به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، هانا چراغی؛* بی آبی و خشکسالی مسئلهای جدی است که طی سالهای اخیر در جای جای کشورمان شاهد بروز آن هستیم به طوری که این روزها بحران بی آبی و کم آبی به نگران کنندهترین مسئله تبدیل شده است.
بحران بی آبی محدود به نقطه خاصی از ایران نیست و در بسیاری از استانها و به خصوص روستاها شاهد بروز این پدیده هستیم و حل آن نیازمند مدیریت صحیح مصرف آب است که تاکنون دستگاههای متولی در این بخش عملکرد مطلوبی نداشتند.
استان کرمانشاه یکی از مناطقی است که با مسئله بی آبی و کم آبی دست و پنجه نرم میکند و رفع این مشکل نیازمند برنامه ریزیهای بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت است و لازم است که مسئولان هر چه سریعتر دست به کار شوند.
کرمانشاه در حالی با مسئله کم آبی مواجه شده که بر اساس آمارهای دهه اخیر، این استان دارای ۱۳ رودخانه مهم، ۶۹۷ دهنه چشمه، ۷۴ پارچه سراب، ۸۱۶ حلقه چاه عمیق و ۲۹۸۷ حلقه چاه نیمه عمیق بوده و تا چند سال قبل به عنوان یکی از استانهای با منابع آبی کافی معرفی میشد، اما در حال حاضر برخی مناطق کرمانشاه (به خصوص روستاها) با مشکل کمبود منابع آبی و حتی تنش آبی مواجه هستند.
کاهش میزان بارندگیها، کاهش ذخیره سدها، خشک شدن چشمهها، مصرف بیرویه آب در بخش کشاورزی، ایجاد حلقههای چاه غیرمجاز و... از جمله عواملی هستند که کرمانشاه را با تنش آبی مواجه کردند و رفع آن نیازمند مدیریت صحیح مصرف آب است.
بررسیها نشان میدهد که ۴۰۰ روستای استان کرمانشاه با جمعیت نزدیک به ۲۰ هزار نفر با مشکل افت فشار و یا قطعی آب مواجه هستند که در برخی مناطق هم برای حل این مسئله، آبرسانی با تانکر سیار صورت میگیرد و سایر روستاهایی که مشکل آب دارند و برای آنها آبرسانی سیار انجام نمیشود، از منابع آب محلی مانند چشمه و... استفاده میکنند. البته تعداد ۱۸۰۰ روستای کرمانشاه با جمعیت حدود ۴۳۰ هزار نفر تحت پوشش شرکت آب و فاضلاب و بهرهمند از آب لوله کشی هستند با این حال، مشکل تنش آبی کرمانشاه همچنان پابرجاست.
یکی از مناطق کرمانشاه که اهالی آن با بحران کم آبی و قطعی آب مواجه هستند، روستاهای منوچهرآباد و بیجانه است. این روستاها کمتر از ۱۰ کیلومتر با شهر کرمانشاه فاصله دارند و با اینکه بالغ بر یک هزار نفر جمعیت دارند، اهالی آنها مکررا از مشکل قطعی آب آشامیدنی و برق رنج میبرند و همواره با مشکل کم آبی مواجه هستند.
ماههاست که اهالی دو روستای منوچهرآباد و بیجانه از طرق مختلف خواستار رسیدگی مسئولان به مشکل کم آبی و قطعی آب شرب آنان رسیدگی کنند و مسئله قطعی برق را هم حل کنند، اما شواهد نشان میدهد که این مشکل همچنان پابرجاست و اقدامی جهت رفع آن صورت نگرفته است.
این در حالی است که علی فتحی، بخشدار مرکزی کرمانشاه اواخر سال ۱۳۹۹ مدعی شد: روستاهای منوچهرآباد و بیجانه، هیچگونه مشکل زیرساختی ندارند و سرقت عامل اصلی قطعی برق آنان است! از ابتدای بهمن ماه ۱۳۹۹ تاکنون سه بار تابلوی برق این روستاها سرقت شده است و هربار مبلغی در حدود ۴۰ میلیون تومان هزینه میشود. تمامی اقدامات ایمنسازی جهت پیشگیری از سرقت صورت گرفته است و از آنجا که تابلوی برق حدود سه کیلومتر با روستاها فاصله دارد، سارقان در شب و با سوءاستفاده از دور بودن تابلو، اقدام به سرقت میکنند.
بخشدار مرکزی کرمانشاه اظهار کرد: طی جلساتی که برای رفع این مشکل داشتهایم مقرر شد که دهیار و شورای روستاها با همکاری آب و فاضلاب شهرستان برای حفاظت از تابلوی برق نگهبانی را استخدام کنند تا از سرقت جلوگیری شود.
این در حالی است، که مشکل کم آبی و قطعی مکرر آب شرب اهالی این منطقه هنوز حل نشده و مردم منتظر رفع این مسئله هستند و برخلاف ادعاهای مطرح شده، مردم معتقدند که سرقت تابلوی برق تنها عامل کم آبی و قطعی آب این مناطق نیست و خواستار رسیدگی به آن هستند.
کم آبی استان کرمانشاه موضوعی غیرقابل انکار است و ضرورت دارد مسئولان فکری برای حل آن کنند. علیرضا کاکاوند مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان کرمانشاه هم دی ماه ۱۳۹۹ در خصوص مشکلات کم آبی و آبرسانی به روستاهای کرمانشاه گفت: تابستان سال گذشته را به سختی پشت سر گذاشتیم و از همین حالا نگران فصل گرمای سال ۱۴۰۰ هستیم.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان کرمانشاه خاطرنشان کرد: مجموع اعتباری که برای حل کامل مشکل آب روستاهای کرمانشاه مورد نیاز است، ۷۰۰ میلیارد تومان برآورد شده و سالانه ۵۰ میلیارد تومان نیز هزینه نگهداری آب در روستاها است.
با همه این اوصاف، امیدواریم هر چه سریعتر مشکل بی آبی و کم آبی استان کرمانشاه و به خصوص روستاهای آن با مدیریت صحیح حل شود و شرکت آب و فاضلاب استان برای رفع این معضل در روستاها از جمله روستاهای منوچهرآباد و بیجانه اقدامات موثری انجام دهد.