به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امین الله رشیدی آهنگساز و خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی با اشاره فعالیت‌های اخیرش در روز‌های کرونایی توضیح داد: طبیعتاً این روز‌ها که همه کار‌ها و مشاغل به دلیل شیوع ویروس کرونا به حالت نیمه تعطیل درآمده، من هم از این قاعده مستثنی نیستم و خودم را در خانه قرنطینه کرده‌ام. وقتی این قرنطینه اتفاق افتاده انگار تمام دنیا زندانی شده‌اند. انگار تمام دنیا به آخر رسیده و ما که در این دنیا هستیم باید منتظر ورود به دنیایی باشیم که به آن دوران پساکرونا می‌گویند. دنیایی که قطعاً دیگر شبیه دنیای که تا چند ماه قبل در آن زندگی می‌کردیم نیست و آن قدر تفاوت دارد که گویی مانند یک تولد دوباره در دنیایی جدید است.
وی ادامه داد: شاید خیلی‌ها با من هم‌نظر باشند که در دوران پساکرونا قطعاً خیلی از سیاست‌ها و تفکرات با آنچه در دنیای چند ماه پیش وجود داشت، فرق خواهد کرد. پس وقتی چنین شرایطی پیش بیاید قطعاً هنرمندان نیز تحت‌تأثیر تغییر این سیاست‌ها قرار می‌گیرند. ما باید بپذیریم زندگی ما به دو بخش دوران قبل از کرونا و دوران پساکرونا تقسیم شده است. پس چه بهتر که مطابق با آنچه روی داده فعالیت کنیم.
این هنرمند موسیقی افزود: من هم تلاش می‌کنم در این راستا با حفظ آنچه در گذشته موسیقایی خود آموخته‌ام دست به خلق آثاری بزنم که هم رنگ و بویی از گذشته و چارچوب کارهایم داشته باشد و هم با آنچه در این روز‌ها روی داده خود را مطابقت دهد. البته که از قبل چندین تک آهنگ آماده انتشار دارم که مربوط به گذشته است و باید در وقت مقتضی منتشر شود.
رشیدی درباره آثار پژوهشی خود نیز اظهار کرد: من پیش از این دو کتاب نوشته‌ام؛ یکی سفرنامه «از کاشان تا جزایر قناری» که سال ۷۲ منتشر شد و دیگری کتاب «عطر گیسو» مشتمل بر خاطره‌ها و نغمه‌ها بود که در دهه ۸۰ منتشر شد. کتاب سومم با نام «ایران در رهگذر زمان» هم قرار است به‌زودی و پس از عبور از بحران کرونا بالاخره طلسم عدم انتشارش بشکند و در دسترس مخاطبان قرار گیرد.
این خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی گفت: من فکر می‌کنم آنچه که هنرمندان ما به ویژه هنرمندان جوان می‌توانند در این روز‌های قرنطینه‌ای انجام دهند توجه و تمرکز به موضوع خلاقیت در موسیقی است که باید باور کنیم سال‌هاست به‌طور کامل نابود شده و یا اگر هم وجود دارد آنقدر نامحسوس و کم‌رمق است که نمی‌توان آن را به کلیت جریان موسیقی تعمیم داد. پس من به‌عنوان یک هنرمند پیشکسوت به این دوستان هنرمند به سهم خودم توصیه می‌کنم تا آنجا که می‌توانند در این روز‌ها که فرصت بیشتری دارند روی «خلاقیت» تمرکز بیشتری داشته باشد که قطعاً جای خالی آن در موسیقی ما به‌شدت احساس می‌شود.
وی ادامه داد: شاید خیلی‌ها با من هم‌نظر باشند که در دوران پساکرونا قطعاً خیلی از سیاست‌ها و تفکرات با آنچه در دنیای چند ماه پیش وجود داشت، فرق خواهد کرد. پس وقتی چنین شرایطی پیش بیاید قطعاً هنرمندان نیز تحت‌تأثیر تغییر این سیاست‌ها قرار می‌گیرند. ما باید بپذیریم زندگی ما به دو بخش دوران قبل از کرونا و دوران پساکرونا تقسیم شده است. پس چه بهتر که مطابق با آنچه روی داده فعالیت کنیم.
این هنرمند موسیقی افزود: من هم تلاش می‌کنم در این راستا با حفظ آنچه در گذشته موسیقایی خود آموخته‌ام دست به خلق آثاری بزنم که هم رنگ و بویی از گذشته و چارچوب کارهایم داشته باشد و هم با آنچه در این روز‌ها روی داده خود را مطابقت دهد. البته که از قبل چندین تک آهنگ آماده انتشار دارم که مربوط به گذشته است و باید در وقت مقتضی منتشر شود.
رشیدی درباره آثار پژوهشی خود نیز اظهار کرد: من پیش از این دو کتاب نوشته‌ام؛ یکی سفرنامه «از کاشان تا جزایر قناری» که سال ۷۲ منتشر شد و دیگری کتاب «عطر گیسو» مشتمل بر خاطره‌ها و نغمه‌ها بود که در دهه ۸۰ منتشر شد. کتاب سومم با نام «ایران در رهگذر زمان» هم قرار است به‌زودی و پس از عبور از بحران کرونا بالاخره طلسم عدم انتشارش بشکند و در دسترس مخاطبان قرار گیرد.
این خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی گفت: من فکر می‌کنم آنچه که هنرمندان ما به ویژه هنرمندان جوان می‌توانند در این روز‌های قرنطینه‌ای انجام دهند توجه و تمرکز به موضوع خلاقیت در موسیقی است که باید باور کنیم سال‌هاست به‌طور کامل نابود شده و یا اگر هم وجود دارد آنقدر نامحسوس و کم‌رمق است که نمی‌توان آن را به کلیت جریان موسیقی تعمیم داد. پس من به‌عنوان یک هنرمند پیشکسوت به این دوستان هنرمند به سهم خودم توصیه می‌کنم تا آنجا که می‌توانند در این روز‌ها که فرصت بیشتری دارند روی «خلاقیت» تمرکز بیشتری داشته باشد که قطعاً جای خالی آن در موسیقی ما به‌شدت احساس می‌شود.
منبع: مهر
ارسال نظرات