کمین تجار خارجی برای «تب سنج هوشمند غیر تماسی محققان بجنوردی» / صرفه جویی بیش از ۳۰ میلیاردی در یک سال!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین اکبری؛ در سال جهش تولید قرار داریم. سالی که با حمایت از تولیدکنندگان می‌بایست تغییر محسوسی در زندگی مردم رخ دهد. از این رو باید تمام نهادها، ارگان‌ها و دستگاه‌های مختلف تلاش کنند تا تولیدکنندگان ریز و درشت توانایی ایستادن روی پای خود را داشته باشند.

حمایت‌ها در این مرحله بسیار بااهمیت است. اگر این پشتیبانی صورت گیرد، می‌توان امید فراوانی به تحقق شعار سال داشت.

این حمایت‌ها از جوانان نخبه که تولیدات مبتکرانه دارند باید بسیار ویژه‌تر باشد؛ جوانانی که تا یک مشکل برای کشور به وجود می‌آید با تمام توان به میدان آمده و برای رفع آن تلاش می‌کنند. یکی از همین گروه‌های جوان نخبه که امروز سعی کرده یک نیاز کشور را رفع کند، شرکت «کنجد» است که با حضور ۵ جوان در پارک علم و فناوری خراسان شمالی فعال است.

«کنجد» اخیرا توانسته به تولید تب سنج هوشمند با خطای بسیار پایین دست یابد؛ تولیدی که در این شرایط می‌تواند بخش مهمی از نیاز کشور را رفع کند. از این رو به دیدار این تیم رفتیم و با آن‌ها گفتگو کردیم.

اعضای شرکت «کنجد» حدود ۳ سال است دور هم جمع شده اند. هادی زحمتکش، یکی از اعضای این تیم منسجم به تشریح فعالیت‌های شرکتشان می‌پردازد. او در همان ابتدا بیان می‌کند که اکثر فعالیت‌ها برای ساخت تجهیزات الکترونیکی اعم از طراحی، ساخت مدارها، مونتاژ و تست را، خودشان انجام می‌دهند.

زحمتکش با اشاره به فعالیت «کنجد» در زمینه اینترنت اشیا و مبدل‌های نیروگاهی ادامه می‌دهد: در بحث اینترنت اشیا در چند حوزه مانند سنسور‌ها فعالیت کردیم. ما با یک مبدل از حدود ۶ ماه قبل وارد پارک علم و فناوری خراسان شمالی شدیم که این ورود باعث جهش ما شد. پارک مانند یک خانواده است و تمام اعضای آن برای ارتقا شرکت‌ها کمک زیادی می‌کنند؛ اما دیر به این مجموعه آمدیم چون فکر می‌کردیم اینجا نیز مانند سایر نهاد‌های دولتی کاری برایمان انجام نخواهند داد!

این نخبه در ادامه به برخی اقدامات پیشین این گروه گریزی می‌زند و خاطرنشان می‌کند: پیش از ورود به پارک نیز تحت قالب همین تیم، درآمدزایی، اما به شیوه سنتی داشتیم. حالا هم دستگاه مبدل امواج خود را به دلیل شیوع کرونا تجاری سازی نکرده ایم و منتظر عادی‌تر شدن شرایط هستیم. این دستگاه علاوه بر این که امکانات بسیار بیشتری دارد، با حدود یک سوم قیمت مشابه خارجی و داخلی قابل عرضه است.

وی می‌افزاید: ایدئولوژی اثرگذاری مثبت در جامعه باعث شد دور هم جمع شویم. اقتصاد برای ما مهم است، اما کافی نیست. هدف ما کمک رسانی به تمام مردم است.

اما با شیوع کرونا در جهان و کشور، این گروه به فکر ساخت دستگاه تازه‌ای افتاد. زحمتکش می‌گوید وقتی نیاز کشور به تجهیزات پزشکی را دیدیم، تصمیم به ساخت تب سنج گرفتیم و در ۱۵ اسفند سال گذشته ظرف مدت ۲۴ ساعت سخت افزار آن را آماده کردیم، به گفته او؛ این تنها ۱۰ درصد کار بود.

این جوان نخبه به افزایش حدود ۱۰ برابری قیمت سنسور‌های مربوط به تب سنج که از خارج کشور تهیه می‌شد، اشاره می‌کند و با طعنه می‌گوید شرکت سازنده این سنسور‌ها کاملا دندان‌های مردم جهان را شمرد!

وی با بیان این که هیچ شرکتی نمی‌تواند ادعا کند تمام تجهیزات الکترونیکی مورد نیازش را خودش می‌سازد، تصریح می‌کند: بوئینگ هم از ۸۰ کشور دنیا ماده اولیه می خرد. این یک تفکر غلط است که در کشور ما جا افتاده که می‌گویند شما که فلان قطعه را وارد می‌کنید نباید آن را ساخت داخل بنامید.

زحمتکش دوباره به داستان ساخت تب سنج رجوع کرده و تاکید می‌کند پس از ساخت سخت افزار، طی ۵ روز یک پکیج ساختیم. از ۲۰ اسفند تا ۲۵ فروردین آن را تست کردیم و در این مدت بیش از ۲ میلیون دیتا برای شناخت سنسور ثبت کردیم. شرکت سازنده، در صورتی دیتای سنسور را به ما می‌داد که ۱۰ هزار سنسور بخریم. سنسوری که پیش از کرونا ۴ دلار بود و حالا قیمتش به بیش از ۳۵ دلار نیز رسیده. عملا چنین سرمایه ای نداشتیم.

این مخترع بجنوردی ادامه می‌دهد: جالب آنجاست زمانی هم که می‌خواستیم این سنسور را بخریم، یک مجموعه ۶۰۰ عدد از آنها را در اختیار داشت اما بعد ۱۲ ساعت گفتند از وزارت کشور همه را خریدند و بردند. البته ما هنوز هم تب سنج در کشور نمی‌بینیم و مشخص نیست آن سنسور‌ها کجاست.

دقیقا زمانی که گروه «کنجد» فکر می‌کند مسائل تمام شده، تازه شروع ماجراست و آن هم ماجرای مجوز گرفتن  زحمتکش می‌گوید: تجهیزات پزشکی نیازمند مجوز‌های خاص خودش است، لذا به سازمان غذا و دارو رفتیم و استقبال خوبی داشتند، اما گفتند اگر یک معرفی نامه از مجموعه استانداری داشته باشید، بهتر است. خواستیم با آقای استاندار جلسه بگذاریم، اما ایشان وقت نداشتند. جلسه‌ای با محمدرضاموفق، مسئول کمیته اقتصادی ستاد مبارزه با کرونا خراسان شمالی ترتیب داده شد که در آن تمام گروه‌هایی که تولیداتی داشتند، حاضر بودند.

او میگوید: موفق با روی باز از ما استقبال کرد و گفت هرگاه احساس کردید می‌توانیم کمکتان کنیم حتما به ما سر بزنید. از این به بعد هرگاه خواستید، به دفتر من بیایید. اما زحمتکش می‌گوید از آن لحظه دیگر موفق نشدیم که ایشان را ببینیم.

زحمتکش تصریح می‌کند: در این جلسه به ما گفتند که برای مجوز به اداره صنعت و معدن مراجعه کنیم که گفتم دستگاه ما پزشکی است و نیاز به مجوز ارگان دیگری داریم. لذا نامه ای نوشتیم و از همان موقع تا حالا منتظر تاییدیه استانداری هستیم. 

جوان نخبه بجنوردی با گلایه از استانداری می‌گوید: پس از جلسه، جواب سلام ما را نیز ندادند چه برسد به معرفی نامه. استانداری ۱۰ روز از وقت ما را گرفت.

 

سید رسول مکتبیان، دیگر عضو فعال این تیم معتقد است ارگان‌ها وظیفه تسهیل گری در روند‌ها را دارند، اما اکنون قبل از تولید، آنقدر موانع ایجاد می‌کنند که انسان به یقین می‌رسد که اگر کار انقلابی نباشد پیش نخواهد رفت.

مکتبیان می‌گوید وقتی می‌خواهید تولید کننده باشید و مثلا به بانک سر می‌زنید متوجه می‌شوید این نهاد برای کمک به شما به وجود نیامده. آن سیستم دغدغه اش چیز دیگریست. نهاد‌های دیگر نیز همینطور.

مکتبیان در خصوص روند تولید این دستگاه هوشمند که دارای ویژگی‌های متمایز نسبت به سایر دستگاه‌های تب سنج است، اظهار می‌کند: با گرفتن مجوز‌ها می‌توانیم روزانه ۵۰ عدد از این تب سنج را بسازیم.

 می‌گوید با توجه به این که در سال ۴۱ میلیارد تومان صرف تب سنج جیوه‌ای می‌شود، استفاده از تب سنج هوشمند غیر تماسی در سال اول این هزینه را به ۷ میلیارد تومان کاهش می دهد و باید توجه داشت که یک تب سنج هوشمند الکترونیکی تا ۱۰ سال نیز قابلیت استفاده دارد، لذا در دراز مدت صرفه جویی چند برابر میشود.

محمد زارعی، دیگر عضو این تیم موفق به مشتریان دست به نقد خارجی محصولشان اشاره می‌کند و اظهار می‌کند: این محصول هم اکنون بدون مجوز و بدون مونتاژ نیز مشتری دارد، اما قصدمان استفاده در درون کشور است. اگر برای اخذ مجوز‌ها مسئولان کمکی نکنند از آنجایی که این محصول اکنون مورد استفاده جهان است، شاید مجبور به فروش آن به دیگر کشور‌ها شویم.

زارعی بیان می‌کند: اکنون یک تاجر ترکیه‌ای و یک تاجر افغانستانی رسما پیشنهاد خریداری محصولمان را داده اند. از آمریکا نیز به صورت واسطه‌ای پیشنهاد داشته ایم. صادرات این محصول نیز برایمان بسیار صرفه اقتصادی دارد. اما معتقدیم باید ابتدا مردم کشور خودمان از این کالا بهره‌مند شوند؛ البته اگر مسئولان ما را انتخاب کنند.

این نخبه همچنین به استفاده از تب سنج‌های صنعتی به جای تب سنج پزشکی در سطح کشور اشاره می‌کند و تاکید می‌کند: تب سنج‌هایی که پیش از کرونا با چند صد هزار تومان از دیگر کشور‌ها قابل خریداری بود، اکنون ۳ یا ۴ میلیون تومان خریداری می‌شوند. آیا در این شرایط تب سنج بسیار پیشرفته‌تر تیم «کنجد» ارزش تولید ندارد؟


زحمتکش در پایان سخنان خود هم از حلقه مفقوده بین دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی و مهندسی گلایه می‌کند و می‌گوید: اگر این دو گروه با یکدیگر مرتبط شوند به راحتی می‌توانند بسیاری از تجهیزات پزشکی که اکنون وارد کننده آن هستیم را در داخل کشور بسازند. فقط باید مسئله یابی شود. دانشجویان با دانش آموزان متفاوت هستند و باید تفاوتشان را دقیقا در این نقاط نشان دهند.

زارعی نیز در سخن پایانی خود تحریم را یک فرصت استثنایی برای رشد عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: شاید در شرایط تحریم تجهیزات گران‌تر به ما برسد، اما در شرایط کرونا، هیچ کشوری حاضر نیست بسیاری از محصولات پزشکی را حتی با قیمت بالا به ما بفروشند. این یک تجربه بود که باید از آن درس بگیریم. باید خودکفا شویم.

مکتبیان هم در پایان می‌گوید: این مشکلات را عنوان کردیم، اما همه بدانند ما با انقلاب ایم. ما انتقاد داریم، اما شانه خالی نمی‌کنیم. این حرف‌های ما برای رشد انقلاب است. ما بدون تعارف به آینده خود و کشورمان اطمینان داریم و فقط باید وظیفه خود را دقیقا انجام دهیم.