به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری درباره مجموعه «سرباز» یادداشتی نوشته که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید:
یکی از دغدغه‌های همیشگی مراکز فرهنگی مهم و صدا و سیما تولید محصولات نمایشی باکیفیت در راستای اهداف متعالی بوده است. اهدافی که سال‌های بسیار بهترین افراد برای آن بیشترین زحمات را متقبل شده و چه بسا زندگی و جان عزیز خود را در این مسیر فدا کرده اند. انعکاس هنرمندانه این اهداف بلند برای تاثیر در روش زندگی مردم از جمله کار‌های مهم و البته خطیر مراکز تولید فرهنگی بوده است.
سریال‌های تلویزیونی همیشه از پرمخاطب‌ترین و موثرترین قالب‌های آگاهی بخشی در ارتباط با روش زندگی مومنانه بوده و هست. اگرچه به نظر می‌رسد تاکنون عدد تولید چنین کار‌هایی اندک بوده، اما کسانیکه سررشته‌ای از تولید محصولات هنری دارند میدانند که انجام چنین کار‌هایی به دلایل گوناگون تا چه میزان سخت و گاهی طاقت فرساست.
سریال سرباز که این روز‌ها از شبکه سه در حال پخش است از جمله این کارهاست. کاری متفاوت و به اعتقاد نگارنده با عیاری بالاتر از سریال‌های رایج و معمول. مجموعه‌ای که ساختش حتما راحت نبوده و سازنده اش به سبک و سیاق داستان‌های مدرن به لایه‌هایی از شخصیت انسان نقب زده است که معمولاً از آن‌ها غفلت می‌شود. مجموعه نمایشی‌ای که به نظرم توانسته پیام خود را در باب آنچه که ما از سبک زندگی درست می‌شناسیم آرام و زیرپوستی منتقل کند. چه بسا می‌توان جهان این سریال را به جهان زندگی متدینانه نزدیکتر دانست. به خصوص در قسمت‌های اول و مقایسه پنهان دو خانواده یحیی و یلدا.
شخصیت‌های «سرباز» سیاه و سفید نیستند بلکه قضاوت در باره آن‌ها متفاوت است و بینندگان را به اظهار نظر و قضاوت‌های متفاوت وا می‌دارد و در نتیجه می‌آموزد چگونه باید تصمیم درست گرفت.
معتقدم سریال شخصیت پردازی‌های مناسبی دارد و سواد بصری بیننده را ارتقاء می‌دهد اگرچه ذائقه ببیننده امروزی ممکن است عادت به این سریال‌های کند و بطئی که مبتنی بر شخصیت است تا حادثه، نداشته باشد، اما اگر از این زاویه به این اثر نگاه شود و از آن حمایت گردد و در ادامه روند اشکالات آن نیز برطرف گردد و بر جاذبه‌های آن افزوده شود، تجربه ارزشمندی برای گروه‌های نمایشی پیامدار و صاحبان حرف‌های جدی خواهد بود. بعلاوه اینکه این روند می‌تواند روی سینمای کشور هم تاثیر مثبتی بگذارد. سینمایی که فیلم‌های جدی و نجیب در آن مهجورند و بازار کار‌های سخیف و متجاوزان از هنجار‌ها و ارزش‌های جامعه گرم.
حتما نقد‌هایی به این اثر وارد است، اما سابقه گروه سازنده این مجموعه در آثار قبلی خود مانند وضعیت سفید و چند فیلم سینمایی محترم، نشان می‌دهد آنان در ساختن کار‌های جذاب سرگرم کننده و البته ارزشمند، ناتوان نیستند اگر روایت متفاوتی را در این اثر انتخاب کرده‌اند دغدغه‌های ارزشمند و آرزو‌های شیرین دارند و به احترام این دغدغه‌ها و به امید رسیدن به این آرزو‌ها می‌توان از آن کاستی‌ها گذشت.
به هر حال حیفم آمد این چند جمله را درباره این سریال ارزشمند ننویسم و تشکر خودم را از مدیریت سازمان صدا و سیما به خاطر اعتماد به تجربه جدید اعلام نکنم.
یکی از دغدغه‌های همیشگی مراکز فرهنگی مهم و صدا و سیما تولید محصولات نمایشی باکیفیت در راستای اهداف متعالی بوده است. اهدافی که سال‌های بسیار بهترین افراد برای آن بیشترین زحمات را متقبل شده و چه بسا زندگی و جان عزیز خود را در این مسیر فدا کرده اند. انعکاس هنرمندانه این اهداف بلند برای تاثیر در روش زندگی مردم از جمله کار‌های مهم و البته خطیر مراکز تولید فرهنگی بوده است.
سریال‌های تلویزیونی همیشه از پرمخاطب‌ترین و موثرترین قالب‌های آگاهی بخشی در ارتباط با روش زندگی مومنانه بوده و هست. اگرچه به نظر می‌رسد تاکنون عدد تولید چنین کار‌هایی اندک بوده، اما کسانیکه سررشته‌ای از تولید محصولات هنری دارند میدانند که انجام چنین کار‌هایی به دلایل گوناگون تا چه میزان سخت و گاهی طاقت فرساست.
سریال سرباز که این روز‌ها از شبکه سه در حال پخش است از جمله این کارهاست. کاری متفاوت و به اعتقاد نگارنده با عیاری بالاتر از سریال‌های رایج و معمول. مجموعه‌ای که ساختش حتما راحت نبوده و سازنده اش به سبک و سیاق داستان‌های مدرن به لایه‌هایی از شخصیت انسان نقب زده است که معمولاً از آن‌ها غفلت می‌شود. مجموعه نمایشی‌ای که به نظرم توانسته پیام خود را در باب آنچه که ما از سبک زندگی درست می‌شناسیم آرام و زیرپوستی منتقل کند. چه بسا می‌توان جهان این سریال را به جهان زندگی متدینانه نزدیکتر دانست. به خصوص در قسمت‌های اول و مقایسه پنهان دو خانواده یحیی و یلدا.
شخصیت‌های «سرباز» سیاه و سفید نیستند بلکه قضاوت در باره آن‌ها متفاوت است و بینندگان را به اظهار نظر و قضاوت‌های متفاوت وا می‌دارد و در نتیجه می‌آموزد چگونه باید تصمیم درست گرفت.
معتقدم سریال شخصیت پردازی‌های مناسبی دارد و سواد بصری بیننده را ارتقاء می‌دهد اگرچه ذائقه ببیننده امروزی ممکن است عادت به این سریال‌های کند و بطئی که مبتنی بر شخصیت است تا حادثه، نداشته باشد، اما اگر از این زاویه به این اثر نگاه شود و از آن حمایت گردد و در ادامه روند اشکالات آن نیز برطرف گردد و بر جاذبه‌های آن افزوده شود، تجربه ارزشمندی برای گروه‌های نمایشی پیامدار و صاحبان حرف‌های جدی خواهد بود. بعلاوه اینکه این روند می‌تواند روی سینمای کشور هم تاثیر مثبتی بگذارد. سینمایی که فیلم‌های جدی و نجیب در آن مهجورند و بازار کار‌های سخیف و متجاوزان از هنجار‌ها و ارزش‌های جامعه گرم.
حتما نقد‌هایی به این اثر وارد است، اما سابقه گروه سازنده این مجموعه در آثار قبلی خود مانند وضعیت سفید و چند فیلم سینمایی محترم، نشان می‌دهد آنان در ساختن کار‌های جذاب سرگرم کننده و البته ارزشمند، ناتوان نیستند اگر روایت متفاوتی را در این اثر انتخاب کرده‌اند دغدغه‌های ارزشمند و آرزو‌های شیرین دارند و به احترام این دغدغه‌ها و به امید رسیدن به این آرزو‌ها می‌توان از آن کاستی‌ها گذشت.
به هر حال حیفم آمد این چند جمله را درباره این سریال ارزشمند ننویسم و تشکر خودم را از مدیریت سازمان صدا و سیما به خاطر اعتماد به تجربه جدید اعلام نکنم.
ارسال نظرات