آمار‌های غافلگیر کننده / سال ۹۶ فقط ۱.۲ درصد کل پایان‌نامه‌ها مربوط به قرارداد با صنایع بوده است

همانطور که در نمودار زیر مشاهده می‌شود تعداد قرارداد‌های ارتباط با صنعت و جامعه علیرغم افتی ناچیز بین سال‌های ۹۲ تا ۹۳، اما از سال ۹۲ تا ۹۶ به طور کلی با رشد مواجه بوده، به گونه‌ای که در سال ۹۶ حدود ۴۷۲۳ قرارداد ارتباط با صنعت درحال اجرا داشته‌ایم.

اما خوب است بدانید که طی این سال‌ها تعداد قرارداد‌های ارتباط با صنعتی که به سرانجام رسیده‌اند، کم نیست و از سال ۹۲ تا ۹۳ تقریبا هر سال به یک میزان قرارداد‌ها پایان یافته اند.

بسیاری از دانشگاه‌ها چنین ادعایی را دارند که علیرغم نشان دادن تمایل‌شان برای همکاری با صنعت، اما صنایع معمولا به آن‌ها اعتماد نمی‌کنند و پروژه‌های کاربردی‌شان را به دانشگاه‌ها نمی‌سپارند. طبق نمودار‌های واصله قابل رویت است که در سال‌های ۹۲ تا ۹۶ پایان‌نامه‌های متعددی تحت حمایت صنایع و دستگاه‌های اجرایی قرار گرفته است؛ هرچند که تعداد آن‌ها در مقایسه با جمعیت عظیم و توانمند دانشگاهیان قدری پایین است.

در سال‌های ۹۲ تا ۹۶ تفاهم‌نامه‌های منعقد شده با دستگاه‌های اجرایی سیر صعودی داشته است و سال ۹۵ تنها یک قرارداد منعقد شده بیشتر از سال ۹۶ دارد. مسئولان بر این اعتقاد هستند که کیفیت و ثمردهی تفاهم‌نامه‌های منعقد شده اهمیتی بیشتر از تعداد و کمیت آن‌ها دارد.

تا صحبت از قرارداد و همکاری مشترک بین دانشگاه و صنعت می‌شود ناخودآگاه برخی از اذهان به سمت درآمد و پول‌های حاصل از آن‌ها می‌رود که این درآمد چقدر است و کجا هزینه می‌شود؟ نمودار‌های زیر مبلغ قرارداد‌های ارتباط با صنعت و جامعه درحال اجرا و همچنین تکمیل شده را نشان می‌دهد که با اندکی تامل می‌توان دریافت سال ۹۶ نسبت به سال‌های قبل مبلغی بالغ بر ۹۵۲ میلیارد تومان از قرارداد‌های ارتباط با صنعت به دست آمده است. (مبالغ درج شده در نمودارهای زیر به میلیارد تومان است)

با یک حساب سرانگشتی و کمی دقت به راحتی می‌توان دید که تعداد قرارداد‌های منعقد شده با دستگاه‌های اجرایی و صنعت به طور کلی چه تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی را مشغول کرده است. طی سال‌های ۹۲ تا ۹۶ علیرغم رشد آماری این نسبت، اما هنوز آمار‌ها چندان رضایت‌بخش نیست.

نسبت تعداد پایان‌نامه‌های مورد حمایت مالی صنایع یا دستگاه‌های اجرایی به تعداد کل پایان‌نامه‌های دفاع شده تحصیلات تکمیلی بین سال‌های ۹۲ تا ۹۶ نشان می‌دهد که دانشگاه‌ها آنچنان بی‌راه هم نسبت به عدم تمایل صنعت برای همکاری با آن‌ها اعتراض نمی‌کنند چرا که با وجود فعالیت و تحصیل تعداد زیادی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشگاه‌های سراسر کشور نباید تنها ۲ تا ۳ درصد پژوهش‌های آن‌ها به کار صنعت بیاید. درحقیقت ظرفیت‌های تعداد بی‌شماری دانشجو و دانش‌آموخته تحصیلات تکمیلی بیش از این آمار است.

از درصد نمودار‌های فوق که بگذریم به آمار غافلگیر کننده دیگری از پایان‌نامه‌های مرتبط با قرارداد‌های ارتباط صنعت و دانشگاه می‌رسیم. گزارش‌ها نشان می‌دهند که در سال ۹۶ تنها ۱.۲۲ درصد از پایان‌نامه‌های دانشگاهیان مرتبط با قرارداد‌های ارتباط صنعت و دانشگاه بوده است. این موضوع در حالی است که صنایع و دانشگاه‌ها با ارتباط و پیوند بیشتر می‌توانند از ظرفیت‌های بیشتری بهره بگیرند و برای رفع مشکلات و نیاز‌های جامعه به توان داخلی تکیه کنند.