گروه خیریه‌ دانشجویی که با الگو از «ماه عسل» کار خود را شروع کرد/ «میم مثل محسنین»؛ تجربه‌ موفق یک کار خیر

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو از مشهد، چند سالی است که انجام کار‌های نیک از سوی دانشجویان در کنار درس خواندن، برگزاری اردو‌های جهادی در مناطق محروم و تشکیل کانون‌های خیریه، تبدیل به کار‌های مرسوم در دوران دانشجویی شده است. این کار‌ها با توجه به اینکه هم کمک به نیازمندان است و هم تاثیر بسیار زیادی بر روی حال روحی خود دانشجویان دارد، مورد استقبال زیاد دانشجویان قرار گرفته است.

یکی از گروه‌های خیریه‌ای که چند وقتی است که توسط دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد تشکیل و اداره می‌شود، گروه خیریه «میم مثل محسنین» است.

زهرا صدقیانی، دانشجوی رشته فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مسئول گروه «میم مثل محسنین» است، از او در خصوص برخی کار‌هایی که در این گروه انجام دادند و می‌دهند؛ پرسیدیم.

دانشجو: گروه خیریه «میم مثل محسنین» چگونه شکل گرفت؟
ماه رمضان سال ۹۶ در برنامه ماه عسل یک طرحی به نام محسنین معرفی شد. گروه محسنین زیر نظر کمیته امداد هم بود، طبق این طرح کودکان بد سرپرست یا بی سرپرست به حامیان معرفی می‌شدند و فرد حامی انتخاب می‌کرد چه کودکی را با چه وضعیتی تحت پوشش قرار بدهد. بعد از دیدن این برنامه، ما جمعی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصمیم گرفتیم که در این کار خیر سهیم باشیم، اما چون دانشجو بودیم و توان مالی نداشتیم که به صورت انفرادی هر کدام یک کودک را تحت پوشش قرار دهیم، تصمیم گرفتیم به صورت جمعی این کار را انجام دهیم.

 

این موضوع شروعی شد برای تشکیل گروه «میم مثل محسنین» دانشگاه علوم پزشکی مشهد. پس از مدتی دانشجویان دیگری هم به ما پیوستند و این گروه با اعضای بیشتر و همچنین با کودکان بیشتر تحت حمایت، کار را جلو برد.

 

دانشجو: در مورد استقبال دانشجویان از این طرح توضیح بدید
طبق طرحی که برنامه ریزی کرده بودیم به دانشجویان اعلام کردیم که ماهانه ۱۰ هزار تومان باید واریز کنند، اما بعضا شاهد بودیم برخی از دانشجویان بیشتر از این مقدار هم واریز می‌کردند و این موضوع باعث می‌شد که بعد از چند ماه مبلغ خوبی اضافه بر مقدار نیاز جمع شود. جمع شدن این مقدار پول باعث شد که تصمیم بگیریم با این پول برای کودکان یکی از مراکز مشهد، جشنی را برگزار کنیم. این جشن شهریور سال گذشته با استقبال خوب دانشجویان در یک محیط صمیمی و دوستانه برگزار شد و این اولین برنامه‌ی گروه محسنین دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.

 

در دومین قدم تصمیم گرفتیم برای کودکان حاشیه شهر مشهد که از لحاظ توان علمی کودکان با استعدادی بودند، اما توان رفتن به کلاس‌های خصوص یا کنکور را نداشتند، به صورت رایگان کلاس آموزشی برگزار کنیم. با توجه به این موضوع فراخوانی زدیم و از دانشجویان علاقمند به این موضوع دعوت کردیم و خداروشکر این موضوع هم با استقبال خوب دانشجویان همراه بود. حتی دانشجویان دانشگاه فردوسی هم از این طرح استقبال کردند و اعلام آمادگی کردند. بعد از این استقبال دانشجویان، پیگیری‌های لازم را انجام دادیم و با مدیران چند مدرسه‌ حاشیه‌ی شهر مشهد جلسه برگزار کردیم و قرار شد این کلاس‌ها در مسجدی که هماهنگ کردیم، برگزار شود.

در ایام عید هم تصمیم گرفتیم برای مناطق حاشیه‌ی شهر مشهد پک‌های حمایتی غذایی تهیه کنیم و به این مناطق بفرستیم، خداروشکر این موضوع هم انجام شد. در ایام ماه مبارک رمضان هم تصمیم گرفتیم مراسم افطاری را تدارک ببینیم و در این مراسم که با همکاری گروه جهادی صراط الحمید دانشگاه علوم پزشکی برگزار شد، کودکان تحت حمایت گروه محسنین را به همراه والدینشان به یک مراسم افطاری دعوت کردیم.  برگزاری این مراسم افطاری باعث شد که دانشجویان به صورت مستقیم ببینند که به چه کسانی کمک می‌کنند و این ارتباط چهره به چهره، بسیار در روحیه‌ی دانشجویان موثر بود.

در ایام شروع سال تحصیلی جدید هم تعداد حدود ۱۵۰ پک لوازم التحریر را با کمک دانشجویان تهیه کردیم و این لوازم التحریر‌ها را در مناطق حاشیه شهر مشهد و همچنین یکی از روستا‌های محروم اطراف مشهد توزیع کردیم.

 

استقبال دانشجویان از طرح محسنین بسیار خوب بود، به نظرم اینکه دانشجویان می‌دیدند که پشت اجرای این طرح خود دانشجویان هستند، خیلی راحت و بهتر اعتماد می‌کردند و همین موضوع باعث می‌شد که دانشجویان زیادی در این طرح ما را همراهی کنند، البته، چون محیط دانشجویی یک محیط سیال است و دانشجویان کم کم فارغ التحصیل می‌شوند و از فضای دانشگاه دور می‌شوند، نیاز است که ما دائم در حال تلاش باشیم که این گروه را به دانشجویان جدید معرفی کنیم.

 

فضای کار خیر قطعا روی روحیه‌ی همه تاثیر مثبتی دارد، حس همراهی و کمک به کسانی که نیازمند هستند یک حس بی نظیر است که تجربه کردن این حس روحیه‌ی هر انسانی را شاد می‌کند و قطعا این اتفاق می‌تواند که در ادامه‌ی راهی که در پیش داریم، بیشتر کمک مان کند.

دانشجو: چه زمانی خدا را در کنار این طرح حس کردید؟
هماهنگی و پیگیری این کار خیلی سخت بود تا جایی که بعضا پیش می‌آمد که دلسرد می‌شدیم از ادامه‌ی راه. هر زمان که با خانواده‌ی این کودکان صحبت می‌کردم و حرف هایشان را می‌شنیدیم، برای ادامه‌ امیدوارم و پر انگیزه می‌شدم. برای یکی از طرح‌ها به مشکل برخورده بودیم، هم از لحاظ مالی مشکل داشتیم و هم از لحاظ هماهنگی و اجرای کار هم  به بن بست خورده بودیم، اما خداروشکر این مشکلات ناخودآگاه حل شد . فکر می‌کنم این حل شدن این مشکلات ناشی از دعا‌های خانواده‌های همین کودکان تحت حمایت است و این موضوع به من نشان می‌داد که خداوند در همین نزدیکی است و ما را در این کار همراهی می‌کند.

 

زمانی که کار را شروع کردیم، آرزو داشتم که این کار ادامه دار باشد و حتی بعد از من هم این کار پیوسته انجام شود و این گروه تبدیل به یک کانون در فضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد بشود. البته حالا آرزوی دیگری دارم که این جمع دانشجویی که امروز در گروه محسنین در کنار هم شکل گرفتند، ارتباط خودشان را ادامه دار کنند و در آینده‌ی نزدیک این گروه بعد از فارغ التحصیلی هم به صورت یک کانون خیریه مردم نهاد به کارش ادامه دهد. این کار با توجه به رشته‌های بچه‌های گروه محسنین می‌تواند بسیار مفید باشد، چون در آینده ما می‌توانیم حداقل در زمینه‌ پزشکی به صورت رایگان کار‌هایی خیر برای افراد نیازمند انجام دهیم. 

اعتقاد دارم که اگر بتوانیم حتی گره‌ کار یک نفر را هم باز کنیم این موضوع تاثیر بسیار بزرگی بر روی جامعه دارد و بسیار اتفاق مهمی است، این اتفاق‌های خوب روی زندگی خودمان هم بدون شک تاثیر مثبتی دارد.

در مورد طرح هم، چون این طرح با برنامه‌ی ماه عسل شروع شد، فکر کردیم که می‌توانیم به عنوان یک الگوی دانشجویی این طرح را در این برنامه معرفی کنیم و به نظرم این اتفاق می‌تواند جالب باشد، همیشه باید یادمان باشد که یکی هست که خیلی حواسش به ماست، خدا خیلی ما را دوست دارد.