برخی ها با حذف خود به چه چیزی میخواهند برسند؟

بهزاد عبدی، که با آهنگسازی فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» در جشنواره فیلم فجر حضور دارد در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو در خصوص رسیدن به فضای پرالتهاب فیلم و آهنگسازی این اثر گفت: تجربه کودکی من از ایام جنگ و دیدن هواپیما‌های جنگی و آن فضای پر از التهاب، رفتن به پناهگاه ها، همه این‌ها در خاطر من بوده است. شهید شدن دوستانم در دوران دبیرستان را هنوز از یاد نبرده ام و یک احساس دینی به این ماجرا دارم و اینکه چگونه به این ملودی رسیده ام، یک بحث الهامات موسیقیایی و تخصصی است.
وی ادامه داد: این فیلم حجم موسیقی زیادی دارد، حدود یک ساعت، ولی به تم اصلی ماجرا من زود رسیدم و بعد دیگر بسط و گسترش آن بود که در واقع زمان بیشتری برد. اگر در تماشای فیلم دقت کنید یک صدای رادیو مدام شنیده می‌شود که من از کانسپت رادیو در این کار استفاده کردم و این موج رادیو در همه جای فیلم حضور دارد که در آخر تبدیل به ریتم و موسیقی می‌شود.
بهزاد عبدی درخصوص حضور هنرمندان در کنار مردم و در جشنواره‌ها نیز گفت: هنرمند برای مردم است نه در کنار مردم؛ هنرمند آمده که برای مردم خدمت کند و آن‌ها را در زندگی یک پله بالاتر بیاورد. هنرمند باید کاری کند که مردم یک پله از جایی که قرار دارند صعود کنند نه اینکه خود را حذف کند. با این حذف کردن می‌خواهد به چه برسد؟ حذف شده من به چه درد مردم می‌خورد. اگر من واژه هنرمند را یدک می‌کشم، فقط صرف نام این واژه که ارزشی برای من و جامعه نخواهد داشت. اگر توانستم مردم خود را همراه کنم و برای مردم باشم، آن وقت ارزشمند است. گاهی وقت‌ها برای مردم بودن، هم صدایی است، صدای آن‌ها را بزرگ کردن است.