به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از ورایتی، مارتین اسکورسیزی قراردادی با شبکه شوتایم امضا کرده تا کارگردان و تهیه‌کننده اجرایی یک فیلم مستند سینمایی درباره دیوید جوهانسن، نفر اول گروه موسیقی نیویورک دالز بشود.
این فیلم داستان رسیدن جوهانسن به ایست ویلج نیویورک در اواخر دهه شصت و آغاز مسیر حرفه‌ای کاری او در صنعت موسیقی را در دهه هفتاد میلادی به تصویر می‌کشد. جوهانسن خواننده اصلی گروه پیشگام پانک و گلم نیویورک دالز بود و در دهه هشتاد میلادی هم در قالب شخصیتی به نام باستر پویندکستر جداگانه موسیقی ساخت.
اسکورسیزی در این باره گفت: «من چند دهه است که دیوید جوهانسن را می‌شناسم و موسیقی او از نخستین باری که به دالز گوش کردم برایم یک سنگ محک بوده است. همان موقع و حالا، موسیقی دیوید انرژی و هیجان نیویورک سیتی را به تصویر می‌کشد».
این کارگردان هالیوودی اضافه کرد: «من اجرا‌های زیادی از او دیده‌ام و طی سال‌ها توانسته‌ام عمق الهام موسیقی او را درک کنم. بعد از تماشای نمایش سال گذشته او در کافه کارلایل، می‌دانستم باید از آن فیلمبرداری کنم، چون دیدن تحول زندگی و استعداد موسیقی این مرد خارق‌العاده بود. از نظر من آن اجرا پتانسیل حقیقی یک تجربه موسیقی زنده را در خود داشت».
اسکورسیزی تا به حال مستند‌های موسیقی زیادی ساخته که نخستین آن‌ها «وود استاک» سال ۱۹۷۱ بود. او همچنین کارگردان «آخرین والس»، «نوری بیندازد» رولینگ استونز، «جورج هریسون: زندگی در دنیای مادی» که برنده دو جایزه امی شد و همچنین «داستان باب دیلن» بوده است. او برای فیلم «هیچ مسیری به خانه» که آن هم درباره باب دیلن است، برنده جایزه گرمی بهترین فیلم موسیقی شد.
وینی مالهوترا از شوتایم گفت: «کار کردن با مارتین اسکورسیزی که بدون شک یکی از بزرگ‌ترین فیلمسازان تاریخ است، برای همه ما در شوتایم افتخاری است. طی چند دهه اخیر مستند‌ها ما را داخل زندگی تعدادی از شناخته‌شده‌ترین موزیسین‌ها برده‌اند و حالا به دیوید جوهانسن و نیویورک دالز رسیده‌ام. داستان جوهانسن از دیوار‌های موسیقی فراتر می‌رود و دریچه‌ای داخل تحول هنری و فرهنگی نیویورک سیتی است».
این فیلم داستان رسیدن جوهانسن به ایست ویلج نیویورک در اواخر دهه شصت و آغاز مسیر حرفه‌ای کاری او در صنعت موسیقی را در دهه هفتاد میلادی به تصویر می‌کشد. جوهانسن خواننده اصلی گروه پیشگام پانک و گلم نیویورک دالز بود و در دهه هشتاد میلادی هم در قالب شخصیتی به نام باستر پویندکستر جداگانه موسیقی ساخت.
اسکورسیزی در این باره گفت: «من چند دهه است که دیوید جوهانسن را می‌شناسم و موسیقی او از نخستین باری که به دالز گوش کردم برایم یک سنگ محک بوده است. همان موقع و حالا، موسیقی دیوید انرژی و هیجان نیویورک سیتی را به تصویر می‌کشد».
این کارگردان هالیوودی اضافه کرد: «من اجرا‌های زیادی از او دیده‌ام و طی سال‌ها توانسته‌ام عمق الهام موسیقی او را درک کنم. بعد از تماشای نمایش سال گذشته او در کافه کارلایل، می‌دانستم باید از آن فیلمبرداری کنم، چون دیدن تحول زندگی و استعداد موسیقی این مرد خارق‌العاده بود. از نظر من آن اجرا پتانسیل حقیقی یک تجربه موسیقی زنده را در خود داشت».
اسکورسیزی تا به حال مستند‌های موسیقی زیادی ساخته که نخستین آن‌ها «وود استاک» سال ۱۹۷۱ بود. او همچنین کارگردان «آخرین والس»، «نوری بیندازد» رولینگ استونز، «جورج هریسون: زندگی در دنیای مادی» که برنده دو جایزه امی شد و همچنین «داستان باب دیلن» بوده است. او برای فیلم «هیچ مسیری به خانه» که آن هم درباره باب دیلن است، برنده جایزه گرمی بهترین فیلم موسیقی شد.
وینی مالهوترا از شوتایم گفت: «کار کردن با مارتین اسکورسیزی که بدون شک یکی از بزرگ‌ترین فیلمسازان تاریخ است، برای همه ما در شوتایم افتخاری است. طی چند دهه اخیر مستند‌ها ما را داخل زندگی تعدادی از شناخته‌شده‌ترین موزیسین‌ها برده‌اند و حالا به دیوید جوهانسن و نیویورک دالز رسیده‌ام. داستان جوهانسن از دیوار‌های موسیقی فراتر می‌رود و دریچه‌ای داخل تحول هنری و فرهنگی نیویورک سیتی است».
ارسال نظرات