طرح آمایش آموزش عالی همچنان غیر شفاف / تنها دانشگاه صنعتی شرق کشور قربانی بی‌تدبیری

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمدجواد سمیعی؛ بحران نبود یک کارشناسی دقیق و حساب و شده و از همه بدتر عدم پاسخگویی مناسب موجب شده تا یکی از بهترین طرح‌هایی که می‌توانست خط و ربط نظام آموزش عالی کشور را با توسعه کشور و همچنین ارتقای سطح تولید علم در کشور سرعت ببخشد؛ خود یکی از مشکلات و سنگ‌های بزرگ بر سر راه سیستم آموز عالی کشور بشود. طرح آمایش آموزش عالی که به تصویب شورای انقلاب فرهنگی رسید، آن کورسوی امیدی بود که انگار بعد از مدت‌های طولانی قرار است کشور دارای یک برنامه روشن و هدفمند در سیستم تربیت نیروی متخصص و جوان خود و به کارگیری آن در نقاط مختلف باشد.

طرح آمایش آموزش عالی در ماده ۳ خود این اجازه را به وزارت علوم و شورای گسترش داده است تا در راستای افزایش کیفیت آموزش و همچنین کاهش هزینه‌های سربار و البته اضافی سیستم آموزش کشور اقدام به تجمیع و ادغام موسسات آموزش عالی کند. این که در این ماده هیچ مصداق و توضیحی وجود ندارد، خود بزرگترین علامت سوال این طرح است و قطعا شائبه برخورد سلیقه‌ای و البته کارشناسی نشده را به وجود می‌آورد. شائبه‌ای که در اقدام اخیر شورای گسترش مبنی بر ادغام دانشگاه صنعتی بیرجند به وجود آمد.

در همین رابطه روح الله ایزدخواه در گفتگو با خبرگزاری دانشجو گفت: طرح آمایش آموزش عالی قطعا نیاز امروز کشور است، ولی باید دید ساز و کار اجرای آن دقیق و حساب شده است یا به صورت سلیقه‌ای تدوین شده است.

 

وی اضافه کرد که علاوه بر تذکری که به وزیر علوم داده شده، با همراهی ۲۵ نماینده درخواست یک گزارش نظارتی بر اساس ماده ۴۵ قانون آیین نامه داخلی مجلس داده شده است.

نماینده مردم تهران، ری و شمیرانات روز قبل گفت: درباره رعایت عدالت و کارآمدی در اجرای طرح آمایش دانشگاه‌ها و پرهیز از ادغام‌های تنش زا در برخی استان‌ها به وزیر علوم تذکر داده شده است.

تاسیس دانشگاه صنعتی بیرجند پس از یک فرایند طولانی و طاقت فرسا صورت گرفت. تعویض دولت‌ها و استانداران وقت، منجر به دو بار تصویب این دانشگاه در مصوبات سفر‌های استانی دو دولت گردید. آنچه این عمل را موجه می‌داشت، جبران عقب ماندگی منطقه محروم خراسان جنوبی بوده و هست.

این دانشگاه که در واقع تنها دانشگاه صنعتی شرق کشور است و پتانسیل بسیار زیادی در راستای توسعه زیرساخت‌های استان دارد. دارای حدود ۱۲ هزار دانشجو و ۷۰ هیئت علمی و همچنین ۳۴۰ کد رشته در مقاطع کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری است. همچنین در زمره دانشگاه‌های جامع سطح ۲ در تراز عملکرد ملی و با ماموریت محوری توسعه آموزش، پژوهش و فناوری و کمک به رفع چالش‌های ملی قرار گرفته است.

دانشگاه صنعتی بیرجند توانسته است نخبگان دانش آموخته دانشگاه‌های برتر داخلی و خارجی را به عنوان هیات علمی در استان خراسان جنوبی مستقر نماید. این ظرفیت نسبی برای پشتوانه پژوهشی و تحقیقاتی برنامه‌های توسعه‌ای استان قابل به کار گیری است. با انحلال دانشگاه صنعتی بیرجند، این فرصت سوخته خواهد شد. انجام طرح‌های پژوهشی برون‌دانشگاهی، مشارکت دانشجویان در رویداد‌های دانش‌بنیان و نوآورانه، ارتقا مرتبه تعداد قابل توجهی از اعضای هیات علمی این دانشگاه به دانشیاری در فرصتی کوتاه و سرانه قابل قبول پذیرش دانشجویان در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از دستاورد‌های مهم دانشگاه صنعتی بیرجند است.

ادغام دانشگاه صنعتی بیرجند که با نگاه به کارنامه آن؛ این تصمیم را در شرایط فعلی غیر منطقی نشان می‌دهد. این را هم باید اضافه کرد که به نقل از خبرگزاری مهر؛ حسین خسروی اسفزار نماینده مرد بیرجند گفت: این اقدام با اهداف تعریف شده ذیل نقشه جامع علمی کشور اعم از توزیع عادلانه منابع، ایجاد فرصت‌های برابر و جلوگیری از تجمیع امکانات منافات دارد.

 

همچنین خسروی با بیان اینکه الحاق دانشگاه در ۲۸ اردیبهشت ماه ۹۹ طی جلسه ۹۲۶ شورای گسترش برنامه ریزی آموزش عالی تصمیم گیری شده است، گفت: این در حالی است که معاون وزیر در پنجم دی ماه ۹۹ اعلام کردند که فعالیت دانشگاه ادامه دارد و این گفته‌ها با یکدیگر مغایرت دارد.

باید مسئولان به این سوال پاسخ دهند که چه طور دانشگاهی با این کیفیت علمی که که در آستانه تبدیل شدن به هاب منطقه‌ای علمی بود و نقش بسیار زیادی در گسترش زیرساخت‌های منطقه خود داشته را در دسته هزینه‌های سربار نظام آموزشی قرار داده‌اند و یا حتی از نظر کیفی آن را تایید نمی‌کنند؟

شاید برای اجرای این بند از سند آمایش آموزش عالی بهتر بود، ابتدا از کلانشهر‌هایی مثل تهران که در آن شاهد رشد قارچ گونه موسسات آموزشی و دانشگاه‌های مختلف هستیم که به معنای واقعی کلمه چه از نظر کیفی و چه از نظر مالی مناسب سیستم آموزشی کشور نیستند، برنامه ریزی می‌شد و بعد به صورت دقیق و کارشناسی شده به سراغ شهر‌های کوچک رفته می‌شد.

این اقدام در دانشگاه صنعتی بیرجند قطعا به نا امید سازی و بی انگیزه نمودن نخبگان جوان در دانشگاه‌هایی مثل دانشگاه صنعتی بیرجند و دانشگاه بزرگمهر قاین که مشغول خدمت هستند منجر خواهد شد. قطعا این بی انگیزگی به دانشجویان و جامعه تسری پیدا خواهد کرد.