نتیجه جالب حمله قدرتمندترین ارتش تاریخ جهان به همسایه ایران: ۴۰ درصد خاک افغانستان در کنترل طالبان!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - احمد رضاپور؛  اندیشکده Responsible Statecraft آمریکا، در گزارشی با عنوان «ترامپ به عقب نشینی از افغانستان اصرار دارد و واشنگتن در وحشت است. امّا اکنون زمان خروج است» و به قلم «اندرو جِی.باسیویچ» و «آدام وینستِین» نوشت: واشنگتن با یک نظم مشخصی افغانستان را [در میان پرونده‌های بین‌الملی خود] کشف می‌کند و سپس آن را فراموش می‌کند؛ الگویی که برای سه دهه و از زمان حمله اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۹ ادامه داشته است. سیاست ایالات متحده در این کشور به ندرت منعکس‌کننده ارزیابی واقع‌بینانه از منافع حقیقی آمریکاست. امروز و در بحبوحه زمانی که ترامپ در آستانه خروج از کاخ سفید است، انتظار می‌رود وی قبل از ترک محل‌کار، به همان ترتیبی که در عراق و سومالی رخ داد، دستور عقب‌نشینی از افغانستان را صادر کند.

طبق گزارش نیویورک تایمز در روز دوشنبه، تعداد نیرو‌های حاضر در افغانستان به نصف آن یعنی ۴۵۰۰ نفر کاهش می‌یابد. میراث جنگ افغانستان برای آمریکایی‌ها و افغان‌ها تاریک و وحشتناک است. بیش از ۲۳۰۰ نظامی آمریکا و حداقل ۶۵۰۰۰ سرباز افغانستانی کشته شده‌اند. در سال ۲۰۱۹، تعداد تلفات در میان شهروندان افغانستان تقریباً ۴۳۰۷۴ و سه هزار نفر دیگر در (شش ماه اوّل) سال ۲۰۲۰ به اضافه شد.

آمار ۸۳۳ قطع عضو از میان نیرو‌های نظامی آمریکایی مستقر درافغانستان بین سال‌های ۲۰۰۱-۲۰۱۵ گزارش شده است. با این حال، حدود ۴۰ درصد خاک افغانستان در کنترل طالبان است. (بخش‌هایی از آن به طور کامل و بخش‌هایی مورد مناقشه با دولت کابل است)

آمار اراضی خارج از تسلط دولت کابل و ارتش آمریکا متفاوت است و اغلب به گزارش بازرسی کل آمریکا در امور بازسازی افغانستان استناد می‌شود. با این حال، روزنامه مشهور نیویورک تایمز در گزارشی در سال ۲۰۱۸ پیرامون جنگ افغانستان، نقشه‌ای از تقسیم‌بندی قلمرو بین طالبان و دولت کابل منتشر کرد

دولت آمریکا مدعی است: ۴۴ درصد از افغانستان در کنترل کامل طالبان و یا جبهه درگیری با دولت کابل است
تحلیلگران نظامی معتقدند: ۶۱ درصد از افغانستان در کنترل کامل طالبان و یا جبهه درگیری با دولت کابل است

انتخابات سال ۲۰۱۴ افغانستان محل درگیری قرار گرفت. برحسب تقاضا ایالات متحده و سازمان ملل به صورت موقت مرهمی بر این نظام عمیقاً ناکارآمد گذاشتند. انتخابات سال ۲۰۱۹ نیز مجدداً به یک توافق سیاسی پشت در‌های بسته نیاز داشت. فساد به قدری در حاکمیت افغانستان ریشه دوانده که بازرس کل آمریکا در امور بازسازی افغانستان اعلام کرد «۱۹ میلیارد دلار طی دهه گذشته به هدر رفته است.» افغانستان همچنان رتبه اوّل تولید تریاک در جهان است که به هروئین تبدیل می‌شود.

تعداد کمی در عرصه سیاست خارجی مایل به در نظرگرفتن این امکان هستند که ادامه جنگ دیگر منافع ایالات متحده را تامین نمی‌کند. طیفی از دیپلمات‌های دوران بوش و اوباما اخیراً هشدار داده‌اند که عقب‌نشینی از افغانستان اقدامی عجولانه، خسارت‌بار و خطرناک است. از نظر این افراد، خروج از جنگی که ۷۷۸ میلیارد دلار از جیب مردم آمریکا برای آن هزینه شده، جان بیش از ۲۰۰۰ نفر[از آمریکایی‌ها] را گرفته و ضربه حیثیتی به [اعتبار ایالات متحده] بود، موجب خواهد شد افرادی که آرزوی آسیب به ایالات متحده دارند برای خود نان تست با شامپاین و یا چای درست کنند! این دیپلمات‌های سابق نگران هستند که خروج سریع از افغانستان ممکن است متحدانمان را از همکاری امنیتی مشترک در آینده باز دارد. متحدانی که از سال ۲۰۱۴ به صورت گسترده درحاشیه نظاره‌گر رفتار ما هستند.

این اندیشکده آمریکایی نوشت: مسلّم است که طرح عقب‌نشینی دولت ترامپ آرزویی بیش نیست. چالش لجستیکی طرح خروج نیرو‌های نظامیان باقی‌مانده آمریکا از افغانستان تا پایان سال چالشی ترسناکی است. راه‌حل جایگزینی که منتقدان پیشنهاد می‌کنند حضور نیرو‌های ما در افغانستان تا مدت زمان نامعلومی به عنوان ضمانت اجرایی توافق «صلح» است؛ توافقی که واشنگتن کنترلی بر آن ندارد. این طرح جایگزین هدف غیرممکن شکست نظامی طالبان در کشوری پیچیده با تعدد قومیت، مذهب و تقسیم‌بندی قبیله‌ای است. این طرح تجویزی برای حضور در افغانستان برای همیشه است. برخی از همین دیپلمات‌های سابق که نظر مخالف نسبت به زمان‌بندی خروج از افغانستان دارند، در نامه‌ای که سال گذشته میلادی منتشر شد اینگونه تشریح می‌کنند که اشتباه اساسی دولت اوباما زمان‌بندی مکرّر برای خروج نیرو‌ها بود. اعلان‌های خروج قبلی که مکرراً در حال تغییر بود به کنار، این طرح بی اعتنایی به موج اعزام‌های سه‌ساله دولت اوباماست که ۱۰۰ هزار نیرو در افغانستان مستقر کرد و برحسب آن ۱۰۴۴ نفر کشته، ۱۳۶۲۲ نفر مجروح و ۸۶۹۳ شهروند افغان نیز در آتش مقابل کشته شدند.

شبکه‌ای از پایگاه‌های عملیاتی خط مقدم توّهمی در ذهن نیرو‌های ائتلاف ایجاد کرد که بر بخش بزرگی از خاک افغانستان کنترل دارند، امّا به محض اتمام موج [حملات]، طالبان همه دستاورد‌ها را در دست گرفت. اکنون سوال مشخص این است: این بساط کی تمام می‌شود؟

وال‌استریت ژورنال در استدلالی عنوان کرد که عقب‌نشینی کامل، حمله طالبان-داعش به کابل، شکست و تحقیر به سبک سایگون-۱۹۷۵ را ممکن می‌کند. برای وال‌استریت ژورنال، مرگ ۴۷۴۳۴ نظامی آمریکایی در ویتنام کمتر از حدّ کفایت است. وال‌استریت ژورنال در ادامه با تقلیل جنگ افغانستان به یک شطرنج منطقه‌ای که نیروهای آمریکا و سربازان افغانستانی مهره‌های آن هستند، ادعّا کرد که تنها برنده خروج آمریکا از افغانستان ایران است. (لازم به ذکر است که این روزنامه به طالبان و داعش هم اشاره کرد)

اندیشکده Responsible Statecraft آمریکا در ادامه نوشت که ۶۲ تن از نیرو‌های ائتلاف در سال ۲۰۱۲، طی حملات موسوم به «سبز به آبی» توسط سربازان افغانستانی کشته شدند. از این تعداد ۳۵ نفر متعلّق به نیرو‌های آمریکا بود. لازم به ذکر است که سبز نماد کلاه سربازان افغانستان و آبی رنگ کلاه سربازان ائتلاف نظامی هم پیمان آمریکا (ناتو) است. تخمین زده شد که از هر شش آمریکایی، یک نفر براثر این نوع حمله کشته می‌شوند. همچنین در آمار سال ۲۰۱۷ مشخص شده که ۶۲ نیروی افغانستانی توسط نیرو‌های خودی کشته شدند.

این اندیشکده آمریکایی در ادامه به مقوله وجود «اشباح» در ساختار امنیتی و نظامی افغانستان می‌پردازد! پنتاگون تا سال ۲۰۱۷ چیزی در حدود ۷۰ میلیارد دلار برای بازسازی نیروهای امنیتی افغانستان هزینه کرد امّا فساد به قدری در ارتش افغانستان ریشه دوانده است که پنتاگون ۳۰ هزار سرباز خیالی را در سال ۲۰۱۷ از لیست حقوق‌بگیران افغانستانی حذف می‌کند! افرادی که ماهانه برای آنان حقوق واریز می‌شد، ولی در واقع در سازمان رزم وجود نداشتند!

این اندیشکده آمریکایی در پایان نوشت: شاید این بن بست نظامی در افغانستان همان چیزی است که ژنرال «آستین میلر» فرمانده نیروهای ائتلاف آمریکا در افغانستان به آن اذعان کرده است: «این جنگ تنها به طریق نظامی تمام نخواهد شد». این وظیفه بر عهده رهبران منتخب ماست و نه ژنرال‌ها که شهامت تصدیق این امر را داشته باشند: «ادامه جنگ افغانستان دیگر در جهت منافع ملّی آمریکا نیست.» جنگ افغانستان شامل کارزار ضد شورش، ماموریت ضد تروریسم و تمرین ملّت سازی بود. ایالات متحده در هیچ یک از آن موفق نشده است. پافشاری بر ادامه جنگ افغانستان به مثابه سرمایه‌گذاری بیشتر روی اسب باخته است.

*گفتنی است عنوان قدرتمندترین ارتش تاریخ جهان برگرفته از ادعای «اوباما» رئیس‌جمهور سابق آمریکاست که در آخرین نطق سالانه‌ خود گفت: «آمریکا در حال حاضر قوی‌ترین ملت روی زمین است. ما برای نیروی نظامی خود بیش از مجموع هشت کشور برتر در این حوزه هزینه می‌کنیم و نیرو‌های نظامی ما قدرتمندترین نیرو‌های نظامی در طول تاریخ جهان هستند»