عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره به کپیسازی شاخصهای کیفیت آموزش عالی در ایران گفت: یک تغییرات ظاهری و اندک در راستای بومیسازی شاخصها انجام شده است.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بابک حمیدیا عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) و رئیس مرکز نوآوری این دانشگاه در برنامه رادیویی «گفتگوی علمی» با بیان اینکه کیفیت مفهومی است که با آموزش عالی عجین شده است، گفت: افزایش کیفیت و سطح آموزش عالی باعث رسیدن حاکمیت به اهداف خود در حوزههای مختلف میشود و در واقع وقتی از کیفیت آموزش عالی صحبت میکنیم به دنبال رسیدن به یک هدف مشخص هستیم.
وی کیفیت آموزش عالی را تابع اهداف تعیین شده در حوزههای اجتماعی، فناوری و اقتصادی دانست و عنوان کرد: وقتی میگوییم آموزش عالی با کیفیت خوب ارائه میشود، به این معنا است که کشور را به هدف خود نزدیکتر میکند؛ بنابراین در هر کشوری وقتی اهداف با یکدیگر متقاوت باشند، تعریف کیفیت آموزش عالی نیز متفاوت خواهد بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) در عین حال به نقاط مشترک مفهوم کیفیت آموزش عالی در همه کشورها اشاره و اظهار کرد: خود فرآیند یادگیری و یاددهی یک مفهوم مشترک کیفیت در سطح دنیا ایجاد کرده است حتی اگر اهداف آموزش عالی متفاوت باشند.
وی افزود: کیفیت فرآیند و کیفیت نتایج مستخرج از آموزش عالی دو شیوه بررسی کیفیت است؛ در عرصه و زمانهای مختلف هرکدام از این بخشها ملاک قرار داده میشد. در دورهای کیفیت آموزش بر اساس فرآیند آموزش و یاد دهی و یادگیری ارزیابی میشود.
حمیدیا با اشاره به تغییر شاخصهای کیفیت گفت: به جای آنکه صرف فرایند آموزش را در نظر داشته باشیم، نتایج آموزش عالی را باید ملاک قرار دهیم یعنی زمانی متوجه میشویم فرایند یادگیری و یاددهی درست اتفاق افتاده است که خروجیها و نتایج حاصل از آموزش عالی درست اتفاق بیافتد.
رئیس مرکز نوآوری دانشگاه امام صادق از وجود رویکردی جدید در کیفیت آموزش عالی گفت و اظهار کرد: این رویکرد بر روش شاخصها تمرکز میکند و به جای آنکه نظارتهای جزئی و ریز داشته باشد، روی شاخصها تأکید دارد. وقتی به یک شاخص اهمیت داده شود، همه کشورها را به این سمت میبرند که از آن شاخص پیروی کنند و اساساً با شاخصها حکمرانی میکنند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا شاخصهای کیفیت آموزش عالی در ایران کپی سازی شده است، گفت: یک تغییرات ظاهری و اندک در راستای بومی سازی شاخصها انجام شده است، اما حقیقت این است که متناسب با کشور طراحی نشده است. در طول سالیان گذشته رشد و پیشرفت علمی زیادی را در عرصه بین الملل به ثبت رساندیم، اما خروجی و تأثیر آن در دانشگاه و جامعه زیاد نبوده است.