به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مجید تربتی فر تهیه کننده و کارگردان تلویزیون درباره عوامل موفقیت یک سریال تلویزیونی گفت: این موضوع دلایل مختلفی دارد. اول اینکه تا زمانی که تهیه کنندگانی که در این حوزه کار می‌کنند محدود به دایره افرادی می‌شود که به واسطه روابط، سفارش برون سازمانی یا اینکه صرفا در زمانی در سازمان صدا و سیما پست مدیریتی داشته و با بازنشسته شدن و استفاده ار روابط و دوستانی که در صدا و سیما دارند بدون داشتن تخصص و تجربه لازم عهده دار تهیه کنندگی آثار نمایشی می‌شوند.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار تولید آثار موفق را داشت و متاسفانه شاهد این هستیم که این نوع تهیه کنندگان همزمان در چند شبکه عهده دار امر تهیه کنندگی پروژه‌های نمایشی هستند. با نگاهی به نام تهیه کنندگان آثار نمایشی تولیدی صدا و سیما در چند سال اخیر تنها نام چند تهیه کننده به چشم می‌آید که آثار نمایشی در انحصار آن‌ها قرار گرفته و بقیه تهیه کنندگان جایگاهی در این بین ندارند.
وی همچنین در ادامه به موضوع فیلمنامه اشاره کرد و توضیح داد: متاسفانه سالهاست شاهد این امر هستیم که سریال‌های تلویزیونی بدون اینکه فیلمنامه آماده داشته باشند وارد فاز تولید می‌شوند و تنها رابطه تهیه کننده با مدیران تصمیم گیر ملاک عمل قرارمی گیرد و در واقع هیچ شورایی بر فیلمنامه نظارت نمی‌کنند و تهیه کننده بر اساس سفارشی که میگیرد شروع به ساختن مجموعه‌ای می‌کند که حاصل ضعیف آن را سالهاست در صداوسیما شاهد هستیم.
وی ادامه داد: در حالیکه در مورد تهیه کننده‌های بدون رابطه از ایده، طرح و فیلمنامه نهایی را شورای فیلم و سریال شبکه یا سیما فیلم خواسته و بار‌ها و بار‌ها ایرادات و نظرات خود را ارائه کرده و در نود درصد موارد به مرحله تصویب هم نمی‌رسد و تنها مدتی تهیه کننده را مشغول رفت آمد و پیگیری کرده و در مسیری موازی بدون داشتن هیچ فیلمنامه آماده‌ای پروژه‌ای برای تهیه کننده‌هایی که وصفشان گفته شد تصویب و در حال تولید است.
تربتی فر همچنین به موضوع انتخاب کارگردان اشاره کرد و گفت: انتخاب کارگردان در مجموعه‌های تلویزیونی پیرو هیچ دستورالعمل یا شیوه نامه‌ای نیست، به این معنی که آشنایی و ارتباط با مدیران و تهیه کننده و سفارش درون یا برون سازمانی ملاک انتخاب کارگردان است نه سابقه کاری و تخصص و تجربه. این امر معمولا به انتخاب دو دسته کارگردان منجر می‌شود. یکی کارگردان‌های با سابقه بسیار بالا که انگیزه‌ای برای ساخت اثر هنری نداشته و صرفا مسئله مالی برایشان در ساخت سریال مهم است. دومی کارگردان‌های بدون سابقه کار و تجربه خاصی که بواسطه سفارش مدیران و اشخاص صاحب نفوذ عهده دار کارگردانی آثار نمایشی می‌شوند و نداشتن تجربه منجر به تولید اثر بدون کیفیت می‌شوند. ضمن اینکه در سال‌های اخیر بالاخص در آثار طنز تلویزیون استفاده از بازیگران طنز در جایگاه کارگردانی بسیار به چشم میخورد که تهیه کننده بدلیل صرفه جویی در هزینه‌ها کارگردانی و بازی را در اثر خود به بازیگر طنزی واگذار می‌کند که این موضوع نیز به تولید آثاری که فقط میتوان نام فاجعه را بر آن گذاشت می‌انجامد.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار تولید آثار موفق را داشت و متاسفانه شاهد این هستیم که این نوع تهیه کنندگان همزمان در چند شبکه عهده دار امر تهیه کنندگی پروژه‌های نمایشی هستند. با نگاهی به نام تهیه کنندگان آثار نمایشی تولیدی صدا و سیما در چند سال اخیر تنها نام چند تهیه کننده به چشم می‌آید که آثار نمایشی در انحصار آن‌ها قرار گرفته و بقیه تهیه کنندگان جایگاهی در این بین ندارند.
وی همچنین در ادامه به موضوع فیلمنامه اشاره کرد و توضیح داد: متاسفانه سالهاست شاهد این امر هستیم که سریال‌های تلویزیونی بدون اینکه فیلمنامه آماده داشته باشند وارد فاز تولید می‌شوند و تنها رابطه تهیه کننده با مدیران تصمیم گیر ملاک عمل قرارمی گیرد و در واقع هیچ شورایی بر فیلمنامه نظارت نمی‌کنند و تهیه کننده بر اساس سفارشی که میگیرد شروع به ساختن مجموعه‌ای می‌کند که حاصل ضعیف آن را سالهاست در صداوسیما شاهد هستیم.
وی ادامه داد: در حالیکه در مورد تهیه کننده‌های بدون رابطه از ایده، طرح و فیلمنامه نهایی را شورای فیلم و سریال شبکه یا سیما فیلم خواسته و بار‌ها و بار‌ها ایرادات و نظرات خود را ارائه کرده و در نود درصد موارد به مرحله تصویب هم نمی‌رسد و تنها مدتی تهیه کننده را مشغول رفت آمد و پیگیری کرده و در مسیری موازی بدون داشتن هیچ فیلمنامه آماده‌ای پروژه‌ای برای تهیه کننده‌هایی که وصفشان گفته شد تصویب و در حال تولید است.
تربتی فر همچنین به موضوع انتخاب کارگردان اشاره کرد و گفت: انتخاب کارگردان در مجموعه‌های تلویزیونی پیرو هیچ دستورالعمل یا شیوه نامه‌ای نیست، به این معنی که آشنایی و ارتباط با مدیران و تهیه کننده و سفارش درون یا برون سازمانی ملاک انتخاب کارگردان است نه سابقه کاری و تخصص و تجربه. این امر معمولا به انتخاب دو دسته کارگردان منجر می‌شود. یکی کارگردان‌های با سابقه بسیار بالا که انگیزه‌ای برای ساخت اثر هنری نداشته و صرفا مسئله مالی برایشان در ساخت سریال مهم است. دومی کارگردان‌های بدون سابقه کار و تجربه خاصی که بواسطه سفارش مدیران و اشخاص صاحب نفوذ عهده دار کارگردانی آثار نمایشی می‌شوند و نداشتن تجربه منجر به تولید اثر بدون کیفیت می‌شوند. ضمن اینکه در سال‌های اخیر بالاخص در آثار طنز تلویزیون استفاده از بازیگران طنز در جایگاه کارگردانی بسیار به چشم میخورد که تهیه کننده بدلیل صرفه جویی در هزینه‌ها کارگردانی و بازی را در اثر خود به بازیگر طنزی واگذار می‌کند که این موضوع نیز به تولید آثاری که فقط میتوان نام فاجعه را بر آن گذاشت می‌انجامد.
منبع: فارس
ارسال نظرات