کد خبر:۷۹۷۰۷۳
یادداشت دانشجویی |
مجلس انقلابی کارآمد و جوان، مقدمه تشکیل دولت جوان حزب‌اللهی
بلاشک مقدمه تشکیل دولت جوان حزب‌اللهی، مجلس انقلابی کارآمد و جوان است که در طول سال‌های پس از انقلاب درگیر تاثیرپذیری از دوگانه‌های غیرواقعی سیاسی مانند چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا شده است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- مهدی خطیب دماوندی؛* نزدیک به نه ماه از صدور بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، ابلاغی مقام معظم رهبری می‌گذرد و تاکنون اقشار زیادی از مردم به تبیین و تشریح آن پرداخته اند.
دانشجویان در دانشگاه‌ها، مسئولان در مراکز دولتی و غیردولتی و شبکه‌های مختلف رسانه‌ای مکررا به ضرورت و اهمیت این بیانیه به عنوان یک مانیفست فکری بلندمدت اشاره داشته اند.
برخی از نهاد‌های زیرمجموعه رهبری و تعداد اندکی از مراکز دولتی نیز سعی بر این داشته اند تا برای تحقق این شعار جامه عمل بپوشانند.
فارغ از سرفصل‌های ذکرشده در بیانیه گام دوم همچون عدالت خواهی و مبارزه با فساد، اقتصاد و ضرورت علم و پژوهش، محوریت کلی آن اشاره به بحث جوان‌گرایی دارد و به کارگیری جوانان در بخش‌های مدیریتی و تصمیم ساز را راه حل برون رفت کشور از مشکلات فعلی می‌داند.
نکته حائز اهمیت، ساختار سخت و نامنعطف دولتی است که به کارگیری نیرو‌های جوان را دچار مشکل کرده است. یک گام عقب‌تر، پیش از آنکه سازمان‌ها و ادارات بخواهند در جهت تحقق این شعار تلاشی نمایند، باید ابتدا به معنا و مفهوم جوان‌گرایی توجه ویژه‌ای نمود.
امروزه درحالی از اطلاق لفظ جوان‌گرایی صحبت به میان می‌آید که بسیاری از مسئولین اعتقاد چندانی به آن ندارند و صرفا در موج شعارگویی‌های مقطعی، از آن برای تطهیر وجهه خویش نزد جوانان استفاده می‌کنند.
به عقیده ما دانشجویان، جوان‌باوری مقدمه و لازمه‌ی جوان گرایی است و چنانچه فرهنگ جوان‌باوری و اعتماد به جوانان در درون سیستم جمهوری اسلامی ایران نهادینه نشود به کارگیری لفظ جوان‌گرایی صرفا در مقام شعار و وعده باقی می‌ماند.
اینکه در وضعیت کنونی، تزریق نیرو‌های جوان و متخصص به درون مراکز مدریتی و تصمیم ساز امری دشوار و دور از ذهن به شمار می‌رود، تقصیر مسئولان دولتی و قصور خود جوانان است.
دانشجویان در دانشگاه‌ها، مسئولان در مراکز دولتی و غیردولتی و شبکه‌های مختلف رسانه‌ای مکررا به ضرورت و اهمیت این بیانیه به عنوان یک مانیفست فکری بلندمدت اشاره داشته اند.
برخی از نهاد‌های زیرمجموعه رهبری و تعداد اندکی از مراکز دولتی نیز سعی بر این داشته اند تا برای تحقق این شعار جامه عمل بپوشانند.
فارغ از سرفصل‌های ذکرشده در بیانیه گام دوم همچون عدالت خواهی و مبارزه با فساد، اقتصاد و ضرورت علم و پژوهش، محوریت کلی آن اشاره به بحث جوان‌گرایی دارد و به کارگیری جوانان در بخش‌های مدیریتی و تصمیم ساز را راه حل برون رفت کشور از مشکلات فعلی می‌داند.
نکته حائز اهمیت، ساختار سخت و نامنعطف دولتی است که به کارگیری نیرو‌های جوان را دچار مشکل کرده است. یک گام عقب‌تر، پیش از آنکه سازمان‌ها و ادارات بخواهند در جهت تحقق این شعار تلاشی نمایند، باید ابتدا به معنا و مفهوم جوان‌گرایی توجه ویژه‌ای نمود.
امروزه درحالی از اطلاق لفظ جوان‌گرایی صحبت به میان می‌آید که بسیاری از مسئولین اعتقاد چندانی به آن ندارند و صرفا در موج شعارگویی‌های مقطعی، از آن برای تطهیر وجهه خویش نزد جوانان استفاده می‌کنند.
به عقیده ما دانشجویان، جوان‌باوری مقدمه و لازمه‌ی جوان گرایی است و چنانچه فرهنگ جوان‌باوری و اعتماد به جوانان در درون سیستم جمهوری اسلامی ایران نهادینه نشود به کارگیری لفظ جوان‌گرایی صرفا در مقام شعار و وعده باقی می‌ماند.
اینکه در وضعیت کنونی، تزریق نیرو‌های جوان و متخصص به درون مراکز مدریتی و تصمیم ساز امری دشوار و دور از ذهن به شمار می‌رود، تقصیر مسئولان دولتی و قصور خود جوانان است.
بدین ترتیب، اگر دولت‌های قبلی کمی زودتر به فکر جایگزین کردن جوانان در مراکز مدریتی و تصمیم ساز می‌افتادند و از گذشته زمینه و بستر این کار را با تدوین لوایح و تاسیس مراکز مرتبط انجام می‌دادند امروز برای تشکیل دولت جوان حزب‌اللهی مسیر هموارتری وجود داشت.
جوانان نیز در این امر قصور داشتند. اگر جنبش دانشجویی در طول این سال‌ها ذهن خودرا بیشتر معطوف به جوان گرایی در دولت و ساختار‌های حکومتی می‌نمود و از حاشیه‌ها پرهیز می‌کرد، امروز وضعیت اشتغال و رفاه جوانان به گونه دیگری رقم می‌خورد.
حال که تنها راه حل رفع مشکلات کشور در گرو به کارگیری نیرو‌های خوش فکر و جوان ایرانی است، باید با تلاش و همکاری دو جانبه میان جوانان و مسئولان مقدمات عملی کردن جوان‌گرایی فراهم شود.
یکی از این زمینه‌ها تغییر رویکرد مجلس فعلی توسط جوانان است. بلاشک مقدمه تشکیل دولت جوان حزب‌اللهی، مجلس انقلابی کارآمد و جوان است که در طول سال‌های پس از انقلاب درگیر تاثیرپذیری از دوگانه‌های غیرواقعی سیاسی مانند چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا شده است.
این اتفاق چیزی جز تشکیل یک پوسته‌ی سخت و به ظاهر ناشکستنی را در داخل سیستم سیاسی کشور به دنبال ندارد و در اکثر انتخابات‌های کشور، داوطلبان را به دو جناح خاص و تعداد نفرات مشخصی محدود کرده است. تکرار خسته کننده‌ای که با القاء و نادرست و ناصحیح؛ برآن است تا در انتخاب افراد همواره ذهن ما را برای ادوار متوالی و چند شخصیت محدود خلاصه نماید. برای تغییر چنین وضعیتی، کشور نیازمند تغییر در نگرش‌ها و رویکرد هاست.
کم نیست تعداد مسئولانی که هنوز با بهانه‌هایی همچون بی تجربگی و نابلدی میدان عمل را از جوانان گرفته اند و آنان را از پذیرش مسئولیت‌های بزرگ منع می‌کنند.
این‌ها فراموش کرده اند که ابتدای انقلاب، میانگین سنی مسئولان در دستگاه‌های قضایی و دولتی و یا داخل مجلس شورای اسلامی از عدد ۲۰ تا ۳۰ سال تجاوز نمی‌کرد.
با تکیه بر چنین دیدگاهی، تا جوانی بخواهد وارد دستگاهی شود و به مرور زمان تجربه‌ای کسب نماید خودش دچار کهولت سن و ناتوانی خواهد شد و سیستم نظام جمهوری اسلامی دچار همان خطایی خواه شد که در این ۴۰ سال شده است.
عدم تزریق فکر جدید و خلاق نهایتا باعث یکرنگی و جمود در کشور خواهد شد و چنانچه مدیرانی به طور پیوسته و مداوم زمامدار امور شوند نتیجه‌ای جز استبداد رای و قدرت طلبی به دنبال نخواهد داشت.
از همین رو، انقلابی گری، کارآمدی و جوان‌گرایی به عنوان سه ضلع اصلی کلید مشکلات کشور مطرح گردیده است و جوانان باید با اتکاء به به همین شعار فعالیت هایشان را تداوم دهند.
در پایان با اطمینان می‌توان گفت: اگر مسئولان در دولت، دستگاه قضایی، مجلس شورای اسلامی و یا نهاد‌های زیرمجموعه مقام معظم رهبری خود قائل به ناتوانی و ناکارآمدی خویش و عوامل زیرمجموعه خود باشند و برای تغییر چنین وضعیتی اقدامی نکنند، مرتکب خیانتی نابخشودنی در حق جوانان خواهند شد و روزی باید پاسخگوی جوانی از دست رفته جوانان این کشور باشند.
* مهدی خطیب دماوندی- مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.