به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در بهار سال ۱۳۶۵ شورای عالی دفاع، همکاری سپاه با کرد‌های معارض عراقی را تصویب کرد و از آن پس همکاری قرارگاه «رمضان» با آنها تقویت شد.
عملیات «فتح۱» بزرگترین بستر همکاری قرارگاه رمضان و اتحادیه میهنی کردستان عراق تا آن روز بود. در این عملیات که سپاه آن را طراحی و اجرا کرد، دو یگان تکاور سپاه به عمق ۱۵۰ کیلومتری در شمال و جنوب «کرکوک» نفوذ کردند.
پس از انجام این عملیات همکاری با معارضان کرد عراقی، به ویژه اتحادیه میهنی کردستان عراق به رهبری «جلال طالبانی» مد نظر فرماندهان عالی جنگ در ایران قرار گرفت و به دنبال آن قرارگاه برون مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نام قرارگاه رمضان برای این استراتژی تقویت شد، سلسله عملیات‌های «فتح» برای نفوذ و ضربه در عمق جبهه و خاک دشمن طراحی شد.
اینکه چرا در نخستین اقدام مشترک نیروهای ایرانی و معارضین کرد عراقی شهر کرکوک مورد توجه قرار گرفت است به دلیل این است که این شهر در عمق۱۵۰ کیلومتری خاک عراق، در محور شمالی جبهه دشمن واقع شده است و دسترسی به نقاط حساس آن کاری فوق‌العاده سخت و مستلزم تدابیری علمی و نظامی بود.
در این عملیات با توجه به خطرناک و حساس بودن طرح، بزرگترین بستر همیاری نیروهای ایرانی و معارضان عراقی مهیا شد. بر این اساس دو یگان از نیروهای سپاه پاسداران به شمال و جنوب کرکوک نفوذ کرده و با استفاده از تمهیدات اتحادیه میهنی کردستان عراق، خسارات فراوانی را به تأسیسات اقتصادی و نظامی دشمن وارد ساختند.
زمان نهایی عملیات که باید ضربه اصلی به دشمن وارد می‌شد، با رمز «یازینب (س)» در روز۱۹ مهرماه سال۶۵ آغاز شد. طی دو روز تأسیسات پالایشگاه کرکوک، واحد بهره‌برداری نفت شماره یک، نیروگاه حرارتی برق کرکوک، سه پایگاه موشکی زمین به هوا، تأسیسات تفکیک نفت و گاز «جمبور» در جنوب کرکوک، «جبل بور» و «شوار» منهدم و همزمان با آن مراکز استراق سمع و جاسوسی الکترونیکی و پارازیت دشمن در منطقه «سقزلی» از بین برده شد.
در جریان این عملیات برق‌آسا و با اجرای آتش بر روی قرارگاه‌های سپاه یکم و لشکر هشتم این مراکز نظامی خسارات فراوانی دیدند و پیامد آن نیز پادگان «دارامان» ارتش عراق به کلی ویران شد.
از مهمترین دستاوردهای این عملیات نفوذی و انهدامی، انهدام مقر سازمان امنیت عراق و عناصر ضدانقلاب سازمان منافقین خلق ایران را می‌توان نام برد.
همچنین دو پایگاه دشمن بر بلندی‌های «دوملان» به همراه تأسیسات نفتی «باباگرگر» در شمال غربی شهر کرکوک، ایستگاه راه‌آهن «کوره» در جنوب غربی کرکوک، مرکز ذخیره و پمپاژ نفت «کیوان» و یک فروند چرخبال دشمن منهدم، صد‌ها تن از نیروهای رزمی و حفاظتی آنان کشته و زخمی و ده‌ها تن نیز به اسارت نیروهای خودی درآمدند.
عملیات «فتح۱» بزرگترین بستر همکاری قرارگاه رمضان و اتحادیه میهنی کردستان عراق تا آن روز بود. در این عملیات که سپاه آن را طراحی و اجرا کرد، دو یگان تکاور سپاه به عمق ۱۵۰ کیلومتری در شمال و جنوب «کرکوک» نفوذ کردند.
پس از انجام این عملیات همکاری با معارضان کرد عراقی، به ویژه اتحادیه میهنی کردستان عراق به رهبری «جلال طالبانی» مد نظر فرماندهان عالی جنگ در ایران قرار گرفت و به دنبال آن قرارگاه برون مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نام قرارگاه رمضان برای این استراتژی تقویت شد، سلسله عملیات‌های «فتح» برای نفوذ و ضربه در عمق جبهه و خاک دشمن طراحی شد.
اینکه چرا در نخستین اقدام مشترک نیروهای ایرانی و معارضین کرد عراقی شهر کرکوک مورد توجه قرار گرفت است به دلیل این است که این شهر در عمق۱۵۰ کیلومتری خاک عراق، در محور شمالی جبهه دشمن واقع شده است و دسترسی به نقاط حساس آن کاری فوق‌العاده سخت و مستلزم تدابیری علمی و نظامی بود.
در این عملیات با توجه به خطرناک و حساس بودن طرح، بزرگترین بستر همیاری نیروهای ایرانی و معارضان عراقی مهیا شد. بر این اساس دو یگان از نیروهای سپاه پاسداران به شمال و جنوب کرکوک نفوذ کرده و با استفاده از تمهیدات اتحادیه میهنی کردستان عراق، خسارات فراوانی را به تأسیسات اقتصادی و نظامی دشمن وارد ساختند.
زمان نهایی عملیات که باید ضربه اصلی به دشمن وارد می‌شد، با رمز «یازینب (س)» در روز۱۹ مهرماه سال۶۵ آغاز شد. طی دو روز تأسیسات پالایشگاه کرکوک، واحد بهره‌برداری نفت شماره یک، نیروگاه حرارتی برق کرکوک، سه پایگاه موشکی زمین به هوا، تأسیسات تفکیک نفت و گاز «جمبور» در جنوب کرکوک، «جبل بور» و «شوار» منهدم و همزمان با آن مراکز استراق سمع و جاسوسی الکترونیکی و پارازیت دشمن در منطقه «سقزلی» از بین برده شد.
در جریان این عملیات برق‌آسا و با اجرای آتش بر روی قرارگاه‌های سپاه یکم و لشکر هشتم این مراکز نظامی خسارات فراوانی دیدند و پیامد آن نیز پادگان «دارامان» ارتش عراق به کلی ویران شد.
از مهمترین دستاوردهای این عملیات نفوذی و انهدامی، انهدام مقر سازمان امنیت عراق و عناصر ضدانقلاب سازمان منافقین خلق ایران را می‌توان نام برد.
همچنین دو پایگاه دشمن بر بلندی‌های «دوملان» به همراه تأسیسات نفتی «باباگرگر» در شمال غربی شهر کرکوک، ایستگاه راه‌آهن «کوره» در جنوب غربی کرکوک، مرکز ذخیره و پمپاژ نفت «کیوان» و یک فروند چرخبال دشمن منهدم، صد‌ها تن از نیروهای رزمی و حفاظتی آنان کشته و زخمی و ده‌ها تن نیز به اسارت نیروهای خودی درآمدند.
ارسال نظرات