اجبار کارمندان مشاغل غیر ضروری به حضور در محل کار / پرسنلی که از ترس اخراج و بیکاری سرکار می‌روند

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه-فراهانی، بیماری کرونا تا امروز داغ از دست دادن عزیزان بی‌شماری را بر دل‌های ما نشانده و خانواده‌های بسیاری را در سوگ عزیزانشان فرو برده است. گذری کوتاه از کوچه پس کوچه‌های شهر، چشم‌ها را به تماشای بنر‌های سیاه رنگ متعددی از تسلیت مرگ پدر، مادر، فرزند، همسر و سایر نزدیکان خیره می‌کند که پیر و جوان را قربانی این ویروس مرگبار کرده است.

 

به قول قدیمی‌تر‌ها شهر را بوی مرگ فرا گرفته است و کسی نمی‌داند آخرین خداحافظی شاید سلام و دیدار دیگری را به دنبال نداشته باشد و حال و هوای اغلب افراد که عزیزی را در دوران شیوع بیماری کرونا از دست داده‌اند، حال و هوایی عجیب و افسردگی آور است.

طی روز‌های اخیر ستاد ملی مبارزه با کرونا پس از بالا رفتن آمار فوتی‌های روزانه محدودیت‌هایی را برای مدت ۲ هفته ایجاد کرده است و امید می‌رود وضعیت کنترل بیماری در جامعه با اعمال و اجرای محدودیت‌ها کمی تسهیل شود.

برخی از کارمندان تعدادی از ادارات فعال در سطح کشور و به ویژه شهر تهران، با وجود محدودیت‌های کرونایی از طرف مدیران خود برای حضور در محل کار تحت فشار هستند.

بر اساس اعلام ستاد مبارزه با کرونا و همچنین گزارش سازمان اداری و استخدامی کارکنان مشغول به کار در دستگاه‌های مرتبط با ماموریت‌های اساسی و ضروری، در محدودیت‌هایی که در حال حاضر در سطح شهر تهران و سایر شهر‌ها با شراسط بحرانی حاکم است، ادارات در شهر‌هایی مثل تهران که در وضعیت قرمز قرار دارند، باید با ۵۰ درصد نیرو‌های مجموعه جهت پیشبرد امور اقدام کرده و از حضور در محل کار جلوگیری کنند.

محدودیت‌های کرونایی که این روز‌ها باید اجرا شوند و به عنوان فصل الخطاب تعیین شد‌ه‌اند، ظاهرا از طرف بسیاری از مسئولان در نهاد‌های اداری رعایت نشده و جدی گرفته نمی‌شوند.

این در حالی است که قطع زنجیره بیماری منحوس کرونا که تا کنون جان هزاران انسان بی‌گناه را گرفته و داغ نبودشان را بر دل خانواده‌ها و عزیزان آن‌ها نشانده است، تنها با اجرای دقیق پروتوکل‌ها و عدم حضور در تجمعات کوچک و بزرگ امکان پذیر بوده و راه بهتری جز راه حل فعلی برای رهایی از آن چاره ساز نبوده و نیست.

کارمندان برخی از ادارات در حالی از طرف مسئولان و مدیران بالا دستی خود به حاضر شدن در محل کار خود مجبور هستند که بسیاری از آن‌ها باید برای رفت و آمد از وسایل حمل و نقل عمومی نظیر مترو و اتوبوس استفاده کنند و ازدحام جمعیت و شلوغی مسیر‌های پیش روی این افراد، خود یکی از عوامل اصلی گسترش سرعت انتقال و شیوع بیماری کرونا محسوب می‌شود.

 

 

شواهد میدانی همچنان از شلوغی واگن‌های مترو و همچنین اتوبوس‌های حمل و نقل درون شهری حکایت دارد و با این وجود برخی از مدیران نه تنها به حضور پرسنل خود در محل کار اصرار می‌کنند، بلکه عدم حضور آن‌ها را غیبت محسوب کرده و برای کارمندان خاطی در این زمینه جریمه تعیین کرده‌اند.

اعتراض برخی ار کارمندان نهاد‌های دولتی و خصوصی به اجبار مدیران آن‌ها در حالی مطرح است که از ترس بیکار و اخراج شدن نمی‌توانند شکایت خود را در جایی مطرح کنند و به زبان بیاورند.

به عبارتی یا باید با ابتلا به ویروس کرونا به این بیماری مبتلا شوند و با هر دم و بازدم هر لحظه مرگ را جلوی چشم خود مشاهده کنند و یا باید جلوی مدیر متخلف خود سینه سپر کنند و از دستور او برای حضور سر باز بزنند که البته عاقبت خوشی جز اخراج یا جریمه نقدی در انتظار آن‌ها نخواهد بود.