ابرسیاهچاله‌ها منظومه‌های شمسی بزرگ به وجود می‌آورند

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، ستاره شناسان در یک تحقیق، نظریه جدیدی درباره تشکیل کهکشان ارائه کرده اند که طبق آن سیارات می‌توانند به جای ستارگان دور سیاهچاله‌ها مدار بزنند.

پیش از این نظریه‌هایی درباره مرکزیت سیاهچاله‌های معمولی در یک منظومه و مدار زدن سیارات دور آن مطرح شده بود. البته کارشناسان این نظریات را نادیده گرفتند. اما تاکنون امکان مدار زدن سیارات دور ابرسیاهچاله‌ها بررسی نشده بود. درهمین راستا یک تحقیق جدید این تصور که ستارگان تنها اماکن در جهان با امکان تشکیل سیاره هستند را به چالش کشیده است.

برخی ستاره شناسان معتقدند سیارات دور ابرسیاهچاله‌ها نیز به وجود می‌آیند. این سیارات برای اجتناب از بلعیده شدن توسط سیاهچاله‌ها حداقل در فاصله ۱۰ سال نوری از آن‌ها مدار می‌زنند.

البته ابرسیاهچاله‌ها میلیون‌ها بار بزرگتر از خورشید هستند؛ بنابراین با توجه به آنکه ابر سیاهچاله‌ها بسیار بزرگ هستند، حدود ۱۰ هزار سیاره می‌توانند دور یکی از آن‌ها مدار بزنند و منظومه‌های شمسی بزرگی را به وجود بیاورند.

دانشمندان معتقدند سیارات از ذرات گرد و غباری به وجود می‌آیند که دور یک ستاره وجود دارد. این ذرات گرد و غبار به تدریج اجسام آسمانی را تشکیل می‌دهند. این در حالی است که ستاره شناسان متوجه شده اند ابر‌های گردوغبار و گاز‌ی به شکل صفحه‌هایی دور ستارگان تشکیل می‌شوند، مانند سیاهچاله‌ها رفتار می‌کنند.

«کیچی وادا» از دانشگاه کوگوشیما مدل‌هایی از فرایند تشکیل سیارات را بررسی کرد تا رفتار ستارگان و ابرسیاهچاله‌ها را مقایسه کند. او در این باره می‌گوید: این نخستین پژوهشی است که ادعای تشکیل مستقیم اشیای آسمانی شبیه سیارات را با ابرسیاهچاله‌ها مرتبط می‌کند.

مشاهدات پیشین از ابرسیاهچاله‌ها نشان می‌داد آن‌ها قابلیت «اتساع زمان» را دارند. دانشمندان معتقدند این ویژگی فرایند تشکیل سیارات را متوقف می‌کند.

اتساع زمان یکی از مفاهیم فیزیکی مربوط به نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین است که مبنی بر پایه نسبیت این گونه بیان می‌شود که از دید دو ناظر با سرعت متفاوت، گذر زمان متفاوت بررسی می‌شود.

دانشمندان متوجه شده اند سیارات به دلیل مقادیر زیاد گرد و غبار، از فاصله تقریباً ۱۰ و ۳۰ سال نوری دور سیاهچاله مدار می‌زنند. از آنجا که سیاهچاله‌های فوق العاده بسیار بزرگ هستند، محققان تخمین می‌زند که حدود ۱۰، ۰۰۰ سیاره می‌توانند دور یک سیاهچاله مدار بزنند. «شین ریموند» در دانشگاه بوردو در این باره می‌گوید: میلیون‌ها سیاره می‌توانند دور یک ابر سیاهچاله مدار بزنند، اما این امر نیازمند شرایطی ایده آل است.