محسن سلیمانی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو گفت: متأسفانه، باوجود اهمیت و ضرورت، «طراحی و گرافیک» بهعنوان یک صنف و یک «شغل کامل و مستقل» تعریفنشده و عدم تعریف این رشته تخصصی بهعنوان یک شغل و حرفه، موجب ورود افراد غیرمتخصص به این حوزه شده و در قبال آن، بسیاری از متخصصان و افراد واجد شرایط، بیکار شدهاند.
این فعال صنفی در ادامه میگوید: مکانیسم تعریف شغل مستقل و برخورداری از حقوق شغلی، در قانون کار تعریفشده و نخستین گام، ثبت انجمن صنفی ذیل قانون کار است. با ثبت انجمن صنفی، هنرمندان گرافیک، هویت صنفی مستقل پیدا کرده، میتوانند برای دستیابی به خواستهها و مطالبات صنفی، به چانهزنی و کنشگری بپردازند.
به گفته وی، تشکیل «کانون فراگیر انجمنهای صنفی هنر، فرهنگ و رسانه» گام بعدیِ هویتسازی صنفی و زمینهساز پیگیری مطالبات صنفی است؛ گام بلندی که با همت انجمنهای صنفی فرهنگ و هنر و با تسهیلگری دو وزارتخانهی ارشاد و کار، مدتهاست برداشتهشده، اما تا رسیدن به مقصود نهایی، هنوز راه نسبتاً درازی در پیش است؛ راهی که نیازمند تلاش متحد و ساختیافتهی انجمنهای صنفی است.
خزانهدار انجمن طراحان گرافیک ایران میافزاید: در صورتی توسعه بهمثابه تغییر ساختارها، توسعه بهمثابه نوسازی و توسعه به مفهوم جهش در نیروهای مولّد صورت تحقق به خود خواهد گرفت که روال کار و مناسبات درونی میان انجمنها و سپس تبدیل آنها به کانون تقویتشده، و راه و رسم تحقق تشکیلات مدنی و گفتوگوی درونی برای پیشرفت در آنان تحقق یابد. در شرایط فعلی ما از منظر کار تیمی و تشکیلاتی بسیار ضعیف هستیم و بهسرعت باید بهسوی تمرین بهمنظور تحقق مناسبات مذکور برویم.
در شهریورماه ۹۸ بود که بعد از مدتها رایزنی و برگزاری جلسات متعدد، بالاخره کانون فراگیر انجمنهای صنفی هنر، فرهنگ و رسانه، با حضور ۱۴ انجمن صنفی تشکیل و پایهریزی شد. تصویبنامهی این انجمن فراگیر، براساس الزامات ماده ٩٢ برنامه ششم توسعه، طی بیش از یک سال رایزنی و در خلال برگزاری دهها جلسه عمومی و تخصصی تهیه و با تأیید و امضای دو وزیر کابینه دولت (وزرای تعاون، کار و رفاه اجتماعی و ارشاد اسلامی)، جهت تصویب تقدیم هیات وزیران شد. حالا زمان آن رسیده که انجمنهای صنفی مستقل هنری، در وزارت کار ثبت شوند و در این انجمن فراگیر، مشارکت فعالانه داشته باشند.
سلیمانی در این رابطه میگوید: مراحلی طی شد که خوشبختانه ابتدا مسئولان انجمنهای صنفی، و سپس مسئولان دو وزارت خانه به تشکیل این کانون رسیدند. در ابتدا جلسات متعددی با حضور نماینده هرکدام از انجمنها در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گرفت. اما درنهایت، هرکدام از این انجمنها برای حرفهای و کاربردی شدن و برخورداری از هویت صنفی، نیازمند همگامی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بودند.
وی ادامه میدهد: با این تفاهمنامه به نحوی میتواند سلسله تحولاتی در فرایند رفاه، رضایت و مفهوم زندگی در حیات جمعی اعضای انجمنهای صنفی و با تبدیل آنها به کانون محقق شود. افراد دارای محدودیتهای زیادی هستند، از طریق عضویت در انجمنها قادریم شرایط سخت را، تسهیل، و با هزینه کمی، دلپذیر کنیم. تحقق این وضعیت نیازمند آن است همه آستینها را بالا بزنند. این، گام و مقدمه تاریخساز فراهم شده است.
نایبرئیس انجمن طراحات گرافیک ایران در ارتباط با این مطالبات مشترک میگوید: بیمه بیکاری، گسترش چتر بیمه تأمین اجتماعی و حمایت از حقوق حداقلی هنرمندان ازجمله، حمایت از امنیت شغلی آنها، ازجمله مطالباتی است که امیدواریم از طریق این انجمن فراگیر دنبال شود. علاوه بر این، قوانین متعددی در خصوص حمایت از هنرمندان از گذشته وجود داشته که متأسفانه به دلیل نداشتن ابزارهای ایجابی و کنترلی لازم، اعمال نمیشود.
وی در ارائه مصداق صحبت خود به ماده ۴ معافیت مالیاتی هنرمندان اشاره میکند و میگوید: در صورت اجرای این مادهقانونی، بهبود فراوانی در وضعیت درآمدی هنرمندان کشور حاصل میشود؛ هنرمندانی که همه میدانیم از سطح معاش خوبی بهرهمند نیستند و عموماً در تنگنای معیشتی گرفتارند؛ از حالا به بعد، همه چیز به همت و توان خود هنرمندان بستگی دارد؛ راه باز است، اما مسیر، طولانی است و همت بسیار طلب میکند.
وی تشکیل جلسات بیشتر را برای پویایی افزونتر این کانون لازم میداند و در این خصوص میگوید: کرونا موجب وقفه در کارهای صنفی شده که امیدواریم بهزودی با از بین رفتن این بیماری و یا مهار آن، زمینه تشکیل چنین جلساتی بهمنظور پیشبرد اهداف آن بیشازپیش فراهم شود.