خویش قصد مکتوب کردند این ابلاغ الهی را داشتند (حدیث قلم و دوات) که عده‌ای از صحابه مانع آن شدند.
۲- کسانی که بخواهند با کار پیامبر (ص) مخالفت کنند برایشان فرقی ندارد که پیامبر آن را در غدیر خم بجای آورده باشد یا در خانه خدا.
۳- پیامبر اکرم (ص) حضرت علی (ع) را تنها در غدیر خم به خلافت نصب نکرد، بلکه از روز اول بعثتش تا روز رحلتش در ده‌ها و صد‌ها مکان و زمان و به صد‌ها بهانه و حادثه حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه بلافصل خود معرفی کرد که قصه غدیر تنها یکی از آن هزاران است و کسی که آن هزاران همه را نادیده گرفته است می‌تواند این یکی را هم نادیده بگیرد، حتی اگر بر بام کعبه باشد.
۴- آنچه مانع از پذیرش خلافت حضرت علی (ع) برای عده‌ای بوده است، زمان و مکان انتصاب نبوده، بلکه آن کینه و عداوت و تعصب جاهلانه‌ای بوده است که اگر خود خداوند هم (العیاذ بالله) بر زمین نازل می‌شد دست علی (ع) را به عنوان خلیفه بالا می‌گرفت، باز هم همان عده مخالفت می‌کردند و شاهد شما هم قصه حارث بن نعمان فهری است که وقتی دید پیامبر اکرم (ص) حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه خود در غدیر معرفی کرد در پای مجلس پیامبر بلند شد و فریاد زد: خدایا! اگر بنا است بعد از پیامبر (ص) حضرت علی (ع) بر من خلیفه و امیر باشد هم اکنون بلایی بر من نازل کن و مرا از دنیا ببر تا من بمیرم و نبینم علی (ع) خلیفه بعد از رسول است و خداوند هم فوراً نفرین او را در حق خودش مستجاب کرد و آیه شریفه «سأل سائل بعذاب واقع» نازل شد.
۱- صریح آیات متعدد قرآن و قانون اولیه آن است که تعیین خلیفه به دست خداوند است و پیامبر (ص) فقط حق ابلاغ دستور و فرامین خداوند را دارد. «؛ و ما علی الرسول الاُ البلاغ المبین» (نور/۵۴) و پیامبر (ص) در طول ۲۳ سال نبوت خویش مثل سایر فرامین الهی فرمان ابلاغ خلافت حضرت علی (ع) را عنوان کردند و در جریان حجةالوداع آخرین ابلاغ را انجام دادند. اگرچه بعد از حجةالوداع نیز مکرر به این دستور الهی اشاره داشتند و حتی در ساعات پایانی عمر شریف خویش قصد مکتوب کردند این ابلاغ الهی را داشتند (حدیث قلم و دوات) که عده‌ای از صحابه مانع آن شدند.
۲- کسانی که بخواهند با کار پیامبر (ص) مخالفت کنند برایشان فرقی ندارد که پیامبر آن را در غدیر خم بجای آورده باشد یا در خانه خدا.
۳- پیامبر اکرم (ص) حضرت علی (ع) را تنها در غدیر خم به خلافت نصب نکرد، بلکه از روز اول بعثتش تا روز رحلتش در ده‌ها و صد‌ها مکان و زمان و به صد‌ها بهانه و حادثه حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه بلافصل خود معرفی کرد که قصه غدیر تنها یکی از آن هزاران است و کسی که آن هزاران همه را نادیده گرفته است می‌تواند این یکی را هم نادیده بگیرد، حتی اگر بر بام کعبه باشد.
۴- آنچه مانع از پذیرش خلافت حضرت علی (ع) برای عده‌ای بوده است، زمان و مکان انتصاب نبوده، بلکه آن کینه و عداوت و تعصب جاهلانه‌ای بوده است که اگر خود خداوند هم (العیاذ بالله) بر زمین نازل می‌شد دست علی (ع) را به عنوان خلیفه بالا می‌گرفت، باز هم همان عده مخالفت می‌کردند و شاهد شما هم قصه حارث بن نعمان فهری است که وقتی دید پیامبر اکرم (ص) حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه خود در غدیر معرفی کرد در پای مجلس پیامبر بلند شد و فریاد زد: خدایا! اگر بنا است بعد از پیامبر (ص) حضرت علی (ع) بر من خلیفه و امیر باشد هم اکنون بلایی بر من نازل کن و مرا از دنیا ببر تا من بمیرم و نبینم علی (ع) خلیفه بعد از رسول است و خداوند هم فوراً نفرین او را در حق خودش مستجاب کرد و آیه شریفه «سأل سائل بعذاب واقع» نازل شد.
ارسال نظرات