پشت پرده‌هایی از ماموریت فضانوردان آپولو ۱۱ که تاکنون نمی‌دانستید / از چالش‌های سفر به ماه تا فریب کاری‌ها

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، پنجاه سال پیش، ۶۰۰ میلیون آدم در سراسر دنیا هنگامی که فضانوردان آپولو ۱۱ یعنی نیل آرمسترانگ و بازآلدرین، اولین قدم‌های تاریخی را بر روی ماه گذاشتند، بصورت زنده دیدند. با وجود اینکه از آن زمان تاکنون، این موفقیت در کتاب ها، برنامه‌های تلویزیونی، مستندات و فیلم‌های بسیاری مورد توجه قرار گرفته است؛ اما هنوز برخی از عجیب‌ترین جزئیات حماسه آپولو ۱۱ ناشناخته یا کمتر شناخته شده باقی مانده است.

برای مثال، در فیلم «اولین مرد» که بر اساس زندگی نامه نیل آرمسترانگ ساخته شده است، نشان داده شد که وی هنگامی که دستبند دخترش را در فضا رها می‌کند، او را که هفت سال پیش از سفر به ماه در سن دو سالگی از دست داده به خاطر می‌آورد. این موضوع ممکن است دروغ به نظر برسد، اما حقیقت دارد.

رئیس جمهور امریکا واقعا به ماه اهمیت نمی‌داد
در یک سخنرانی عمومی، جان اف کندی رئیس جمهور وقت آمریکا اظهار کرد که رفتن به ماه می‌تواند «بهترین انرژی و توانایی‌های ما را اندازه گیری و سازمان دهی کند»، اما در پشت این موضوع، او یک سیاستمدار عملگرا بود که بیشتر درارتباط با امور زمینی نگرانی داشت. او در ملاقاتی که در سال ۱۹۲۶ با مدیر اجرایی ناسا در کاخ سفید داشت اظهار کرد: «هرکاری می‌کنیم تا از رسیدن روس‌ها به ماه جلوگیری کنیم. من به امور فضا علاقمند نیستم.»

 

خدمه آپولو ۱۱ برای بیمه عمر مجبور به فروختن امضا‌های خود بودند
وقتی شما در شرف پرتاب شدن به ماه آن هم با یک موشک هستید، خریدن بیمه کار راحتی نیست. بدون هیچ انتخاب بهتری آرمسترانگ، آلدرین و همکارشان، مایکل کالینز، به درآمد حاصل از شهرت خود روی آوردند. آن‌ها هزاران نامه و کارت پستال را با تاریخ فرود بر ماه امضا کردند تا اگر از ماه برنگشتند با فروش آن‌ها مخارج خانواده هایشان تامین شود؛ کاری که سرمایه گذاری درستی بود و هر کارت ۲۸.۵۰۰ دلار به فروش رسید.

لباس فضانوردی نقره ای، توسط شرکت پوشاک زنانه طراحی شد
از شرکت Playtex که یک شرکت در زمینه تولید پوشاک زنانه است، برای ساخت لباس مناسب فضانوردان در شرایط جوی و دمای بالای ماه دعوت شد، این تصمیم جدالی جدی، اما مخفیانه در زمینه مد به راه انداخت. نیکولاس دمانچاوس سال ۲۰۱۱ در کتابش تحت عنوان «لباس فضانوردی» نوشت: مدیران ناسا Playtex را مجبور می‌کنند که تحت نظارت شرکت هوافضایی، هامیلتون استاندارد، که لباس پیشنهادی‌اش پذیرفته نشد، کار کنند. اما کارکنان Playtex به صورت پنهانی طراحی‌های هامیلتون استاندارد را دزدیدند و مجددا ارائه کردند که پذیرفته شد. از آن زمان تا به امروز طراحی لباس‌های فضانوردی ناسا به عهده بخش صنعتی Playtex است.

مدیران ناسا نگران آسیب دیدن بیننده‌های خود بودند
موشک عظیم ساترون V. که برای ماموریت ماه در پرواز آپولو ۶ در سال ۱۹۶۸ استفاده شده بود، در طول پرواز از هم جدا شد و ناسا می‌دانست که انفجار سکوی پرتاب احتمالی، جدی است. در سال ۱۹۶۵، دو مهندس در آژانس مرکزی فضاپیمای با سرنشین در هوستن (مرکز فضایی جانسون امروزی) تخمین زدند که انفجار سوختی ساترون V. می‌تواند گلوله‌های انفجاری تا شعاع ۱۴۰۰ فوت و دمای ۲۵۰۰ درجه فارنهایت ایجاد کند. همچنین ذرات حاصل از انفجار تا شعاع ۳ مایلی می‌توانند پخش شوند. بر این اساس مهمانان ویژه ناسا در این مورد (آپولو ۱۱) در فاصله سه ونیم مایلی نشستند.

 

آلدرین در ماه پیام شکرگذاری می‌فرستد
چند دقیقه بعد از فرود روی ماه، آلدرین به زمین پیامی رادیویی می‌فرستد: «می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و از هرکسی در هر کجا که می‌شنود، بخواهم که برای چند دقیقه در این رویدادی که چند ساعت پیش اتفاق افتاد تفکر و به روش خود شکرگذاری کند.» سپس آلدرین فرستنده را خاموش کرد، کیسه حاوی نان و شراب را باز کرد و در خلوت از انجیل یوحنا خواند.

یک قلم نوک تیز فضانوردان را نجات داد
در یک فضای محدود، کوله پشتی فضانوردان بازوی تغییر موتور بالایی که در روشن شدن موتور و برگشتن به زمین نقش کلیدی دارد را می‌شکند. بخش کنترل هیچ راه حلی نداشت، اما فضانوردان سابقه طولانی درساختن راه حل‌های بداهه برای مشکلات دارند. آلدرین یک قلم نوک تیز از جیب لباس فضانوردی اش بیرون آورد. او در کتاب «خرابی باشکوه» خود نوشت: «من قلم را در بازوی کوچکی که کلید قطع کننده مدار باید باشد، گذاشتم و آن را به داخل هل دادم، مطمئن شدم که قطع کننده مدار نگه داشته شده است و به هر صورت از ماه خارج شدیم.»

آلدرین و آرمسترانگ بارهای اضافی را بر ماه جا گذاشتند
وقتی شما سوخت کافی برای بازگشت ندارید پس هیچ بار اضافه‌ای نباید با خود بردارید. براساس کاتالوگ «اشیاء انسانی بر روی ماه» ناسا، کسانی که روی ماه قدم زدند، کیسه استفراغ، دو جمع کننده ادرار و یک «دستگاه جمع آوری مدفوع»، به همراه قطعات با ارزشی مثل آزمایشات زمین لرزه‌ای و یک «صفحه یادبود» سیلیکونی که پیام‌های خیرخواهانه‌ای از ۷۳ ملت در سراسر جهان بر روی آن حک شده بود، را روی ماه گذاشتند. بر اساس گزارش ناسا از مجموع ۶ ماموریت آپولو، ۹۶ کیسه از ضایعات انسانی بر ماه جا مانده است.

 

ناسا فضانوردان را برای ترس از امراض ماه قرنطینه کرد
هدف این کار حفاظت زمین از میکروب‌های ماه بود، اگرچه دانشمندان بطور جدی بر وجود حیات روی ماه شک داشتند. با این حال بعد از بازگشت خدمه آپولو ۱۱ از ماه، ۳ هفته اول در فضاپیمای متحرک USS Hornet وسپس در Pearl Harbor قرنطینه شدند. ریچارد نیکسون با فضانوردان که صورت هایشان از پشت شیشه اتاق قرنطینه معلوم می‌شود، عکس گرفته است. کالینز در مصاحبه اخیرش بیان کرد: «این فرایند کمی شرم آور بود، زیرا هر میکروب خطرناک به محض باز کردن دریچه از بین می‌رود.»

رئیس جمهور نیکسون برای پایان فاجعه بار آپولو ۱۱ آماده بود
دو روز قبل از فرود روی ماه ویلیام سفیر، نویسنده سخنرانی‌های نیکسون، بیانیه‌ای برای رئیس جمهور نوشت تا در صورت مرگ آرمسترانگ و آلدرین بیان کند. به طرز عجیبی، از متن سخنرانی اینگونه تصور می‌شد که فضانوردان در حین بلند شدن یا فرود آمدن روی ماه نمردند، بلکه در سطح ماه گرفتار شده اند. در متن نوشته شده بود: «این مردان شجاع، نیل آرمسترنگ و ادوین آلدرین می‌دانستند که امیدی در بازگشت نیست، اما امید در فداکاری هایشان وجود دارد.»

پرچم‌های ایالات متحده که در ماه توسط فضانوردان آپولو قرار داده شده اند هنوز ایستاده اند، به استثنای یکی از آپولو ۱۱
شناساگر‌های مدارگرای ناسا، در مدار‌های اطراف ماه به وضوح سایه پرچم‌ها به همراه دیگر اشیاء جا مانده از آپولو را می‌بینند که ثابت می‌کند پرچم‌ها بصورت عمود قرار گرفته اند. به استثنای پرچمی که آرمسترانگ و آلدرین گذاشتند، کسی که در آن ماموریت تلاش کرد تا میله پرچم را در قسمت سخت و محکمی قرار بدهد، گفت: «من دیدم که پرچم بعد از اینکه بخار فضاپیما به آن برخورد کرد روی سطح ماه افتاد.»