به گزارش گروه بازرگانی خبرگزاری دانشجو، پرداختیار اسم تازهای است که این روزها برای درگاه واسط استفاده میشود. کسبوکارهایی که بازار گرمی در این سالها داشتهاند و هماکنون بیش از ۱۰۰ شرکت پرداختیار در این بازار فعال هستند و به مشتریانشان درگاه پرداخت واسط ارائه میدهند. اما در بازاری به این وسعت و تراکم چگونه میتوان به یکی از این پرداختیارها اعتماد کرد یا مناسبترین آنها را برگزیدن کرد؟
برای شروع باید توجه داشت که همگی این شرکتها از پرداختیار بانک مرکزی به شمار میآیند. بانک مرکزی شرطها و ضابطهها تقریبا سختگیرانهای برای عملکرد این شرکتها وضع کرده است و شاپرک به عنوان بازوی اجرای بانک مرکزی روی این شرطها نظارت میکند. بنابراین همگی این شرکتها با ارضای این شرطها حدی از اعتبار را دارا هستند.
اما از سوی دیگر میتوان با بررسی چیدمان سهامداران هر شرکتی تصویر مناسبی از اعتبار آنها بدست آورد. حضور شرکتهای پرداخت الکترونیک یا بانکها یا شرکتهای بزرگ و مشهور چون اینها در بین سهامداران یک پرداختیار طبعا قابلیتی بسیار اعتمادساز است. چرا که در صورت ایجاد یک مشکل فرضی در فرآیند پرداخت یا خسارتهای فرضی برای مشتریان این سهامداران این شرکتها هستند که پاسخگوی مشکلات فرضی خواهند بود.
اما در زمان برگزیدن یک شرکت برای دریافت خدمات تنها شاخصه تصمیمگیری مسئولیتپذیری آنها در وقت ایجاد مشکلات نیست. بلکه کیفیت خدمات دریافتی هم از اهمیت بالایی برخوردار است.
به دلیل وسعت تعداد شرکتهای تامینکنندهی درگاه واسط، طبعا نمیتوان پس از سنجش خدمات همهی آنها بهترین درگاه را برگزیدن کرد. اما شیوههای دیگری هم برای سنجش غیرمستقیم کیفیت خدمات یک درگاه وجود دارد.
یکی از این شیوهها چیدمان مشتریان یک پرداختيار است. آیا شرکت توانسته است اعتماد شماری از کسبوکارهای بزرگ و مشهور را به خود جلب کند یا همگی مشتریان این شرکت کسبوکارهای کوچک و متوسط هستند؟
از سوی دیگر حجم بازدید و اعتبار وبسایت یک شرکت هم حرفهای فراوانی دربارهی معتبر بودن آن شرکت برای مشتریان دارد. برای مثال کسبوکارهایی که رتبهی الکسای آنها بالای دو هزار باشد به طور معمول کسبوکارهایی با پایگاه مشتریان بسیار کوچک هستند که سایت آنها بازدید چندانی ندارد. اما رتبهی کمتر از دو هزار در رتبهبندی الکسا میتواند نشانهی بازدید چشمگیر و در نتیجه پایگاه مشتریان گسترده و بزرگی برای یک شرکت باشد.
خود ساختاری وبسایت یک درگاه واسط هم نشانهی خوبی برای شناخت این کسبوکار است. به طور معمول کسبوکارهای شناختهشدهتر سایتهای حرفهایتری با ویژگیهای مختلف و جذابیت ظاهری چشمگیری دارند که نشان از مصرف وقت و انرژی بالاتر برای معرفی محصولاتشان است.
یک برنامهنویس مجرب یا مشاوری در این زمینه هم میتوان با بررسی کدهای آمادهی این درگاهها و بررسی وسعت افزونههای آمادهی آنها قضاوت تقریبا معقولی دربارهی کیفیت خدمات یک پرداختيار ارائه دهد.
سنجش نحوهی پاسخگویی و کیفیت پشتیبانی یک پرداختيار هم معیار مهمی در این تصمیمگیری است. برای این منظور میتوان کیفیت پشتیبانی ارائه شده در چت پشتیبانی یا تماسهای تلفنی این کسبوکارها را هم بررسی کرد.
یکی دیگر از شاخصههای اصلی در بررسی کیفیت خدمات یک درگاه بانکی هم بررسی شرکت پرداخت الکترونیک (PSP) همکار آن درگاه است. رتبهبندیهای مختلفی از کیفیت خدمات درگاههای شرکتهای پرداخت الکترونیک وجود دارد. میتوان بررسی کرد که آیا پرداختیار مذکور به درگاه شرکت پرداخت الکترونیکی معتبر و با کیفیت همکاری میکند یا صرفا درگاهی را برگزیدن کرده است که درآمد بالاتری به همراه دارد.
به این ترتیب میتوان مجموعه شاخصههایی را تدوین کرد که براساس آنها میتوان مناسبترین پرداختیار برای هر کسبوکار را برگزیدن نمود. اما در این برگزیدن بهتر است تنها یک وجه عملکرد پرداختیارها را در نظر نگرفت. پرداختیارهایی هم هستند که به جای محدود کردن خدماتشان به درگاه واسط طیف بسیار وسیعای از خدمات و محصولات مختلف را برای مشتریانشان توسعه دادهاند. برگزیدن از میان این شرکتها میتواند منجر به کم کردن چشمگیر هزینههای یک کسبوکار با یکپارچهسازی ابزارهای مالی و پرداختیاش شود. همچنین مسلما شرکتی با دامنهی فعالیت بزرگتر، ساختار بزرگتر و قابلاعتمادتری هم دارد که منجر به اعتبار بالاتر تکتک محصولاتش میشود.