با کمک مواد نانوزنجیره‌ای؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، شاید گاهی متوجه این حقیقت شده باشید که گجت‌های الکترونیکی، روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند، اما باتری تلفن‌های همراه هوشمند نمی‌توانند برای یک روز کامل شارژ داشته باشند.
شیمیدانان «دانشگاه پردو» (Purdue University) آمریکا برای رفع این مشکل، روش جدیدی را در پیش گرفته‌اند. آن‌ها نوعی باتری لیتیوم- یونی طراحی کرده‌اند که دوام شارژ آن بیش از باتری‌های دیگر است و سریع‌تر شارژ می‌شود.
میزان شارژ باتری، به تعداد یون‌های لیتیومی بستگی دارد که در آن ذخیره می‌شوند. اگرچه مواد دیگری هم وجود دارند که می‌توانند یون‌های لیتیوم بیشتری را حفظ کنند، اما برای ساخت این باتری‌ها از گرافیت استفاده می‌شود، زیرا مواد دیگر، بیش از حد برای استفاده سنگین هستند. پژوهشگران دانشگاه پردو برای ساخت یک باتری کارآمدتر، از عنصری موسوم به «آنتیموان» (Antimony) استفاده کردند تا یک ساختار شبکه‌ای موسوم به «نانوزنجیره» (nanochain) ابداع کنند.
هنگامی که پژوهشگران، الکترود‌های نانوزنجیره را با الکترود‌های گرافیت مقایسه کردند، دریافتند که ظرفیت الکترود‌های نانوزنجیره، دو برابر بیشتر از ظرفیت لیتیوم- یون است و دوام شارژ آن در بلند مدت نیز می‌تواند بیشتر باشد.
مواد مشابهی نیز وجود دارند که در گذشته برای افزایش ظرفیت باتری به کار گرفته شده‌اند، اما این مواد در صورتی که تا سه بار ظرفیت باتری را افزایش دهند، می‌توانند خطرناک باشند. «ویلاس پل» (Vilas Pol)، استادیار مهندسی شیمی دانشگاه پردو گفت: اگر ظرفیت باتری خود را با این روش جدید افزایش دهید، دیگر حامل یک ابزار خطرناک نخواهید بود.
پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعد، مقیاس فناوری خود را افزایش دهند و آن را در اندازه باتری تلفن همراه طراحی کنند.
شیمیدانان «دانشگاه پردو» (Purdue University) آمریکا برای رفع این مشکل، روش جدیدی را در پیش گرفته‌اند. آن‌ها نوعی باتری لیتیوم- یونی طراحی کرده‌اند که دوام شارژ آن بیش از باتری‌های دیگر است و سریع‌تر شارژ می‌شود.
میزان شارژ باتری، به تعداد یون‌های لیتیومی بستگی دارد که در آن ذخیره می‌شوند. اگرچه مواد دیگری هم وجود دارند که می‌توانند یون‌های لیتیوم بیشتری را حفظ کنند، اما برای ساخت این باتری‌ها از گرافیت استفاده می‌شود، زیرا مواد دیگر، بیش از حد برای استفاده سنگین هستند. پژوهشگران دانشگاه پردو برای ساخت یک باتری کارآمدتر، از عنصری موسوم به «آنتیموان» (Antimony) استفاده کردند تا یک ساختار شبکه‌ای موسوم به «نانوزنجیره» (nanochain) ابداع کنند.
هنگامی که پژوهشگران، الکترود‌های نانوزنجیره را با الکترود‌های گرافیت مقایسه کردند، دریافتند که ظرفیت الکترود‌های نانوزنجیره، دو برابر بیشتر از ظرفیت لیتیوم- یون است و دوام شارژ آن در بلند مدت نیز می‌تواند بیشتر باشد.
مواد مشابهی نیز وجود دارند که در گذشته برای افزایش ظرفیت باتری به کار گرفته شده‌اند، اما این مواد در صورتی که تا سه بار ظرفیت باتری را افزایش دهند، می‌توانند خطرناک باشند. «ویلاس پل» (Vilas Pol)، استادیار مهندسی شیمی دانشگاه پردو گفت: اگر ظرفیت باتری خود را با این روش جدید افزایش دهید، دیگر حامل یک ابزار خطرناک نخواهید بود.
پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعد، مقیاس فناوری خود را افزایش دهند و آن را در اندازه باتری تلفن همراه طراحی کنند.
ارسال نظرات