ازسوی معاونت علمی مطرح شد
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، شاید در خاطره تمام بزرگسالانی که هم اکنون این متن را می‌خوانند، زنگ ورزش در برنامه درسی مدرسه مفرح‌ترین زنگ باشد. زنگی که تا مدت‌ها برای مدیران مدارس و مربیان ورزش برنامه خاصی نداشت و با دادن توپی به دانش آموزان دو ساعت سرگرمی را برایش رقم می‌زدند. زنگی که هم به کام دانش آموزان بود و هم به کام معلم.
«ورزش» نقش حیاتی در زندگی دانش آموزان ایفا می‌کند. زیرا ورزش منظم ریسک ابتلا به چاقی، اختلالات اضطرابی و اعتماد به نفس پایین را در نوجوانان کاهش می‌دهد. اما کلاس‌های ورزش در مدرسه و برنامه‌های خارج مدرسه از لحاظ زمانی ممکن است با بسیاری از فعالیت‌های دانش آموزی مانند مطالعه و شرکت در کلاس‌های آموزشی تداخل داشته باشد. همچنین مدت زمان و شدت مناسب اشتغال به ورزش همواره برای والدین و دبیران یک چالش بوده است.
بر اساس گزارش‌های سازمان همکاری اقتصاد و توسعه در سال ۲۰۱۵ بیشتر دانش‌آموزان جهان به طور منظم ورزش انجام می‌دهند. منظور از ورزش فعالیتی است که بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد و فرد را به تعریق فراوان و افزایش ضربان قلب و ریتم تنفس وا دارد. بر اساس این گزارش‌ها ۵۲ درصد دانش‌آموزان چنین فعالیتی را برای ۳ روز در هفته انجام می‌دهند و این آمار در کشور‌های توسعه یافته بیش از کشور‌های در حال توسعه است.
همچنین میانگین چنین فعالیت ورزشی در پسر‌ها بیشتر از دختر‌ها است، طوری که پسر‌ها میانگین ۴.۴ روز در هفته چنین فعالیتی را انجام می‌دهند و دختر‌ها به میانگین ۳.۵ روز در هفته. بر اساس گزارش‌ها ارتباط مستقیمی بین شاخص‌های سلامت دانش آموزان با فعالیت‌های ورزشی وجود دارد. طوری که دانش آموزانی که در روز به مدت ۶۰ دقیقه به فعالیت‌های فیزیکی با شدت متوسط مثل دوچرخه سواری و پیاده روی انجام می‌دهند.
تحقیقات سازمان همکاری اقتصاد و توسعه در بیشتر کشور‌ها ثابت کرده است که اشتغال دانش آموزان به ۶۰ دقیقه فعالیت ورزشی روزانه با شدت متوسط یا اشتغال دانش آموزان به ۲۰ دقیقه فعالیت ورزشی سنگین برای ۴ روز در هفته؛ توانایی‌های شناختی، حافظه، توانایی حل مساله و توانایی‌های روانشناختی مانند پشتکار و کنترل هیجان را به نحو مطلوبی ارتقاء می‌دهد و در مجموع به «علم آموزی» دانش آموزان کمک می‌کند. اما همین تحقیقات نشان داده است که به ازای افزایش هر یک روز فعالیت ورزشی سنگین بیش از ۴ روز در هفته، به میزان ۳ درصد در نمرات درسی دانش آموزان افت نمایان می‌شود. با توجه به تحقیقات این سازمان انجام فعالیت ورزشی سنگین برای بیش از ۴ روز در هفته به نفع علم آموزی دانش آموزان نیست. البته این سازمان تایید می‌کند که نمی‌توان الزاما علم آموزی را در تمام نقاط دنیا به عنوان شاخص هدف و ارزش و عامل محدود کننده‌ای بر سر راه فعالیت ورزشی دانش آموزان قرار داد چرا که شاید در برخی نقاط جغرافیایی ورزشکار شدن ارزشمندتر از عالم شدن باشد.
پس بر اساس گزارش‌های این سازمان، تاثیر ورزش بر سلامت فیزیکی و روانی دانش آموزان صد در صد تایید می‌شود، اما تاثیر فعالیت‌های ورزشی بر امور آموزشی و توانمندی‌های شناختی تا حدی که بتوان آن را در مرحله سیاست گذاری به کار برد و روی آن حساب باز کرد به اثبات نرسیده است. البته در این حوزه‌ها نیز محققان با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی و فناوری مشغول انجام طرح‌های پژوهشی هستند.
«ورزش» نقش حیاتی در زندگی دانش آموزان ایفا می‌کند. زیرا ورزش منظم ریسک ابتلا به چاقی، اختلالات اضطرابی و اعتماد به نفس پایین را در نوجوانان کاهش می‌دهد. اما کلاس‌های ورزش در مدرسه و برنامه‌های خارج مدرسه از لحاظ زمانی ممکن است با بسیاری از فعالیت‌های دانش آموزی مانند مطالعه و شرکت در کلاس‌های آموزشی تداخل داشته باشد. همچنین مدت زمان و شدت مناسب اشتغال به ورزش همواره برای والدین و دبیران یک چالش بوده است.
بر اساس گزارش‌های سازمان همکاری اقتصاد و توسعه در سال ۲۰۱۵ بیشتر دانش‌آموزان جهان به طور منظم ورزش انجام می‌دهند. منظور از ورزش فعالیتی است که بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد و فرد را به تعریق فراوان و افزایش ضربان قلب و ریتم تنفس وا دارد. بر اساس این گزارش‌ها ۵۲ درصد دانش‌آموزان چنین فعالیتی را برای ۳ روز در هفته انجام می‌دهند و این آمار در کشور‌های توسعه یافته بیش از کشور‌های در حال توسعه است.
همچنین میانگین چنین فعالیت ورزشی در پسر‌ها بیشتر از دختر‌ها است، طوری که پسر‌ها میانگین ۴.۴ روز در هفته چنین فعالیتی را انجام می‌دهند و دختر‌ها به میانگین ۳.۵ روز در هفته. بر اساس گزارش‌ها ارتباط مستقیمی بین شاخص‌های سلامت دانش آموزان با فعالیت‌های ورزشی وجود دارد. طوری که دانش آموزانی که در روز به مدت ۶۰ دقیقه به فعالیت‌های فیزیکی با شدت متوسط مثل دوچرخه سواری و پیاده روی انجام می‌دهند.
تحقیقات سازمان همکاری اقتصاد و توسعه در بیشتر کشور‌ها ثابت کرده است که اشتغال دانش آموزان به ۶۰ دقیقه فعالیت ورزشی روزانه با شدت متوسط یا اشتغال دانش آموزان به ۲۰ دقیقه فعالیت ورزشی سنگین برای ۴ روز در هفته؛ توانایی‌های شناختی، حافظه، توانایی حل مساله و توانایی‌های روانشناختی مانند پشتکار و کنترل هیجان را به نحو مطلوبی ارتقاء می‌دهد و در مجموع به «علم آموزی» دانش آموزان کمک می‌کند. اما همین تحقیقات نشان داده است که به ازای افزایش هر یک روز فعالیت ورزشی سنگین بیش از ۴ روز در هفته، به میزان ۳ درصد در نمرات درسی دانش آموزان افت نمایان می‌شود. با توجه به تحقیقات این سازمان انجام فعالیت ورزشی سنگین برای بیش از ۴ روز در هفته به نفع علم آموزی دانش آموزان نیست. البته این سازمان تایید می‌کند که نمی‌توان الزاما علم آموزی را در تمام نقاط دنیا به عنوان شاخص هدف و ارزش و عامل محدود کننده‌ای بر سر راه فعالیت ورزشی دانش آموزان قرار داد چرا که شاید در برخی نقاط جغرافیایی ورزشکار شدن ارزشمندتر از عالم شدن باشد.
پس بر اساس گزارش‌های این سازمان، تاثیر ورزش بر سلامت فیزیکی و روانی دانش آموزان صد در صد تایید می‌شود، اما تاثیر فعالیت‌های ورزشی بر امور آموزشی و توانمندی‌های شناختی تا حدی که بتوان آن را در مرحله سیاست گذاری به کار برد و روی آن حساب باز کرد به اثبات نرسیده است. البته در این حوزه‌ها نیز محققان با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی و فناوری مشغول انجام طرح‌های پژوهشی هستند.
ارسال نظرات