در میز نقد «شکستن همزمان بیست استخوان» مطرح شد؛
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، میز نقد برنامه سینمایی هفت، بامداد امروز به بررسی و نقد فیلم سینمایی شکستن همزمان بیست استخوان (ساخته برادران محمودی) با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و محمدتقی فهیم پرداخت که در ادامه گزیده‌ای از این میز نقد آمده است:
محمدتقی فهیم در ابتدای این میز نقد گفت: فیلم از نظر مهاجرین افغانستانی در ایران فیلم نفس گیری است. اما اسم فیلم غیر مردمی است. خود فیلم هم به درد مخاطبین انبوه نمی‌خورد.
وی ادامه داد: برادران محمودی (کارگردان) هم برای کشور ما هم برای اهالی افغانستان اتفاق خوبی بودند. من به برادران محمودی علاقه‌مند هستم. از نظر فرهنگی ما به هم نزدیک هستیم. آدم‌های فیلم‌های آن‌ها رو دوست دارم. آدم‌هایی این فیلم پرداخت شخصیت خوبی دارند. بدون حرافی موقعیت‌ها را بیان میکنند. اما بیشتر گرفتار ایده هستند.
فهیم گفت: در این فیلم یک خبر داریم که در ایران، ایرانی‌ها اجازه اهدای عضو به اتباع دیگر ندارند، اما بسط نمیشود. مادر در این فیلم ساخته نمیشود. دوتا برادر هم از نظر ارتباط با داستان رابطه‌ها درست شکل نگرفته است. انتهای محافظه کارانه‌ای دارد. اما شخصیت پردازی خوبی دارد. بازی تنابنده به شخصیت عظیم شکل داده است.
فراستی در ادامه خاطرنشان کرد: تنابنده در فیلم بد نیست. اگر بدی وجود دارد کات‌های اشتباه کارگردان است. زمینه تردید خیلی خوب است، ولی این زمینه ساخته نشده است. هر فیلمی واقعی اگزویتیک یا اگزویتک نما در جشنواره‌های خارجی جایزه میگیرد. اساسا از جهان سوم این‌ها فیلم اگزوتیک میخواهند. در این فیلم نسبت با مادر برقرار نمیشود. مادر فیلم در این فیلم عالی است. باز هم میگویم که مشکل دوربین و جای دوربین وجود دارد.
جواد طوسی نیز در ادامه گفت: برادران محمودی اصراری برای یک روایت ندارد. کمابیش توانسته با زبان سینما این خلوت‌ها را به تصویر بکشد. خلوت‌های شخصیت عظیم خوب به تصویر کشیده شده است. شخصیت مادر طبق گفته خود کارگردان نابازیگر است.
وی ادامه داد: یک رکب هنرمندانه برادران محمودی می‌زند دست دو برادر در دست هم که لرزش دست شخصیت عظیم را به همراه دارد. انگار در قسمت دوم فیلم عامدانه ریتم کندتر میشود. یک‌مقدار کمرنگ‌تر بودن برخی شخصیت‌ها مثل خواهر و زن‌شخصیت اصلی است. وقت تلف کردن در جهت تکرار زیبایی شناسی است. یک تک‌نمای خوب دارد آنجایی که در خلوت خود در استراحت فکر میکند.
محمدتقی فهیم در ابتدای این میز نقد گفت: فیلم از نظر مهاجرین افغانستانی در ایران فیلم نفس گیری است. اما اسم فیلم غیر مردمی است. خود فیلم هم به درد مخاطبین انبوه نمی‌خورد.
وی ادامه داد: برادران محمودی (کارگردان) هم برای کشور ما هم برای اهالی افغانستان اتفاق خوبی بودند. من به برادران محمودی علاقه‌مند هستم. از نظر فرهنگی ما به هم نزدیک هستیم. آدم‌های فیلم‌های آن‌ها رو دوست دارم. آدم‌هایی این فیلم پرداخت شخصیت خوبی دارند. بدون حرافی موقعیت‌ها را بیان میکنند. اما بیشتر گرفتار ایده هستند.
فهیم گفت: در این فیلم یک خبر داریم که در ایران، ایرانی‌ها اجازه اهدای عضو به اتباع دیگر ندارند، اما بسط نمیشود. مادر در این فیلم ساخته نمیشود. دوتا برادر هم از نظر ارتباط با داستان رابطه‌ها درست شکل نگرفته است. انتهای محافظه کارانه‌ای دارد. اما شخصیت پردازی خوبی دارد. بازی تنابنده به شخصیت عظیم شکل داده است.
فراستی در ادامه خاطرنشان کرد: تنابنده در فیلم بد نیست. اگر بدی وجود دارد کات‌های اشتباه کارگردان است. زمینه تردید خیلی خوب است، ولی این زمینه ساخته نشده است. هر فیلمی واقعی اگزویتیک یا اگزویتک نما در جشنواره‌های خارجی جایزه میگیرد. اساسا از جهان سوم این‌ها فیلم اگزوتیک میخواهند. در این فیلم نسبت با مادر برقرار نمیشود. مادر فیلم در این فیلم عالی است. باز هم میگویم که مشکل دوربین و جای دوربین وجود دارد.
جواد طوسی نیز در ادامه گفت: برادران محمودی اصراری برای یک روایت ندارد. کمابیش توانسته با زبان سینما این خلوت‌ها را به تصویر بکشد. خلوت‌های شخصیت عظیم خوب به تصویر کشیده شده است. شخصیت مادر طبق گفته خود کارگردان نابازیگر است.
وی ادامه داد: یک رکب هنرمندانه برادران محمودی می‌زند دست دو برادر در دست هم که لرزش دست شخصیت عظیم را به همراه دارد. انگار در قسمت دوم فیلم عامدانه ریتم کندتر میشود. یک‌مقدار کمرنگ‌تر بودن برخی شخصیت‌ها مثل خواهر و زن‌شخصیت اصلی است. وقت تلف کردن در جهت تکرار زیبایی شناسی است. یک تک‌نمای خوب دارد آنجایی که در خلوت خود در استراحت فکر میکند.
ارسال نظرات