مطالعات جدید نشان میدهند که رباتهایی که خطاهای خود را اعتراف میکنند، تعاملات انسانی را بهبود میدهند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، سه انسان و یک ربات با هم یک گروه بازی تشکیل دادند، در بازی ربات اشتباه کرد و تیم یک دست بازی را از دست داد. شبیه به هر فرد خوبی که اشتباه را میپذیرد ربات میگوید:« ببخشید بچهها من این دست اشتباه کردم. میدونم باورش سخته، اما رباتها هم خطا میکنند.»
این داستان چندین بار طی مطالعه تاثیر رباتها بر تعاملات انسانی اتفاق افتاده است. مطالعات نشان میدهند که انسانها در گروههایی که رباتها حضور دارند ارتباط بیشتری با هم داشته و تجربیات گروهی مثبتی را نسبت به گروههایی که رباتهای ساکت یا معمولی دارند (مانند بیان امتیازهای بازی) تجربه کردند.
مارگارت ال. تریگر، دانشجوی دکترا جامعه شناسی در شبکه علوم موسسه ییل گفت: «ما میدانیم که رباتها میتوانند بر رفتار انسانهایی که مستقیما با انها کار میکنند، تاثیر بگذارند، اما چگونگی تاثیر رباتها بر تعاملات انسانی هنوز کاملا درک نشده است.»
چون رباتهای اجتماعی بصورت فزایندهای در جامعه بشری زیاد شده اند افراد در فروشگاهها، بیمارستانها و دیگر مکانهای روزمره با آنها مواجه خواهند شد. این موضوع باعث میشود درک چگونگی شکل گیری رفتار آنها از اهمیت ویژهای برخوردار باشد. تریگر ادامه میدهد: «در این مورد ما نشان دادیم که رباتها میتوانند به ارتباط موثر افراد یک گروه کمک کنند.»
محققان آزمایشی انجام دادند که در آن ۱۵۳ نفر به ۵۱ گروه تقسیم شدند. در هر گروه ۳ فرد و یک ربات حضور داشتند. هر گروه یک بازی در اختیار داشت که اعضای آن باید برای ساخت موثرترین مسیر با هم کار میکردند. گروهها با یکی از سه شرایط مشخص شده بوسیله انوع خاصی از رفتار رباتی تعیین شدند. در پایان هر دست انواع رباتها، ساکت، معمولی (جملاتی مانند بیان امتیازهای بازی داشتند) و یا صمیمی (جملاتی مانند جوک یا تعریف یک داستان داشتند) گهگاهی دستهایی از بازی را از دست دادند.
افرادی که با رباتهای معاشرتی همگروه بودند تقریبا دو برابر زمان بیشتری برای صحبت کردن با هم در طی بازی سپری کردند و تجربیات مثبت بیشتری در مقایسه با افراد دو گروه دیگر داشتند. مکالمات در بین افراد این گروهها بیشتر بود و همه در گفتگوها شرکت داشتند. این نشان میدهد که حضور یک ربات سخنران، افراد را ترغیب میکند تا با یکدیگر بطور مساوی، راحت و بلند حرف بزنند.
نیکولاس کریستاکیس پروفسور علوم طبیعی و اجتماعی گفت :«ما علاقمندیم تا بدانیم همانطور که هوش مصنوعی بیشتر میشود، جامعه چگونه تغییر خواهد کرد. همانطور که سیستمهای اجتماعی ترکیبی انسان و ماشین ایجاد میکنیم باید نحوه برنامه ریزیهای رباتیک را نیز کنترل کنیم.»
سارا استروکروب دانشجوی دکترا در دپارتمان علوم کامپیوتری بیان کرد: «درک تاثیر اجتماعی رباتها در فضای انسانی مهم است؛ حتی زمانی که رباتها وظایف اجتماعی خدماتی زیادی انجام ندهند. یک ربات را در یک کارخانه فرض کنید که وظیفه آن توزیع قطعات به کارگران خط مونتاژ است. این ربات اگر همه قطعات را به یک نفر برساند، میتواند محیط اجتماعی ناخوشایندی پیش آورد و این سوال را برای کارگران ایجاد کند که آیا آنها به اندازه کافی خوب نیستند که ربات آنها را انتخاب نکرده است. یافتههای ما میتواند از طراحی رباتهایی که موجب تعامل اجتماعی بیشتر میشوند، خبر داده و باعث مشارکت و تجربه مثبت برای افرادی که در تیم کار میکنند، شود.»