عضو سندیکای برق:
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، آرش آقایی فر عضو سندیکای برق در جمع خبرنگاران با اشاربه شبکه توزیع برق تصریح کرد: در حال حاضر وضعیت نگهداری و تعمیرات در شبکه برق نیازمند رویکردی علمی است که این موضوع به ویژه در بخش توزیع با دقت بیشتری پیگیری شود چرا که گستردگی شبکه توزیع و تعداد تجهیزات آن بسیار زیاد است.
آقایی فر با بیان این که هم اکنون بیش از ۷۰۰ هزار انواع ترانس در شبکه توزیع کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد، تصریح کرد: براساس آمارها، حدود یک سوم از این ترانس‌ها فرسوده شده و نیازمند تعویض هستند.
وی ادامه داد: با توجه به این که هزینه‌های خرید ترانس نسبت به سال گذشته ۲.۶ برابر افزایش پیدا کرده است، صنعت برق برای تعویض تمامی ترانس‌های معیوب، نیازمند ۸ هزار میلیارد تومان (۷۰۷ میلیون دلار) است.
وی با اشاره به این که برای مشخص شدن بزرگی این مبلغ، کافیست آنرا با کل بدهی وزارت نیرو به بخش خصوصی (۴۰ هزار میلیارد تومان) مقایسه کنیم، تصریح کرد: به طور حتم صنعت برق اکنون با این میزان بدهی، توان اختصاص اعتبار ۸ هزار میلیارد تومانی دیگری را برای خرید ترانس‌های جدید ندارد و از این رو باید دیدگاه‌های بهره برداری ترانس به ویژه در بخش توزیع باید به سمت علمی‌تر شدن تغییر کند.
آقایی فرد گفت: در حال حاضر بهره برداری و تعمیرات در شبکه برق به شیوه بهره برداری از تجهیزات تا زمان خرابی (Run-To-Failure) انجام می‌شود که در این روش تاسیسات برق (به ویژه ترانس‌های هوایی بخش توزیع) همانند یک لامپ روشنایی تا زمانی که خراب نشده یا نسوخته باشد، بدون تعمیرات دوره‌ای و بازرسی‌های فنی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این عضو سندیکای برق با بیان این که این دیدگاه نیازمند تغییراست، تصریح کرد: لازم است شرکت‌های توزیع نیروی برق به راهکار‌هایی چون: سرویس و نگهداری مناسب، پایش وضعیت و در نهایت تعمیر و بهینه سازی ترانسفورماتور‌های توزیع روی آورند. این به معنای خروج از استراتژی تعمیر و نگهداری Run to Failure و اتخاذ استراتژی‌هایی مانند سرویس و نگهداری برمبنای زمان یا وضعیت است که باعث کاهش هزینه‌ها در طولانی مدت و بهبود شاخص تلفات شبکه برق می‌شود.
آقایی فر با مقایسه ساخت داخل انواع ترانس‌ها و تعمیرات ترانس‌های سوخته و معیوب پرداخت و گفت: اغلب کارشناسان خارجی که برای بازدید از کارخانه‌ها به ایران آمده اند، معتقدند که توان ساخت انواع ترانس‌های در ایران همسطح کشور‌های پیشرفته است، اما در بخش تعمیرات نیازمند استانداردسازی دقیقی هستیم.
وی اظهار کرد: متاسفانه بسیاری تعمیرات ترانس‌های بخش توزیع در کارگاه‌های ساده و بدون استاندارد و به اصطلاح زیرپله‌ای انجام می‌شود که درعمل این کارگاه‌ها هیچ کدام از استاندارد‌های لازم تعمیرات را نداشته و آزمون‌های لازم برای اطمینان از کیفیت تعمیرات را انجام نمی‌دهند. همین امر نیز باعث شده تا میزان حوادث در ترانس‌های تعمیر شده به شدت زیاد باشد.
آقایی فربا بیان این که با شرایط مورد اشاره تعمیرات ترانس‌ها در کارگاه‌های غیراستاندارد، میانگین عمر این تجهیزات بسیار پایین است، بیان کرد: در حقیقت یک ترانس تعمیر شده باید با استاندارد‌های کارخانه مورد تست و آزمایش قرار گیرد و هیچ تفاوتی در عملکرد ترانس تعمیر شده و ترانس نو وجود نداشته باشد.
آقایی فر با بیان این که هم اکنون بیش از ۷۰۰ هزار انواع ترانس در شبکه توزیع کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد، تصریح کرد: براساس آمارها، حدود یک سوم از این ترانس‌ها فرسوده شده و نیازمند تعویض هستند.
وی ادامه داد: با توجه به این که هزینه‌های خرید ترانس نسبت به سال گذشته ۲.۶ برابر افزایش پیدا کرده است، صنعت برق برای تعویض تمامی ترانس‌های معیوب، نیازمند ۸ هزار میلیارد تومان (۷۰۷ میلیون دلار) است.
وی با اشاره به این که برای مشخص شدن بزرگی این مبلغ، کافیست آنرا با کل بدهی وزارت نیرو به بخش خصوصی (۴۰ هزار میلیارد تومان) مقایسه کنیم، تصریح کرد: به طور حتم صنعت برق اکنون با این میزان بدهی، توان اختصاص اعتبار ۸ هزار میلیارد تومانی دیگری را برای خرید ترانس‌های جدید ندارد و از این رو باید دیدگاه‌های بهره برداری ترانس به ویژه در بخش توزیع باید به سمت علمی‌تر شدن تغییر کند.
آقایی فرد گفت: در حال حاضر بهره برداری و تعمیرات در شبکه برق به شیوه بهره برداری از تجهیزات تا زمان خرابی (Run-To-Failure) انجام می‌شود که در این روش تاسیسات برق (به ویژه ترانس‌های هوایی بخش توزیع) همانند یک لامپ روشنایی تا زمانی که خراب نشده یا نسوخته باشد، بدون تعمیرات دوره‌ای و بازرسی‌های فنی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این عضو سندیکای برق با بیان این که این دیدگاه نیازمند تغییراست، تصریح کرد: لازم است شرکت‌های توزیع نیروی برق به راهکار‌هایی چون: سرویس و نگهداری مناسب، پایش وضعیت و در نهایت تعمیر و بهینه سازی ترانسفورماتور‌های توزیع روی آورند. این به معنای خروج از استراتژی تعمیر و نگهداری Run to Failure و اتخاذ استراتژی‌هایی مانند سرویس و نگهداری برمبنای زمان یا وضعیت است که باعث کاهش هزینه‌ها در طولانی مدت و بهبود شاخص تلفات شبکه برق می‌شود.
آقایی فر با مقایسه ساخت داخل انواع ترانس‌ها و تعمیرات ترانس‌های سوخته و معیوب پرداخت و گفت: اغلب کارشناسان خارجی که برای بازدید از کارخانه‌ها به ایران آمده اند، معتقدند که توان ساخت انواع ترانس‌های در ایران همسطح کشور‌های پیشرفته است، اما در بخش تعمیرات نیازمند استانداردسازی دقیقی هستیم.
وی اظهار کرد: متاسفانه بسیاری تعمیرات ترانس‌های بخش توزیع در کارگاه‌های ساده و بدون استاندارد و به اصطلاح زیرپله‌ای انجام می‌شود که درعمل این کارگاه‌ها هیچ کدام از استاندارد‌های لازم تعمیرات را نداشته و آزمون‌های لازم برای اطمینان از کیفیت تعمیرات را انجام نمی‌دهند. همین امر نیز باعث شده تا میزان حوادث در ترانس‌های تعمیر شده به شدت زیاد باشد.
آقایی فربا بیان این که با شرایط مورد اشاره تعمیرات ترانس‌ها در کارگاه‌های غیراستاندارد، میانگین عمر این تجهیزات بسیار پایین است، بیان کرد: در حقیقت یک ترانس تعمیر شده باید با استاندارد‌های کارخانه مورد تست و آزمایش قرار گیرد و هیچ تفاوتی در عملکرد ترانس تعمیر شده و ترانس نو وجود نداشته باشد.
ارسال نظرات