به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، به نوشته الجبوری، جار و جنجال به راه افتاده از سوی رسانه‌های گروهی مخالف ایران در مورد نقش این کشور در عراق موضوع جدیدی نیست، بلکه سال‌ها است که ادامه دارد، به ویژه پس از آنکه عراق توسط آمریکا اشغال شد.
وی افزود: اما شواهد و قرائن تاریخی ثابت می‌کند که ایران، عراق را همپیمان راهبردی خود می‌داند که به هیچ وجه نمی‌تواند از آن احساس بی‌نیازی کند و تهران به طور جدی به دنبال یک عراق قدرتمند و کارآمد در منطقه سرشار از ناآرامی و درگیری است.
این نویسنده و پژوهشگر عراقی در همین خصوص توضیح داد: از نظر تاریخی رابطه میان رژیم شاه و عراق رابطه خوبی نبود، بلکه با تنش همراه بود که در نهایت منجر به امضای «توافقنامه الجزایر» میان دو طرف گردید. «صدام» رئیس جمهوری سابق عراق پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران فرصت را برای حمله به این کشور مناسب دید، با این تصور که ایران وارد گردونه خشونت شده است و نمی‌تواند در برابر چهارمین ارتش قدرتمند جهان در آن زمان تاب بیاورد، اما ایران به شدت در مقابل یورش نظامی صدام مقاومت کرد که این امر برآمده از روح انقلاب اسلامی ایران مبتنی بر آموزه‌های اسلام بود.
الجبوری با اشاره به اینکه "عراق پس از پایان جنگ با ایران از سوی آمریکا و همپیمانانش در منطقه خلیج فارس به شدت در محاصره خفقان‌آوری قرار گرفت "، ذکر این نکته را لازم و ضروری دانست که " وقتی ملت عراق در اثر این محاصره داشت از گرسنگی رنج می‌برد، کشور‌های عرب منطقه که خود را برادر عراق می‌نامند، در تشدید محاصره علیه عراقی‌ها نقش بسزایی ایفا کردند و در آن زمان تنها دو کشور یعنی ایران و سوریه به عنوان راه تنفس عراق به یاری مردمان این کشور شتافتند. ایران از دشمنی با صدام حسین و رژیم وی به منظور یاری رساندن به ملت عراق چشم‌پوشی کرد و مرز‌های این کشور به گذرگاه اصلی انتقال دارو و غذا برای عراق تبدیل شدند".
بر اساس این گزارش، ایران پس از اشغال عراق توسط آمریکا با تمامی راه‌حل‌های ارائه شده جهت تشکیل یک دولت مستقل عراقی به منظور رساندن این کشور به ساحل نجات موافقت کرد، اما تمامی این تلاش‌ها با وتوی آمریکایی مواجه شد و واشنگتن بر سر راه تمامی این راه‌حل‌ها موانعی ایجاد کرد و شرایط را برای پیدایش تروریست‌های تندرویی همچون " الزرقاوی " و دیگران فراهم آورد که در شکل‌گیری "داعش" در آینده نقش مهمی داشتند. هسته شکل‌گیری داعش در زندان آمریکایی "بوکا" به وجود آمد و در واقع این زندان محیط مناسب پیدایش جریان‌های رادیکال در صحنه عراق را فراهم آورد.
الجبوری ادامه داد: آمریکا همزمان با پیدایش داعش در صحنه عراق به طور کامل این کشور را تنها گذاشت و در واقع به آن پشت کرد و بخاطر منافع راهبردی و کنسولگری خویش و کادر آن به حمایت از مرز‌های کردستان عراق روی آورد. عناصر داعش در آن زمان به سوی بغداد پیشروی کردند و تا چند کیلومتری پایتخت عراق پیش رفتند و در همین زمان بود که ایران بلندپایه‌ترین مقام نظامی خود یعنی (سردار سپهبد) " حاج قاسم سلیمانی " را به بغداد اعزام کرد و این شهید وضعیت منطقه را بررسی کرد و تهران به عراق کمک‌های نظامی فرستاد.
وی افزود: پس از صدور فتوای جهاد علیه داعش از سوی مرجعیت، ایران مسئولیت پشتیبانی لجستیکی از "الحشد الشعبی" و مسلح کردن تشکیلات بسیج مردمی عراق را برعهده گرفت که در میان نیروهایش تمامی اقشار عراق را می‌توان دید. ایران علیه داعش وارد یک جنگ نفس‌گیر شد و از عراق و مردمان این کشور از تمامی طوائف و اقوام آن یعنی شیعه، سنی، مسیحی و ایزدی به دفاع برخاست.
وی اضافه کرد: صرف نظر از موارد یاد شده، ما تاکنون ندیده‌ایم که مقامات ایرانی بدون داشتن مجوز و موافقت قبلی مقامات عراقی وارد این کشور شوند، برعکس نیرو‌های آمریکایی و رئیس جمهورشان "دونالد ترامپ" که در اواخر ۲۰۱۸ محرمانه از پایگاه "عین الاسد" بازدید کرد، بدون آنکه به هیچ وجه دولت عراق را در جریان این امر قرار داده باشد که در واقع نقض صریح و آشکار تمامیت ارضی عراق به شمار می‌رود.
این پژوهشگر عراقی خاطرنشان کرد: پس از ترور شهیدان حاج قاسم سلیمانی و "مهدی المهندس" آن به هم به طور ناجوانمردانه برخی از طرف‌های عراقی انگشت اتهام خود را به سوی "عادل عبدالمهدی" (نخست‌وزیر وقت عراق) و "مصطفی الکاظمی" نشانه گرفتند. این طرف‌های عراقی عبدالمهدی و الکاظمی را به اطلاع داشتن از عملیات ترور و زمان انجام آن متهم کردند. اما ایران بار دیگر بر لزوم کنار گذاشتن اختلافات در میان جریان‌های عراقی تاکید و اعلام کرد که عراق باید یکپارچه باقی بماند و اتهامات یاد شده را مردود دانست و با آغوش باز از الکاظمی نخست‌وزیر کنونی استقبال کرد.
وی افزود: ایران به رغم تمامی مجازات‌های اقتصادی و محاصره خفقان‌آور کنونی اعمال شده از سوی آمریکا همچنان به صدور برق و مواد غذایی و کمک‌های پزشکی جهت مقابله با "ویروس کرونا" به عراق ادامه داد. در حالی که دولت عراق به شرکت‌های ورشکسته آمریکایی همچون " جنرال الکتریک" روی آورد و قرارداد‌هایی به ارزش بیش از ۸.۵ میلیارد دلار با آن‌ها جهت بهبود وضعیت برق و انرژی به امضا رساند، آن هم به رغم اینکه از حضور این شرکت در عراق سالیان متمادی سپری شده است و نتوانسته به وضعیت برق و انرژی در بسیاری از استان‌های این کشور بهبود ببخشد.
الجبوری در پایان مقاله خود این‌گونه نتیجه‌گیری کرد: هیچ کس انکار نمی‌کند که ایران دارای منافع مشترک با عراق است. این موضوع به خود کشور‌ها ارتباط دارد، اما منافع و مصالح مشترک یاد شده همواره در راستای تلاش‌های تهران به منظور تبدیل عراق به یک کشور قدرتمند و مستقل قرار داشته است. آنچه که هم اکنون شاهد آن هستیم اینکه نقش ویرانگر آمریکا در منطقه به طور کلی و عراق به طور خاص باعث مطرح شدن این فرضیه شده که ایران به دنبال یک عراق ضعیف و غیرمستقل و وابسته است. به نظر می‌رسد اگر به روابط فرهنگی، اجتماعی و تاریخی دو کشور بنگریم متوجه خواهیم شد که این تلاش آمریکا با شکست مواجه شده و خواهد شد.
وی افزود: اما شواهد و قرائن تاریخی ثابت می‌کند که ایران، عراق را همپیمان راهبردی خود می‌داند که به هیچ وجه نمی‌تواند از آن احساس بی‌نیازی کند و تهران به طور جدی به دنبال یک عراق قدرتمند و کارآمد در منطقه سرشار از ناآرامی و درگیری است.
این نویسنده و پژوهشگر عراقی در همین خصوص توضیح داد: از نظر تاریخی رابطه میان رژیم شاه و عراق رابطه خوبی نبود، بلکه با تنش همراه بود که در نهایت منجر به امضای «توافقنامه الجزایر» میان دو طرف گردید. «صدام» رئیس جمهوری سابق عراق پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران فرصت را برای حمله به این کشور مناسب دید، با این تصور که ایران وارد گردونه خشونت شده است و نمی‌تواند در برابر چهارمین ارتش قدرتمند جهان در آن زمان تاب بیاورد، اما ایران به شدت در مقابل یورش نظامی صدام مقاومت کرد که این امر برآمده از روح انقلاب اسلامی ایران مبتنی بر آموزه‌های اسلام بود.
الجبوری با اشاره به اینکه "عراق پس از پایان جنگ با ایران از سوی آمریکا و همپیمانانش در منطقه خلیج فارس به شدت در محاصره خفقان‌آوری قرار گرفت "، ذکر این نکته را لازم و ضروری دانست که " وقتی ملت عراق در اثر این محاصره داشت از گرسنگی رنج می‌برد، کشور‌های عرب منطقه که خود را برادر عراق می‌نامند، در تشدید محاصره علیه عراقی‌ها نقش بسزایی ایفا کردند و در آن زمان تنها دو کشور یعنی ایران و سوریه به عنوان راه تنفس عراق به یاری مردمان این کشور شتافتند. ایران از دشمنی با صدام حسین و رژیم وی به منظور یاری رساندن به ملت عراق چشم‌پوشی کرد و مرز‌های این کشور به گذرگاه اصلی انتقال دارو و غذا برای عراق تبدیل شدند".
بر اساس این گزارش، ایران پس از اشغال عراق توسط آمریکا با تمامی راه‌حل‌های ارائه شده جهت تشکیل یک دولت مستقل عراقی به منظور رساندن این کشور به ساحل نجات موافقت کرد، اما تمامی این تلاش‌ها با وتوی آمریکایی مواجه شد و واشنگتن بر سر راه تمامی این راه‌حل‌ها موانعی ایجاد کرد و شرایط را برای پیدایش تروریست‌های تندرویی همچون " الزرقاوی " و دیگران فراهم آورد که در شکل‌گیری "داعش" در آینده نقش مهمی داشتند. هسته شکل‌گیری داعش در زندان آمریکایی "بوکا" به وجود آمد و در واقع این زندان محیط مناسب پیدایش جریان‌های رادیکال در صحنه عراق را فراهم آورد.
الجبوری ادامه داد: آمریکا همزمان با پیدایش داعش در صحنه عراق به طور کامل این کشور را تنها گذاشت و در واقع به آن پشت کرد و بخاطر منافع راهبردی و کنسولگری خویش و کادر آن به حمایت از مرز‌های کردستان عراق روی آورد. عناصر داعش در آن زمان به سوی بغداد پیشروی کردند و تا چند کیلومتری پایتخت عراق پیش رفتند و در همین زمان بود که ایران بلندپایه‌ترین مقام نظامی خود یعنی (سردار سپهبد) " حاج قاسم سلیمانی " را به بغداد اعزام کرد و این شهید وضعیت منطقه را بررسی کرد و تهران به عراق کمک‌های نظامی فرستاد.
وی افزود: پس از صدور فتوای جهاد علیه داعش از سوی مرجعیت، ایران مسئولیت پشتیبانی لجستیکی از "الحشد الشعبی" و مسلح کردن تشکیلات بسیج مردمی عراق را برعهده گرفت که در میان نیروهایش تمامی اقشار عراق را می‌توان دید. ایران علیه داعش وارد یک جنگ نفس‌گیر شد و از عراق و مردمان این کشور از تمامی طوائف و اقوام آن یعنی شیعه، سنی، مسیحی و ایزدی به دفاع برخاست.
وی اضافه کرد: صرف نظر از موارد یاد شده، ما تاکنون ندیده‌ایم که مقامات ایرانی بدون داشتن مجوز و موافقت قبلی مقامات عراقی وارد این کشور شوند، برعکس نیرو‌های آمریکایی و رئیس جمهورشان "دونالد ترامپ" که در اواخر ۲۰۱۸ محرمانه از پایگاه "عین الاسد" بازدید کرد، بدون آنکه به هیچ وجه دولت عراق را در جریان این امر قرار داده باشد که در واقع نقض صریح و آشکار تمامیت ارضی عراق به شمار می‌رود.
این پژوهشگر عراقی خاطرنشان کرد: پس از ترور شهیدان حاج قاسم سلیمانی و "مهدی المهندس" آن به هم به طور ناجوانمردانه برخی از طرف‌های عراقی انگشت اتهام خود را به سوی "عادل عبدالمهدی" (نخست‌وزیر وقت عراق) و "مصطفی الکاظمی" نشانه گرفتند. این طرف‌های عراقی عبدالمهدی و الکاظمی را به اطلاع داشتن از عملیات ترور و زمان انجام آن متهم کردند. اما ایران بار دیگر بر لزوم کنار گذاشتن اختلافات در میان جریان‌های عراقی تاکید و اعلام کرد که عراق باید یکپارچه باقی بماند و اتهامات یاد شده را مردود دانست و با آغوش باز از الکاظمی نخست‌وزیر کنونی استقبال کرد.
وی افزود: ایران به رغم تمامی مجازات‌های اقتصادی و محاصره خفقان‌آور کنونی اعمال شده از سوی آمریکا همچنان به صدور برق و مواد غذایی و کمک‌های پزشکی جهت مقابله با "ویروس کرونا" به عراق ادامه داد. در حالی که دولت عراق به شرکت‌های ورشکسته آمریکایی همچون " جنرال الکتریک" روی آورد و قرارداد‌هایی به ارزش بیش از ۸.۵ میلیارد دلار با آن‌ها جهت بهبود وضعیت برق و انرژی به امضا رساند، آن هم به رغم اینکه از حضور این شرکت در عراق سالیان متمادی سپری شده است و نتوانسته به وضعیت برق و انرژی در بسیاری از استان‌های این کشور بهبود ببخشد.
الجبوری در پایان مقاله خود این‌گونه نتیجه‌گیری کرد: هیچ کس انکار نمی‌کند که ایران دارای منافع مشترک با عراق است. این موضوع به خود کشور‌ها ارتباط دارد، اما منافع و مصالح مشترک یاد شده همواره در راستای تلاش‌های تهران به منظور تبدیل عراق به یک کشور قدرتمند و مستقل قرار داشته است. آنچه که هم اکنون شاهد آن هستیم اینکه نقش ویرانگر آمریکا در منطقه به طور کلی و عراق به طور خاص باعث مطرح شدن این فرضیه شده که ایران به دنبال یک عراق ضعیف و غیرمستقل و وابسته است. به نظر می‌رسد اگر به روابط فرهنگی، اجتماعی و تاریخی دو کشور بنگریم متوجه خواهیم شد که این تلاش آمریکا با شکست مواجه شده و خواهد شد.
ارسال نظرات