اختراعی شگفت‌انگیز؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، متفکران بزرگ جهان احتمالا بسیاری از راز‌های رویاها را از دست داده‌اند. رنه دکارت، ریاضیدان و فیلسوف چنان از رویا پرده برداشت که وجود واقعیت را زیرسوال برد. او گفت: «هرآنچه تا به حال به عنوان حقیقت پذیرفته‌ام از طریق حواس به ذهن من خطور پیدا کرده است اما گاهی متوجه می‌شوم که آن‌ها مرا گول زده‌اند و کاملا خلاف واقعیت‌اند.»
ژوانگزی، فیلسوف چینی قرن چهارم، در مقاله‌ای با عنوان "رویای پروانه" رویایی را تعریف کرد: «نمی‌دانم آیا مردی بودم که پرواز می‌کرد یا پروانه‌ای رویا می‌دید که مرد است.»
و فیلسوف شرقی Chogyal Mankhai Norbu نتیجه گرفت که همه احساسات ما (چشایی، بویایی، بینایی، شنوایی) صرفاً عناصر یک رویای بزرگ‌تر هستند.
امروزه محققان MIT نیز مجذوب رویاها شده‌اند. آن‌ها یک آزمایشگاه مخصوص خوابیدن با وسیله‌ای دستکش مانند اختراع کرده‌اند که به محققان اجازه می‌دهد تا هنگام خوابیدن در وضعیت هیپنوگرافی (یک وضعیت نیمه هوشیار زودگر بین خواب و هوشیاری) با سوژه‌ها ارتباط برقرار کنند. این دستگاه که Dormino نام دارد، ضربان قلب، ریتم ماهیچه‌ها و میزان رسانایی پوست را ردیابی می‌کند. این دستگاه به محققان ورود افراد به مراحل اولیه رویا را هشدار می‌دهد.
آدام هوروویتس، محقق این آزمایشگاه MIT می‌گوید: «رویا دیدن تنها فکرکردن در شب است. وقتی شما وارد آن می‌شوید، صبح متفاوتی خواهید داشت اما ما درباره تجربه‌های این انتقال اطلاعات یا افکار پرسشی نداریم.»
هنگامی که سوژه‌ها وارد مرحله انتقالی خواب می‌شوند، دستگاه Dormino کلمه یا دیگر صدا‌های صوتی را پخش می‌کند. محققان یافته‌اند سوژه‌هایی که در جلسات خواب حضور دارند، این کلمات، صدا‌ها و دیگر محرک‌های مرتبط را به یاد می‌آورند.
هوروویتس معتقد است همانطور که محققان، فناوری‌‌های پیشرفته را برای بدست آوردن جزئیات بیشتری از حالت هیپنوگرافی طراحی می‌کنند، Dormini درنهایت می‌تواند خلاقیت و حافظه را بهبود ببخشد. این امر دری را برای تعامل بین دنیای واقعی و مراحل خیال پردازی و تصور نیمه هوشیار که تا الان پوشیده مانده است، باز می‌کند.
یکی دیگر از محققان MIT در حال بررسی تاثیر بویایی در آزمایشات رویایی است. جودیت آمورس رایحه‌ای را طراحی کرده، هنگامی که سوژه به خواب می‌رود، این رایحه در هوا پخش می‌شود. در جلسات بعدی، افراد خاطرات مرتبط با بو‌ها را به یاد آورده‌اند. آمورس امیدوار است که تلاش‌های او منجر به تسکین افراد مبتلا به تروما و PTSD (اختلال استرسی پس از آسیب روانی) شود.
تجزیه و تحلیل رویاها دارای تاریخچه‌ای غنی است. فروید برای پدیده خواب به دنبال توضیحات روانشناختی بود. در دهه شصت، ویلیام دمانت، محقق استنفورد، معروف به «پدر داروی خواب» اولین کسی بود که حرکت سریع چشم را به شروع رویا مرتبط کرد.
مطالعه‌ای که در سال ۱۹۹۸ منتشر شد، بررسی کرد که چگونه مغز عواطف، حواس و حافظه بلندمدت را در طول حالت‌های رویا هماهنگ می‌کند. این مطالعه نظریه پردازانی را که معتقد بودند رویاها بخش‌های تصادفی از حافظه ذخیره شده در مغز هستند، به چالش کشید.
پروفسور جان آنتروبوس چندین دهه خواب را مطالعه کرد. او نشان داد که رؤیا‌ها با اضطراب ما پیوند دارند، اما برخی از پاسخ‌ها همچنان گیج کننده هستند. آنتروبوس گفت: «مغز یک ارگان تفسیری است و هنگامی که نواحی کمتری از مغز در خواب با هم ارتباط داشته باشند، روایت‌های عجیب و غریبی شکل می‌گیرند.»
جذاب‌ترین ارزیابی برای نیک بوستروم، فیلسوف سوئدی در دانشگاه آکسفورد است. او می‌گوید که همه ما به احتمال زیاد در رویای دیجیتالی یک کامپیوتر زندگی می‌کنیم. با این حساب اگر همه ما یک رویا هستیم، پس رویا‌های خود ما چیست؟
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۰۳:۳۸ - ۱۳۹۹/۰۵/۱۸
پاسخ
سلام به فیلم اینسپشن مراجعه کنید در فیلیمو که دستگاهی اختراع شده که هم میتونید خواب رو ضبط کنین و فرداصبح cd رو میزنی تو دستگاه خوابت رو برات نشون میده وهم اینکه برات خواب میسازه یعنی رویا می سازه چه حالی داره
ارسال نظرات