مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی با انتشار پیامی درگذشت احمدعلی راغب آهنگساز و نوازنده انقلابی را تسلیت گفت.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، مرکز موسیقی حوزه هنری طی پیامی درگذشت این استاد موسیقی و هنرمند انقلابی را تسلیت گفت.
متن این پیام به شرح زیر است:
«هنر ایرانزمین در سوگ یکی از شایستهترین فرزندان خود نشسته است؛ اگرچه هنر و هنرمند را مرگ و پایانی نیست. مرحوم استاد احمدعلی راغب، موسپیدِ روسپیدِ هنر انقلاب اسلامی، پنج دهه از عمر شریف و با برکتش را وقف اعتلای موسیقی ایران و حفظ ارزشهای آن کرد.
در روزگارهای سخت، او و رفقای همدرد و همراهش، موسیقی اصیل ایران را در مسیر اصیل ارزشهای انسانی و الهی حفظ کردند و سامان دادند. بسیاری از سرودها و موسیقیهای تاریخساز انقلاب اسلامی، حاصل ذوق و سلوک این موسیقیدان مجاهد و خستگیناپذیر است؛ هنرمندی که هیچگاه آلوده به عوارض متداول عالم هنر نشد.
استاد راغب بار دیگر ثابت کرد که موسیقی، پیوند و خویشاوندی کتمانناپذیری با معنویت، حماسه و حقیقت دارد. بیشک مسیری که راغبهای هنر ایران پیمودهاند، بدون سلوک شخصی و اجتماعی امکانپذیر نبوده است؛ و چه کمیابند محرمان عالم سلوک در هنر روزگار ما.
نهضت موسیقی حماسی و معنوی انقلاب اسلامی، میراث استاد راغب و همقطاران و شاگردان اوست. راغب را میتوان طلایهدار موسیقی انقلاب اسلامی دانست؛ هرچند بهجد از این عناوین و تعاریف گریزان بود.
موسیقیهای راغب و صدالبته شعرهایی که غالباً از زندهیاد سبزواری بود، نقش مهم هنر در شوقآفرینی و تحولات مثبت اجتماعی را اثبات کرد. باشد که این مسیر پرافتخار و الهی را شاگردان آن بزرگ و دیگر اهالی هنر انقلاب اسلامی، بیامان و پرشتاب دنبال کنند.
درگذشت استاد احمدعلی راغب را به خانوادۀ محترم ایشان، رهبر معظم انقلاب و همۀ دوستداران آن عزیز تسلیت عرض میکنیم. امیدواریم خداوند ما را در ادامۀ راه آن بزرگ، توفیق و مدد رساند.»
همچنین محمدمهدی دادمان، رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی در بخشی از پست اینستاگرامی خود که به همین مناسبت منتشر نموده، آورده است: «… مرحوم استاد احمدعلی راغب هنرمندی بود که همۀ دردها، شادیها، امیدها و اندیشههای مردمش را عاشقانه در بر گرفته و به زبان موسیقی روایت میکرد.
چه آنجا که مرگ بر آمریکا و نیرنگش را نواخته بود و چه آنجا که در سوگ آن «مجاهد، شهید مطهر» مرثیه را با لحنی حماسی ترکیب کرده بود و چه آنجا که «خجستگی روز پیروزی» از طنین نواهایش بیرون ریخته بود و همین مسیر در تمام هزار آهنگش بود ….»