مدت کوتاهی پس از وقوع این حادثه بازسازی این کتابخانه با کمک‌های مردمی از طرف اهالی فرهنگ و کتاب‌دوستان، ناشران، کتاب‌فروشان و نویسندگان آغاز شد.
اهدای خانوادگی کتاب برای سومین بار
تعدادی از ناشران، ارگان‌ها و نهادهای مردمی کتاب‌های فراوانی به کتابخانه تفکر اهدای کردند. در همین راستا چند روز پیش خانواده علیمردانی ۴۰۰ نسخه کتاب برای بازسازی این کتابخانه اهدای کردند. به همین مناسبت به سراغ مریم علیمردانی یکی از اعضا این خانواده فرهنگی رفتیم؛ وی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا درباره این اقدام فرهنگی اظهار کرد: ۶ نفر از اعضا خانواده خانواده ۹ نفره ما تحصیلات دانشگاهی دارند و پدر و مادرمان هم چون سواد خواندن و نوشتن داشتند علاقه‌مند به مطالعه و کتاب هستند. با توجه به علاقه خانوادگی به مطالعه و کتابخوانی همیشه کتاب‌های بیشتری نسبت به درآمد خانواده خریداری می‌کردیم.
وی با بیان این نکته که قبلاً هم دو بار اقدام به اهدای کتاب به کتابخانه‌های مناطق محروم به‌صورت خانوادگی کردیم، اظهار کرد: علاوه بر اینکه نگهداری کتاب برایمان سخت بود به نظرم کتاب‌هایی که افراد یک بار مطالعه می‌کنند و قصد ندارد دوباره آن را مطالعه کند یا مجدداً به آن مراجعه کند باید اهدای کنند. به همین دلیل دوبار کتاب‌های زیادی به مناطق محروم اهدای کردیم.
این دوستدار کتاب و کتابخوانی ابراز کرد: مدتی بعد از اتفاقات آبان‌ماه که خبر آتش‌سوزی این کتابخانه را شنیدم، این خبر در ذهنم ماند. از ابتدا یک‌سری کتاب‌های خودم را در نظر داشتم اهدای کنم اما وقتی با خواهران و برادران خودم موضوع را مطرح کردم تصمیم گرفتیم کتاب‌های بیشتری از طرف همه اعضا خانواده را برای این کتابخانه که به صورت ناجوانمردانه آتش گرفته بود، اختصاص دهیم.
علیمردانی ضمن بیان این نکته که کتاب‌های اهدایی شامل موضوعات مختلف است، گفت: در این بسته اهداییی کتاب‌های علمی دانشگاهی، کتاب‌های عمومی، کتاب‌های با موضوعات دینی و مذهبی، رمان، داستان وجود داشت.
اهدای کتاب باید تبلیغ شود
وی با بیان اینکه اهدای کتاب باید تبدیل به فرهنگ شود، ابراز کرد: باید برنامه‌هایی برای سنت اهدای کتاب در رسانه‌هایی که بیشتر دیده می‌شود مثل تلویزیون تهیه شود که همان‌طور که تبلیغ به خرید کتاب می‌شود و مردم را به خرید کتاب و خواندن آن تشویق می‌کنیم، این موضوع را هم تشویق کنیم که افراد کتاب‌هایی را که خوانده‌اند را اهدای کنند تا دیگران هم آن را بخوانند و چه بهتر که این اهدای به کتابخانه‌ها باشد که جای مشخص، معین و مطمئنی است.
این دوستدار کتاب و کتابخوانی گفت: اگر کتاب خود را به دوست یا فامیل خود بدهم، احتمالاً به خوبی از آن نگهداری نمی‌شود و از سوی دیگر شاید مثلاً افراد این کتاب را دوست نداشته باشد اما در کتابخانه‌ها هر کس به کتاب علاقه داشته باشد آن را امانت می‌گیرد.
علیمردانی خاطرنشان کرد: افراد زیادی هستند که کتاب‌های بسیاری در خانه‌های خود دارند و حالا حالاها هم به آن کتاب‌ها رجوع نمی‌کنند؛ بنابراین بهتر است کتابی را که خریدیم و خواندیم و می‌دانیم که دیگر آن را نخواهیم خواند، حداقل آن کتاب را اهدای کنیم تا چند نفر دیگر هم آن کتاب را بخوانند. به نظرم حتی می‌توان پویشی به نام «اهدای کتابی که خوانده‌ام» را در این بحث برگزار کرد.