استاد دانشگاه تهران مطرح کرد
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیدمهدی قمصری استاد جراحی دانشکده دامپزشکی و عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران در برنامه رادیویی «گفتگوی علمی» درباره ارتقاء اعضای هیئت علمی در مراکز آموزش عالی گفت: این فرآیند طبق آئین نامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام می‌گیرد و از طریق وزیر علوم ابلاغ شده است و هر دو یا چند سال یک بار نیز شامل بازنگری و اصلاحات می‌شود و عمده هدف از این بازنگری ها، ارتقاء کیفی این فرآیند است.
قمصری بیان کرد: آئین نامه ارتقاء اساتید، چهار ماده اصلی دارد که ماده نخست آن مسائل فرهنگی است و بر اساس آن، اساتید باید امتیازاتی را کسب کنند. ماده دوم این آئین نامه، آموزشی است یعنی هر همکار هیئت علمی برای ارتقاء از هر مرحله به مرحله دیگری باید حداقل‌هایی از آموزش را به لحاظ کمیت و کیفیت تدریس کسب کند. بخش اصلی آئین نامه ارتقاء که مختص فعالیت‌های پژوهشی است، در ماده سوم قرار دارد که مجموعه‌ای از پژوهش ها، نگارش یا چاپ مقاله در کنفرانس‌های علمی، چاپ کتاب، جذب رای در اعتبارات مالی خارج از دانشگاه و راهنمایی پایان نامه می‌شود.
استاد جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران با تصریح بر اینکه در فرآیند ارتقاء اساتید هر آنچه مربوط به پژوهش و تحقیق شود اهمیت دارد، عنوان کرد: اساتید دانشگاه باید کف امتیاز را کسب کنند تا بتوانند از مرتبه استادیاری به دانش یاری ارتقاء پیدا کنند.
وی اظهار کرد: دانشگاه‌ها مانند هر سازمان دیگری توسط بخشی از اساتید باید مدیریت شوند و امور اجرایی آن پیگیری و دنبال شود و این مهم نیز یک نوع ایثار توسط اساتید محسوب می‌شود، زیرا تمایلی برای پذیرش مسئولیت‌های اجرایی در دانشگاه‌ها معمولا وجود ندارد و با وجود نداشتن محتوای پژوهشی، در سیستم ارزیابی ها، امتیازی نیز به این بخش داده شده است تا امورات دانشگاه‌ها مختل نشود.
عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران ضمن اشاره به افزایش سهم ایران در تولید علمی در جهان در سال‌های گذشته، گفت: سهم ایران از رقم بسیار ناچیز در ابتدای انقلاب به رقم قابل قبولی متناسب با جمعیت کشور در علم جهانی رسیده است.
وی ضمن تصریح بر این نکته که صرف نوشتن مقاله برای اساتید ایرادی ندارد، عنوان کرد: البته در کنار افزایش کمی مقالات، باید این مهم را نیز در نظر داشت که خروجی دستاورد‌های پژوهشی باید به سمتی برود که به حل یک مسئله ختم شود و فرآیند آن تبدیل به یک پژوهش بزرگ شود که متاسفانه این بخش هنوز کامل نشده است و همین امر سبب ایجاد یک حلقه مفقوده بین صنعت و دانشگاه شده است.
قمصری بیان کرد: آئین نامه ارتقاء اساتید، چهار ماده اصلی دارد که ماده نخست آن مسائل فرهنگی است و بر اساس آن، اساتید باید امتیازاتی را کسب کنند. ماده دوم این آئین نامه، آموزشی است یعنی هر همکار هیئت علمی برای ارتقاء از هر مرحله به مرحله دیگری باید حداقل‌هایی از آموزش را به لحاظ کمیت و کیفیت تدریس کسب کند. بخش اصلی آئین نامه ارتقاء که مختص فعالیت‌های پژوهشی است، در ماده سوم قرار دارد که مجموعه‌ای از پژوهش ها، نگارش یا چاپ مقاله در کنفرانس‌های علمی، چاپ کتاب، جذب رای در اعتبارات مالی خارج از دانشگاه و راهنمایی پایان نامه می‌شود.
استاد جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران با تصریح بر اینکه در فرآیند ارتقاء اساتید هر آنچه مربوط به پژوهش و تحقیق شود اهمیت دارد، عنوان کرد: اساتید دانشگاه باید کف امتیاز را کسب کنند تا بتوانند از مرتبه استادیاری به دانش یاری ارتقاء پیدا کنند.
وی اظهار کرد: دانشگاه‌ها مانند هر سازمان دیگری توسط بخشی از اساتید باید مدیریت شوند و امور اجرایی آن پیگیری و دنبال شود و این مهم نیز یک نوع ایثار توسط اساتید محسوب می‌شود، زیرا تمایلی برای پذیرش مسئولیت‌های اجرایی در دانشگاه‌ها معمولا وجود ندارد و با وجود نداشتن محتوای پژوهشی، در سیستم ارزیابی ها، امتیازی نیز به این بخش داده شده است تا امورات دانشگاه‌ها مختل نشود.
عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران ضمن اشاره به افزایش سهم ایران در تولید علمی در جهان در سال‌های گذشته، گفت: سهم ایران از رقم بسیار ناچیز در ابتدای انقلاب به رقم قابل قبولی متناسب با جمعیت کشور در علم جهانی رسیده است.
وی ضمن تصریح بر این نکته که صرف نوشتن مقاله برای اساتید ایرادی ندارد، عنوان کرد: البته در کنار افزایش کمی مقالات، باید این مهم را نیز در نظر داشت که خروجی دستاورد‌های پژوهشی باید به سمتی برود که به حل یک مسئله ختم شود و فرآیند آن تبدیل به یک پژوهش بزرگ شود که متاسفانه این بخش هنوز کامل نشده است و همین امر سبب ایجاد یک حلقه مفقوده بین صنعت و دانشگاه شده است.
ارسال نظرات