با کاشت یک میکروالکترونیک؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان با کاشت یک میکروالکترونیک در بدن یک عروس دریایی، بدن آن را تحت کنترل درآوردند و سرعت شنای آن را تقریبا به سه برابر رساندند. آن‌ها برای این کار کمی نیروی خارجی اعمال کردند و سوخت‌وساز بدن عروس دریایی دو برابر افزایش دادند.
به گفته محققان، قدرت خارجی این روبات زیست‌هیبریدی ۱۰ تا هزار برابر کمتر از قدرت خارجی سایر روبات‌های آبی است که تاکنون گزارش شده است. عروس دریایی شناگر بسیار قاهری است و خیلی سریع‌تر از هر ماشینی که انسان‌ها ساخته‌اند، حرکت می‌کند. در نتیجه هزینه کم حمل و نقل، آن‌ها را به یک داربست طبیعی ایده‌آل تبدیل می‌کند.
درست است که وسایل نقلیه زیر آب خیلی سریع‌تر از یک عروس دریایی حرکت می‌کنند، با این حال تاکنون روبات‌هایی که سعی در تقلید از حرکت عروس دریایی داشتند، نیاز به انرژی زیادی برای حرکت داشته‌اند و معمولا به منبع تغذیه خارجی متصل بوده‌اند.
از سوی دیگر، چیز‌های واقعی و در واقع حیواناتی مثل عروس دریایی، آرام و پایدار هستند، به قولی کاشف‌های سبک‌بال به شمار می‌روند و قادر به بهبود خود هستند. به همین دلیل است که برخی از دانشمندان تصور می‌کنند اگر بتوانند موجوداتی، چون آبزیان را به خوبی تحت کنترل درآورند، به روش جدید و جذابی برای گسترش نظارت بر اقیانوس‌ها دست خواهند یافت.
محققان می‌گویند: از آنجا که عروس دریایی به طور طبیعی در طیف گستره آبزیان آب‌های شور قرار می‌گیرند و در دما و غلظت اکسیژن و عمق خاص (حدود ۳ هزار و ۷۰۰ متر) زندگی می‌کنند؛ می‌توانند به روبات‌های زیست هیبریدی خوبی برای مستقر شدن در اقیانوس‌های جهان تبدیل شوند و به نوعی آبزیان اقیانوس‌ها را از مرگ حتمی نجات دهند.
این تیم تحقیقاتی نشان دادند که می‌توانند شنای عروس دریایی را بدون صرف هزینه‌ای و فقط با بالا بردن متابولیسم و بدون نگرانی از سلامتی حیوان تقویت کنند. کلید اصلی این پژوهش، یک قطعه کنترل کننده شنای قابل حمل میکروالکترونیک است که زمانی که به عروس دریایی وصل می‌شود، امواج پالس ایجاد می‌کنند و عضلات حیوان را تحریک و آن را منقبض می‌کنند و در نتیجه باعث حرکت بیشتر حیوان می‌شوند.
دانشمندان با استفاده از این فناوری می‌توانند پیشرانه عروس دریایی را سرعت ببخشند تا جایی که به نقطه بهینه برسد؛ یعنی جایی که با کمترین انرژی، بیشترین سرعت حاصل شود. آن‌ها ادعا می‌کنند که با دستکاری و به نوعی ربودن کنترل متابولیسم و ماهیچه‌های این حیوان آبزی، سرعت شنای آن را ۸/۲ برابر سریع‌تر از سرعت شنای طبیعی آن افزایش دادند.
این تیم پژوهشی امیدوار است که این تحقیق، دانشمندان را به ساخت وسایل نقلیه زیرآب جدیدی هدایت کند که روزی بتوانند برای مدت زمان طولانی‌تری زیر آب اکتشاف کنند و در عین حال هر جایی که ممکن است پرسه بزنند و حداقل اختلالات را ایجاد کنند.
این محققان می‌گویند: کسی چه می‌داند؛ شاید در آینده ارتشی از این روبات‌های زیست هیبریدی اسرار و ناگفته‌های اقیانوس‌های ما را فاش کنند.
ارسال نظرات