منوچهر محمدی: دولت در بحران کرونا اولویت‌های مهمتر از سینما دارد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، منوچهر محمدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «چپ، راست» به کارگردانی حامد محمدی که در مرحله فیلمبرداری متوقف شد درباره این فیلم گفت: پیش تولید و مراحل تولید این فیلم از اوایل دی ماه شروع شده بود، اما با جدی شدن بیماری کرونا تصمیم به توقف کار‌های فیلم گرفتیم این در حالی است که تنها ۶ جلسه تا پایان فیلمبرداری آن باقی مانده بود، چون ما احساس نگرانی جدی برای عوامل کردیم ضمن اینکه شرایط هم روز به روز سخت‌تر می‌شد از همین‌رو ترجیح دادیم کار را تعطیل کنیم. ظاهراً هم جزو اولین پروژه‌های سینمایی بودیم که کار‌ها را تعطیل کردیم، اما شکر خدا همه افراد گروه صحیح و سالم هستند و هیچ مشکلی برایشان پیش نیامده است. البته پروژه‌های دیگر هم به نسبت شرایط خود با اختلاف زمانی به تدریج شروع به تعطیل کردن کار‌ها کردند.

وی افزود: مونتاژ این فیلم همزمان با فیلمبرداری انجام می‌شد و قاعدتاً اگر با همان روال پیش می‌رفتیم نیمه‌های اسفند کار تدوین «چپ، راست» به طور کامل تمام می‌شد به همین دلیل انجام کار‌های صداگذاری و ساخت موسیقی را برای تعطیلات عید گذاشته بودیم تا فیلم آماده نمایش شود و در یک موقعیت مناسب در سال ۹۹ «چپ، راست» را اکران کنیم. این برنامه‌ریزی روی کاغذ انجام شده بود، ولی همه چیز مثل بقیه امور به هم ریخت و سرنوشت فیلم با این وضعیت در هاله‌ای از ابهام قرار دارد البته نه تنها این فیلم بلکه وضعیت سینمای ایران، بقیه تولیدات و فیلم‌های باقی مانده از سال پیش وضعیت مشخصی ندارند با این حال مهم این است که این وضعیت ختم به خیر شود و همه ما با روحیه و سلامتی به کارهایمان برگردیم.

محمدی با اشاره به ضرر فیلم‌های نیمه باقی مانده عنوان کرد: شما اگر فیلمی بسازید که فقط یک روز از فیلمبرداری آن باقی بماند و به هر دلیلی نشود آن یک روز را فیلمبرداری کرد انگار آن فیلم اساساً جلوی دوربین نرفته است. یعنی اگر نشود آن سکانس‌های باقی مانده را فیلمبرداری کرد ضرر آن معادل است با کل سرمایه‌ای که برای آن فیلم صرف شده است. چون ساخت فیلم مثل ساختمان‌سازی نیست که بگوییم ستون‌ها را زده‌ایم و اگر به هر دلیل نشود کار ساخت را ادامه داد باز هم آن ساختمان یک بهای روزی داشته باشد بنابراین فیلم تا زمانی که به طور کامل ساخته نشود مثل این است که وجود خارجی ندارد البته امیدوارم برای هیچ کدام از پروژه‌های سینمایی هیچ مشکلی پیش نیاید و هنرپیشه‌هایشان و عوامل فنی‌شان سالم باشند تا در زمانی که به حالت عادی برگشتیم بتوانند فیلم را به سرانجام رساند.

این تهیه‌کننده درباره اینکه سازمان سینمایی چه کمکی می‌تواند به فیلم‌های آسیب دیده کند، اظهار کرد: اگر بخواهم نظر شخصی‌ام را بگویم باید عنوان کنم با شرایطی که کشور و دولت دارد هیچ انتظار و توقع خاصی از آن‌ها ندارم، چون به نظرم مسائل بسیار مهمتری وجود دارد. اگر دولت منابع و امکاناتی دارد برای کادر پزشکی، درمانی و بیمارستان‌ها باید هزینه کند چراکه این موضوع از همه چیز واجب‌تر است، در گام بعدی دولت باید به مشاغلی بپردازد که از این قضایا آسیب دیده‌اند و آسیب‌شان خیلی جدی‌تر از ما است، برای مثال کارگران، افراد روزمزد و کسانی که مشاغل ضعیفی داشتند و از قِبَل آن خرج روزمره خود را در می‌آوردند باید در اولویت حمایت‌های دولت باشند.

وی ادامه داد: امیدوارم در دولت گروه‌هایی باشند که در این زمینه‌ها حداقل کار‌های مطالعاتی را انجام بدهند و سناریو‌های مختلفی برای شرایط مختلفی تدوین کنند. آنچه مهم است این است که ما کشوری هستیم که در یک شرایط عجیب و غریب به سر می‌بریم، از یک سو تحریم هستیم، از یک سو امکان فروش نفت نداریم، از سوی دیگر قیمت نفت به‌شدت پایین آمده و از سوی دیگر صنعت تولید به حالت شبه‌تعطیل درآمده است، ضمن اینکه بخشی از جامعه که کار خدمات انجام می‌دادند تعطیل شده‌اند. به هر صورت زنجیره اقتصادی نه تنها در کشور ما بلکه در اکثر کشور‌ها قطع شده است البته کشور‌هایی که توان مالی بیشتری دارند بسته‌های حمایتی متعددی را برای شهروندان تعریف می‌کنند.

این تهیه‌کننده سینما تأکید کرد: امیدوارم دوستان در وزارت ارشاد به اندازه سهمی که این نهاد می‌تواند در این ماجرا داشته باشد اقداماتی را آغاز کنند، راه‌حل‌هایی را برای پساکرونا در نظر بگیرند تا ببینیم به چه ترتیب باید عمل کنیم که به حداکثر بازدهی در کوتاه‌ترین زمان ممکن برسیم. از یک طرف دیگر می‌شود بخش‌های زائدی که ممکن است بعداً هزینه بر شوند، حذف شوند. راه‌حل‌هایی از این دست به نظرم می‌تواند خوب باشد، ولی من از منابع و امکانات اطلاعی ندارم و نمی‌توانم توصیه ویژه‌ای داشته باشم، ولی قدر مسلم بخشی از کار‌های غیرضروری می‌تواند متوقف و به جایش فکری به حال بخش‌های آسیب پذیر شود.

محمدی بیان کرد: چندی پیش خبری خواندم که سینما‌ها بعد از به وجود آمدن آرامش نسبی در چین بازگشایی شده‌اند یعنی از هفت هزار سالن این کشور ۲۰۵ سالن با رعایت موارد بهداشتی آغاز به کار کرده بودند، اما با عدم استقبال مواجه شده بودند و بعد هم مجدد دستور تعطیلی آن‌ها صادر شده. یعنی سینما‌ها عملاً ۷۲ ساعت باز بودند و مجدداً تعطیل شدند. من فکر می‌کنم سینما یک محل تجمع است و باید با آن رفتاری مشابه دیگری مکان‌هایی که جمعیت در آن‌ها حضور پیدا می‌کنند، بشود. طبعاً باید ارشاد به روز‌های بعد از کرونا فکر کند، به اینکه چه فیلم‌هایی می‌توانند مردم را راغب به سینما آمدن کنند در نتیجه باید آن‌ها را به نمایش بگذارد. ضمن اینکه ارشاد در روز‌های بعد از کرونا باید از روش‌های قدیمی که در شرایط عادی استفاده می‌کرد فاصله و روش‌های ضربتی و نسخه‌های کوتاه‌مدت را در نظر بگیرد تا اکران سینما‌ها بهبود پیدا کند از سوی دیگر همان بسته‌های حمایتی نیز در نظر گرفته شود. سینما‌ها در این شرایط ضرر جدی کرده اند.

این تهیه‌کننده در پایان درباره احتمال تعطیلی برخی از سینما‌ها بعد از بهبود شرایط توضیح داد: پیش از شیوع کرونا هم بعضی از سالن‌های سینمای ما پررونق نبودند و قریب به ۷۰ درصد فروش سینما‌ها مربوط به پردیس‌های جدید در تهران و شهرستان‌ها بود. بقیه سینما‌ها که قدیمی‌تر و یا تک سالنه هستند در شرایط عادی هم خیلی از نظر اقتصادی به صرفه نبودند بنابراین اگر دامنه این بیماری طولانی باشد ممکن است صاحبان این سینما‌ها (چه دولتی چه خصوصی) تجدید نظری در فعالیت سینما‌های خود داشته باشند، ولی بیشترین امیدواری من این است که یک سری راهکار‌ها به وسیله دولت، خانه سینما و اصناف مربوطه اتخاذ شود، چون سینمای ایران در این چند سال واقعاً به زحمت توانسته این تعداد سالن را به خود ببیند که هنوز هم این ناوگان سینمایی برای سینمای ایران و مردم ایران کم است و بسته شدن هر سالن سینمایی یک لطمه بزرگ به سینمای ایران است بنابراین امیدوارم این مشکل حل شود.