با بنا‌های تاریخی تبریز آشنا شوید

 به گزارش گروه بازرگانی خبرگزاری دانشجو، تبریز کلانشهری در منطقه آذربایجان ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی است. این شهر، بزرگ‌ترین قطب اقتصادی منطقه آذربایجان ایران و مرکز اداری، ارتباطی، بازرگانی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته می‌شود.

در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت تبریز بالغ بر ۱،۷۲۴،۳۶۹ نفر بوده‌است. اکثریت ساکنان تبریز آذربایجانی بوده و به زبان ترکی آذربایجانی با لهجه تبریزی سخن می‌گویند؛ البته برخی اسناد تاریخی نشان می‌دهد که، تا سده یازدهم هجری، زبان آذری –شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی– در این شهر تکلم می‌شده‌است. برای سفر به تبریز می‌توانید بلیط اتوبوس خود را از فلایتیو تهیه کنید.

تبریز در طول تاریخ خود با فراز و فرودهای بسیاری روبه‌رو بوده‌است. تاریخ این شهر، اشغال توسط بیگانگان و حوادث جانکاه طبیعی –از جمله زمین‌لرزه‌های مهلک– را تجربه کرده‌است. سنگ بنای تبریز کنونی به دوران اشکانی و ساسانی برمی‌گردد. این شهر در طول حکومت ۴۰۰ ساله خاندان «رَوّادی» و اسکان قبیله عرب «اَزْد» به شکوفایی رسید. برای خرید بلیط هواپیما تبریز همین امروز اقدام کنید و در قرعه کشی فلایتیو شرکت کنید.

تبریز، پایتخت تاریخی دوران قاجار و بزرگ‎ترین شهر در شمال غربی ایران و مرکز جامعۀ آذربایجانی‎های این کشور است. این شهرِ سرسبز و زیبا، پر از بناهای تاریخی است: از مساجد و کلیساها گرفته، تا ساختمان‌های تاریخی به ویژه متعلق به دوران قاجار. برخی از این اماکن تاریخی عبارتند از:

مسجد کبود یا مسجد جهانشاه

مسجد تاریخی شهر تبریز، در قرن نهم هجری ساخته شده است. این مسجد دارای ظرافت بی‌نظیری در کاشی‌کاری است و به دلیل کاشی‌‌های لاجوردی آن، به فیروزۀ اسلام شهرت یافته ‌است. مسجد دارای یک صحن بزرگ به شکل مربع است و بنای اصلی آن آجری است که دارای گنبد اصلی و گنبد جنوبی بوده که بر روی صحن بزرگ و صحن کوچک‌تر واقع شده‌اند. بنای مسجد دارای هفت گنبد کوچک‎تر نیز هست که سقف شبستان‌های شرقی و غربی و ورودی مسجد را پوشانده‌اند. زلزلۀ سال 1158 تبریز به مسجد آسیب زیادی زد که طی 50 سال گذشته بخشی از آن بازسازی شده است.

ارگ علیشاه تبریز

ارگ علیشاه، بنای بزرگ ناتمامی است که کلنگ آن در سدۀ هشتم، به منظور ساختن یک مسجد زده شد، اما به جای آن به یک قلعۀ نظامی تبدیل شد. این ارگ سال‌ها یک باروی نظامی بود و در دوران قاجار از آن به عنوان یک قلعۀ نظامی استفاده می‌شد که در طول جنگ‌های روسیه و ایران، گلوله‌های زیادی به آن خورده است. آنچه امروزه از ارگ باقی مانده است، مربوط به دوران قاجار است. در فضای اطراف ارگ، مسجد بزرگی که مصلای بزرگ تبریز است قرار دارد. بنای ارگ تبریز و محوطۀ باستانی آن در سال ۱۳۱۰، در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده‌ است.

مقبره الشعرای تبریز

مقبره الشعرای تبریز یک بناي يابود در یک گورستان قدیمی به نام گورستان سرخاب، متعلق به قرن هشتم هجری، است که در ضلع شمالي بقعۀ سيد حمزه واقع شده است. بیش از ۴۰۰ شاعر، عارف و رجال نامی ایران و کشورهای منطقه از ۸۰۰ سال پیش در این گورستان به خاک سپرده شده‌اند و آرامگاه محمد حسین شهريار، یکی از بزرگ‌ترين شاعران معاصر ایران نیز، یکی از آنهاست. بنای یادبود آرامگاه که به صورت زاویه‎دار و بتونی ساخته شده در دهۀ 1350 به پایان رسیده است و در اطراف آن یک فضای سبز زیبا وجود دارد. امروزه این بنای یادبود به نماد شهر تبریز تبدیل شده است.

مسجد جامع تبریز

یکی از بناهای تاریخی شهر تبریز، مسجد جامع این شهر است که قدمت زیادی دارد. قدیمی‌ترین بخش این مسجد، شبستان وسیعی است که از تاق و گنبدهایی بر فراز ستون‌های هشت‌گوش آجری تشکیل شده که زینت‌بخش آن گچ‌بری‌های ظریف است. این مسجد که به مسجد جمعه نیز معروف است، در انتهای بازار تبریز و ضلع جنوبی صحن مدرسۀ طالبیه و بین مسجد حجت‌الاسلام و مسجد میرزا اسماعیل خاله اوغلی واقع است و یکی از قدیمی‌ترین ابنیة تاریخی این شهر به ‌شمار می‌آید. این مسجد در زمین‌لرزۀ سال ۱۱58 که بسیاری از بناهای تبریز آسیب دید، از خرابی در امان نماند و مسجد جامع فعلی، در دوران قاجار بازسازی شده و جای مسجد ویران شدۀ پیشین را گرفت.

خانۀ مشروطه تبریز

خانۀ مشروطۀ تبریز، از ساختمان‎های تاریخی دورۀ قاجار بوده و تاریخ ساخت آن به سال 1245 خورشیدی باز می‌گردد. این خانه متعلق به حاج میرزا مهدی کوزه‌ کنانی، معروف به ابوالمله بوده است. این شخص یکی از بازرگانان معروف شهر تبریز و یکی از حامیان بزرگ نهضت آزادی خواهی مردم آذربایجان، بود که خانه‎اش در دوران خودمختاری آذربایجان محل تجمع سران دموکرات این شهر بوده است. خانۀ مشروطه در محلۀ راسته‌ کوچه واقع در غرب بازار تبریز قرار گرفته ‌است و در سال 1354 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.