به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ اینروزها جستجویی ساده در گوگل و شبکههای اجتماعی و چند قدم در سطح شهر نشان میدهد «کرونا» تبدیل به شبح وحشتناک این روزهای مردم شده است و قطعا افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری روزهای سختی را میگذرانند. اختلال اضطراب بیماری که گاهی خود بیمار انگاری یا اضطراب سلامت نیز نامیده میشود، عبارت است از نگرانی بیشازحد در خصوص ابتلا به یک بیماری خطرناک یا امکان ابتلا به آن.
در این اختلال، شاید فرد مبتلا هیچ نشانهای از بیماری نداشته باشد. حتی با وجود “عدم تشخیص” مشکل خطرناک در معاینات پزشکی، حالات عادی یا مشکلات جزیی را بهعنوان علائم یک بیماری شدید تصور کند.
حالات طبیعی بدن مانند انقباض یا خستگی عضلانی میتواند با ایجاد تصور ابتلا به یک بیماری خطرناک، فرد را بهشدت مضطرب سازد.
نکته قابل توجه این است که علائم فیزیکی و جسمی باعث بدحالی فرد نمیشوند بلکه اضطراب بیشازحد ناشی از فکر کردن به بیماری باعث بدحالی شدید فرد میشود به نحوی که میتواند زندگی او را مختل کند.
اختلال اضطراب بیماری عارضهای بلندمدت است که شدت آن میتواند در طول زمان تغییر کند.
افزایش سن یا استرس میتواند زمینه تشدید علائم را فراهم سازد. درحالیکه مشاوره روانشناختی (رواندرمانی) و گاهی مصرف دارو میتواند به کاهش نگرانیهای فرد مبتلا کمک کند.
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده، هیپوکندریاسیس یا همان هیپوکندریا را دیگر یک بیماری محسوب نمیکند.
افرادی که سابقاً این تشخیص برای آنها داده میشد، اکنون تشخیص اختلال اضطراب بیماری برای آنها داده میشود که کانون ترس و نگرانی آنها این است که حالات جسمی ناخوشایند یا غیرعادی را به عنوان نشانه یک بیماری خطرناک تصور میکنند.
از سوی دیگر، اختلال روانتنی که مشابه اختلال اضطراب بیماری است، عبارت است از تمرکز بر ماهیت ناتوانکننده علائم جسمی از قبیل: درد یا سرگیجه، بدون هیچ نگرانی بابت اینکه علائم فوق نشانگر یک بیماری خاص باشد.