گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پوریا پورطهماسبی؛ در شرایط حال حاضر که جامعه جهانی درگیر اپیدمی کرونا است، مردم بیش از پیش ارزش امنیت اجتماعی را درک میکنند. امنیتی که شاید پیشتر از این قدرش را نمیدانستند و به آن بی توجه بودند.
باید دانست که امنیت در هر جامعه اتفاقی نیست و مستلزم هزینههایی است. هزینههایی که تماما مادی نبوده و بعضا نیروهای مدافع امنیت با جان خود آنرا پرداخت میکنند. با شیوع بیماری کرونا همه حاضرند هر مبلغی بپردازند تا دارویی یا واکسنی تهیه کنند و خود را در برابر این بیماری منحوس ایمن سازند. بیماری که دیر یا زود ممکن است دامن هرکسی را بگیرد و جانش را به خطر اندازد یا متاسفانه جان بسیاری از عزیزانمان را گرفته و همچنان قربانی میگیرد.
در ابتدا بسیاری از ما معتقد بودیم دولت موظف است تمام تلاشش را به کار بندد و تمام هزینههای مورد نیاز را متقبل شود تا بیماری به داخل کشور ورود نکند و از مرزهای ما فراتر نیاید، چون میدانستیم کرونا دشمن سلامت ما و جامعه ماست. دشمنی که هزینههای جانی و مالی بسیاری برما تحمیل خواهد کرد. متاسفانه کشور از همان ابتدا با کمبودهایی در زمینه تولید مواد ضدعفونی کننده و ماسک مواجه شد و از طرفی با وجود تحریمهای ظالمانه آمریکا واردات مواد موردنیاز برای تولید بسیار سخت بود با اینحال آمریکا رفته رفته تمامی بانکها و کانالهای مالی ایران که مربوط به واردات غذا و دارو بودند را تحریم کرد.
درآن شرایط تحریمهای ظالمانه غرب دیگر تحریم دولت ایران نبود بلکه تحریم سلامتی مردم ایران بود. از ابتدای شیوع کرونا رقابت ابر قدرتها برای دستیابی به واکسن کرونا و راه درمان آن آغاز شد. ایران هم مانند این کشورها سعی در دستیابی به واکسن و راه درمان داشت تا آنجاکه به همت مدافعان سلامت واکسن ایرانی به مرحله تست انسانی رسید، اما بلافاصله مراکز تولید واکسن کرونا در لیست تحریمهای آمریکا قرار گرفتند.
پس از انکه رهبر معظم انقلاب واردات واکسنهای آمریکایی و انگلیسی را تا زمان اثبات کارایی آنان در مهار ویروس ممنوع اعلام کردند، موج عظیمی از انتقادات به وجود آمد. رسانههای معاند از هر راهی سعی در انتقاد و اشتباه نشان دادن این تصمیم داشتند، اما زمانی که نتیجه خفت بار تزریق این واکسنها در کشورهای اروپایی منتشر شد همگی روزه سکوت گرفتند.
این وقایع موجب شد تا قدری متفاوتتر به ماجرا نگاه کنیم و به جای یک پدیده ویروسی به نام کرونا، یک پدیده انسانی به نام جنگ و تروریسم را در نظر بگیریم. پدیدهای که از کرونا برای جامعه مهلکتر است و هزینه هایش بسیار بیشتر است.
حکومت جمهوری اسلامی ایران با سیاستهای راهبردی خود در منطقه، در طول دهه اخیر سعی کرده است با صرف هزینههایی خطر جنگ و تروریسم را از مرزهای کشور دور نگه دارد. هزینههایی که شاید از نظر برخی منتقدان پول دور ریختن بوده و دستاورد مهمی در بر نداشته است.
ظاهرا اینان فراموش کرده اند که خطر گروه تروریستی موسوم به داعش که با حمایتهای مالی و تسلیحاتی کشورهای غربی –عربی به سرعت در حال نزدیک شدن به مرزهای ایران بود با صرف همین هزینهها رفع شد. هزینههایی که اگر پرداخت نمیشد با جان و مال مردم باید پرداخت میشد.
از ابتدای شکل گیری نظام مقدس اسلامی در ایران، جنگی ۸ ساله را به ملت تحمیل کردند. در طول ۸ سال جنگ تحمیلی بمباران موشکی شهرها توسط ارتش بعثی عراق، حمله به کشتیهای ایرانی توسط آمریکایی ها، هجوم ضد انقلاب که در راس آنها سازمان مجاهدین خلق قرار داشت به مرزهای کشور و ... همه در حالی صورت میگرفت که هیچ کدام از کشورهای مدعی حقوق بشر حاضر به دادن حتی یک عدد فشنگ به رزمنگان ایرانی نبودند و در عوض از متجاوزان به آب و خاک این کشور حمایت مالی و تسلیحاتی میکردند.
حال که جمهوری اسلامی ایران در زمینه تولید انواع موشک و پهپاد پیشرفتهای چشمگیری داشته است، این کشورها خواهان آن هستند که ایران از حق دفاع خود بگذرد و تولید موشکها را متوقف کند. این کشورها تولید موشکهای ایرانی را نشانه جنگ طلبی میدانند و از ایران میخواهند با حمایت از گروههای مقاومت اسلامی اتش جنگ را در منطقه روشن نکند این در حالیست که خودشان با فروش میلیاردها دلار جنگ افزار به کشورها و گروههای تروریستی منطقه خاورمیانه ثبات و امنیت آنرا را برهم زده اند.
حمایتهای ایران از گروههای مقاومت اسلامی نظیر حزب الله لبنان و حشد الشعبی عراق و تلاش نیروهای مسلح ایران برای رفع سایه جنگ احتمالی و تلاش در جهت پیشرفت توانمندی دفاعی و موشکی مایه درد کشورهای متخاصم است، زیرا آنرا تهدیدی برای فرزند نامشروع خود یعنی اسرائیل میدانند و این درحالی است که از بین بردن این غده سرطانی تنها راه حفظ سلامت منطقه است.
به مخالفان حمایت حکومت از گروههای مقاومت اسلامی در منطقه باید گفت، همانگونه که انتظار دارند واکسن کرونا سایه منحوس کرونا را از سر جهانیان رفع کند حمایتهای مستشاری و تسلیحاتی از گروههای مقاومت اسلامی در درجه اول سایه منحوس جنگ را از سرکشور ما مرتفع کرده و تا حدی زیادی موجب واکسیناسیون منطقه از لوث وجود تروریستها شده است.
حال باید از منتقدان پرسید اگر فرض بر این باشد که ایران حمایت از گروههای مقاومت اسلامی و تولید موشکها را متوقف کند در زمانی که آتش تروریستها و جنگ در منطقه دامن ایران را گرفت کشورهای به اصطلاح حامی حقوق بشر که حتی حاضر نیستند زمینههای لازم برای خرید و واردات واکسن کرونا را فراهم کنند، بسیار ساده لوحانه است انتظار داشته باشیم از ما حمایت کنند و تسلیحات برای دفاع در اختیارمان قرار دهند. باید دانست سعی در مصون داشتن امنیت جامعه از خطرات موجود و احتمالی وظیفه اصلی هر دولت و ملتی است و سطح نگری به در این حوزه موجب تباهی آن میشود.
پوریا پورطهماسبی - معاونت مطالبه گری بسیج دانشجویی پردیس امام علی رشت
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.