به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ناصر پویش کارگردان مستند سینمایی «شهر سوخته» که این روز‌ها در گروه سینمایی «هنر و تجربه» در حال اکران است درباره این مستند گفت: تصمیم برای اکران این فیلم در این بازه زمانی منحصر به من نبود بلکه «هنر و تجربه» این زمان را به ما اعلام کرد. در واقع یک مدت ۱۰ روزه برای من مشخص کردند و من سعی کردم «شهر سوخته» را به اکران برسانم. ضمن اینکه ما تصوری از اینکه قرار است در آینده چه اتفاقی رخ بدهد، نداریم. از همین رو فکر کردیم هرچقدر هم شرایط بد باشد، بهتر است فیلم به نمایش گذاشته و دیده شود.
وی افزود: استقبال از «شهر سوخته» به نسبت اینکه یک فیلم مستند است و با توجه به شرایطی که بر جامعه حاکم است به نظرم بد نبوده است. یکی از دوستانم هم که فیلم را در سینما هویزه شهر مشهد دیده بود می‌گفت، این سینما ۶ سالن دارد که کلاً ۲۰ نفر برای نمایش فیلم‌های مختلف در این ۶ سالن به سینما آمده بودند. با یک جمع و تفریق ساده به نظرم تعداد مخاطبان «شهر سوخته» بد نبوده است.
وی افزود: استقبال از «شهر سوخته» به نسبت اینکه یک فیلم مستند است و با توجه به شرایطی که بر جامعه حاکم است به نظرم بد نبوده است. یکی از دوستانم هم که فیلم را در سینما هویزه شهر مشهد دیده بود می‌گفت، این سینما ۶ سالن دارد که کلاً ۲۰ نفر برای نمایش فیلم‌های مختلف در این ۶ سالن به سینما آمده بودند. با یک جمع و تفریق ساده به نظرم تعداد مخاطبان «شهر سوخته» بد نبوده است.
گفتند فیلمت به درد «هنروتجربه» نمی‌خورد!
پویش اظهار کرد: فیلم من برای ورود به «هنر و تجربه» هم با اتفاقاتی مواجه شد. درواقع تصمیم داشتند فیلم را به نمایش نگذارند. این موضوع جزییات زیادی دارد. من نسخه ۹۰ دقیقه‌ای ارایه داده بودم. به جای اینکه بگویند زمانش باید کوتاه شود به من گفتند این فیلم اصلاً به درد «هنر و تجربه» نمی‌خورد! در پی این موضوع من به حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی نامه‌ای زدم که پس از آن، به این قضیه رسیدگی شد. در نهایت هم نسخه‌ای ۷۰ دقیقه‌ای آماده کردم و آن را به شورای «هنر و تجربه» ارایه دادم که مورد پذیرش و پسند واقع شد. با اینکه فیلم را پسندیدند، اما به نظرم زمان خوبی برای نمایش «شهر سوخته» در نظر نگرفتند، ولی با توجه به جنگ ابتدایی ترجیح دادم فیلم روی پرده بیاید و دیده شود. یعنی حتی اگر ۲۰ بیننده هم داشته باشد مهم نیست. مهم این است که دیده شود.
این کارگردان توضیح داد: ما در شرایط کرونایی هستیم که از نظر فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و… بسیار عجیب و غریب است، این مسایل منفک از هم نیستند. در چنین شرایطی کار‌هایی هم که انجام می‌دهیم تراژیک است. وارد جریانی می‌شویم که به ما تحمیل می‌شود و گاهی مجبوریم به آن‌ها تن بدهیم. از همین رو در شرایط نرمال‌تر شاید کارگردان‌ها هم به خود بگویند بهتر است فیلم را بگذاریم تا در فرصت بهتری به نمایش بگذاریم، ولی ما هیچ ذهنیتی از آینده نداشتیم و با توجه به اتفاقاتی که در حاشیه رخ می‌دهد ترجیح می‌دهیم از فضا‌هایی که به ما اختصاص می‌دهند نهایت استفاده را ببریم.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: من حدود ۱۵ فیلمنامه کامل دارم و همیشه در پی سرمایه‌گذار و حمایت‌هایی بودم که معمولاً از ما نمی‌شود. فیلمسازان مستقل همیشه در انتهای صف قرار دارند، هرکجا که می‌رویم به ما می‌گویند بودجه نداریم، اما بعد از مدتی می‌بینیم اتفاقاً بودجه وجود دارد، ولی این بودجه برای ما نیست.
پویش در ادامه با اشاره به نمایش آنلاین فیلم‌های «هنر و تجربه» اظهار کرد: ما سینمای بدنه‌ای با زرق و برق‌های مخصوص به خودش را داریم که این پلتفرم‌های اکران آنلاین هم برای همان دست فیلم‌هاست، اما وقتی یک فیلم هنر و تجربه‌ای برای قضاوت در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، بسیار برخورد غیرفرهنگی با ما می‌شود و ارقام عجیب و غریبی پیشنهاد می‌دهند.
حاضرم فیلمم را آتش بزنم، اما با پلتفرم‌های اکران آنلاین وارد مذاکره نشوم!
وی توضیح داد: با این برخورد کاسبکارانه دوستان در این پلت‌فرم‌ها، ترجیح می‌دهم فیلمم را آتش بزنم، ولی وارد مذاکره با آن‌ها نشوم. رقم‌های پیشنهادی آن‌ها برای خرید حق پخش فیلم بسیار خجالت‌آور است یعنی این رقم برابر با رقم یک اکران دانشگاهی است. یا آن‌ها از جریان ساخت فیلم بی‌اطلاع هستند یا سیاستگذاری‌ها آنقدر ولنگ و باز است که چنین اجازه‌ای به دست‌اندرکاران پلت‌فرم‌ها داده می‌شود. خاطرم هست که در دهه ۷۰ به قدری فضای فرهنگی در کشور حاکم بود که فیلم‌ها با نام کارگردانان، نویسندگان و فیلمبرداران شناخته می‌شدند، ولی حالا فیلم‌ها با نام سلبریتی ها، تهیه‌کنندگان و جریان سرمایه شناخته می‌شود.
این کارگردان ادامه داد: «شهر سوخته» فیلمی مربوط به میراث فرهنگی است، اما مدیران این مجموعه کاملاً بیگانه با این موضوع هستند. من با هزینه شخصی خودم فیلمی درباره شهر سوخته ساخته‌ام، استادانی که در آنجا کاوش می‌کنند و چند مدیر آمده‌اند، فیلم را دیده و گفته‌اند کار خوبی است، ولی وقتی بحث حمایت می‌شود مسئولان به یکباره غیب می‌شوند و حتی تماس‌های ما را پاسخ نمی‌دهند.
وی در پایان اظهار کرد: من همیشه بهت و حیرتی نسبت به شهر سوخته و اتفاقاتی که در آن رخ داده است، داشته‌ام. مهمترین ویژگی مردمان این شهر صلح‌جویی و نبود سلاح جنگی در تمدنی بوده که ۱۴۰۰ سال دوام آورده است. باید به شهر سوخته و جیرفت توجه ویژه شود شاید اصلاً روزی بفهمیم که تمدن بشری از همین ۲ نقطه آغاز شده، از سوی دیگر «شهر سوخته» یک فیلم مستقل است شاید در ظاهر یک موضوع باستان شناسانه داشته باشد، اما در بطن آن سعی کرده‌ایم به روح مردم در گذشته این شهر، نزدیک بشویم به طوری که حدود ۴۰ دقیقه از فیلم تصاویر بازسازی شده است.
ارسال نظرات