به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، دوازدهمین جشنواره بینالمللی «فیلم ۱۰۰» از روز گذشته (چهارشنبه ۸ اسفند) در پردیس سینمایی آزادی آغاز شده است.
محمدرضا خردمندان داور بخش «در مسیر تجربه» این جشنواره در حاشیه برگزاری آن گفت: فیلمهای صدثانیهای پاسخ به نیاز طبیعی مخاطبانی است که در جامعه شتابناک مدرن، فرصت چندانی برای خواندن یا دیدن فیلمهای بلند ندارند و تناسب شدیدی با فضای مجازی و شبکههای اجتماعی دارند که جزء لاینفک زندگی امروز بشر شدهاند.
وی ادامه داد: از همهی اینها اما مهمتر اینکه فیلمهای صدثانیهای فرصتی استثنایی و ارزانقیمت برای پرداختن به مفاهیم تازه و موضوعات پیچیده جامعه مدرن هستند و کارشان آشناییزدایی از موضوعاتی است که از فرط تکرار به چشم نمیآیند.
کارگردان فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» گفت: جشنواره «فیلم ۱۰۰» برای من همیشه یکی از هیجان انگیزترین جشنوارههای کشور بوده؛ به دلیل اینکه به اعتقاد من تنها محلی است که فارغ از امکانات زیاد که همیشه همه فیلمسازان از آن ناراحتند، با کمترین امکانات و بیشترین قدرت همراه با فکر و ایدههای خوب، فیلمسازان میتوانند خودشان را اثبات کنند. ماهیت فیلمهای صد ثانیهای مثل تیراندازی تک تیراندازانی هستند که یک گلوله بیشتر ندارند و اگر گلوله درست به هدف بخورد، موفق میشوند.
وی که تجربه ساخت فیلمهای کوتاه و انیمیشن و آثار ۱۰۰ ثانیهای را دارد، بر این باور است جشنواره «فیلم ۱۰۰» بهترین فضا برای ارائه بهترین اندیشههاست و به نوعی یک فضای عالی برای رشد که فیلمسازان خودشان را در کنار فیلمساز دیگر محک بزنند.
خردمندان در ادامه درباره این موضوع که آیا میتوان به فیلمهای ۱۰۰ ثانیهای به عنوان یک ژانر سینمایی مستقل نگاه کرد، خاطرنشان کرد: بله حتما همین طور است. به نظرم این تیپ فیلمها برای خودشان یک ژانر مستقل هستند؛ چون برخلاف آنچه تصور میشود، ساخت این گونه آثار با زمان کمی که دارند بسیار دشوار است.
وی سپس به فیلم کوتاهش با عنوان «پدر» اشاره کرد و توضیح داد: خوشبختانه با رشد شبکههای اجتماعی، در حوزه دیده شدن فیلمها هم اتفاقات خوبی افتاده است. به عنوان مثال فیلم «پدر» که ۱۰۰ ثانیهای بود، بیش از ۴۰۰ میلیون بار در شبکههای اجتماعی دیده شد و هزاران کامنت از همه جای دنیا به من رسید. خوشبختانه تاثیرگذاری این فیلم به قدری زیاد بود که من به عنوان سازنده کلی خاطره از آن دارم و درواقع این فیلم حالم را خوب کرد. به اعتقاد من اگر ساخت فیلمهای کوتاه درست انجام شود، تاثیرش به مراتب بیشتر از فیلمهای بلند است.
کارگردان فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» در پاسخ به این پرسش که آیا در پی فیلمهای صدثانیهای یک روششناسی وجود دارد یا خیر، گفت: چندان آن را تئوریک نمیبینم؛ چراکه به نظرم ۱۰۰ ثانیه محل آزمون عملی و کارگاه تجربی است، یعنی در واقع جایی برای الهام گرفتن از آثار بزرگان که آموزش داده میشود و تمرین می کنیم تا جایی که خودمان به تولید محتوا برسیم.
خردمندان در پایان در زمینه اهمیت جشنواره «فیلم ۱۰۰» اظهار کرد: خوشبختانه هرچه میگذرد این جشنواره به پختگی خودش نزدیک میشود و همه ضرورت اهمیتش را درک میکنند؛ حتی تلویزیون که سالها قبل به این نوع فیلمها بها نمیداد، بیشتر توجه میکند و این اتفاق یعنی این جشنواره جای خودش را کاملا باز کرده است.