گزارش|
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو – امیر قشقایی، پیش از آن که اسفندیار رحیم مشایی در مرداد ۸۸ حکم رئیس دفتری را از محمود احمدی‌نژاد بگیرد، این پست آن قدرها مورد توجه نبود. البته در زمان دولت خاتمی نیز سید محمد ابطحی تا حد زیادی کرسی رئیس دفتری پاستور را مهم کرده بود.
نه این که این مقام کم اهمیت باشد نه؛ اما قطعا هیچ‌گاه تا سال ۸۸ جایگاه فعلی را نداشته است. تا پیش از دوران احمدی‌نژاد رئیس دفتر رئیس‌جمهور مسئولیت هماهنگی برای دیدارها و ملاقات رئیس‌جمهوری، تقدم و تاخر این دیدارها و اثرگذاری معنوی بر رئیس دولت را بر عهده داشته است.
کرسی مهم رئیس‌دفتری در دولت‌ها
بعد از انتصاب اسفندیار رحیم مشایی بر کرسی ریاست دفتر رئیس‌جمهور نگاه‌ها به این صندلی تا حد زیادی عوض شد. رحیم مشایی در دولت دوم احمدی‌نژاد در ابتدا حکم معاون اولی را گرفت. مشایی خیلی در بین مسئولان کشور محبوب نبود و از طرفی اظهار نظرات عجیب او پیرامون مسائل کشور باعث شد تا بسیاری از اصول‌گرایان و منتقدان احمدی‌نژاد از تاثیر مشایی بر رئیس‌جمهور بیم داشتند.
در نهایت رهبر انقلاب در سال ۸۸ در پی نامه‌ای انتصاب رحیم مشایی را به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور به صلاح احمدی نژاد ندانستند و از او خواستند تا شخص دیگری را برای این مسند برگزیند. اگر چه خیلی‌ها فکر می‌کردند پس از نامه رهبری رحیم مشایی دیگر جایی در کابینه احمدی‌نژاد نخواهد داشت اما مدتی بعد احمدی‌نژاد پستی عجیب به مشایی داد؛ ریاست دفتر رئیس‌جمهور. با جاگیر شدن رحیم مشایی در دفتر رئیس‌جمهوری ایران، وظایف معمول و سنتی معاون اولی ریاست جمهوری نیز نانوشته و بدون حکم به رئیس دفتر تفویض شد و بدین ترتیب رئیس دفتر رئیس جمهور به پستی مهم تبدیل شد و به قول خیلی‌ها این کرسی به مثابه همان کرسی معاون اولی شد.
پس از رحیم مشایی، رئیس دفتری رئیس‌جمهوری به حسن موسوی رسید. او که پیش‌تر معاون احمدی‌نژاد بود بعد از مدتی به عنوان رئیس دفتر رئیس جمهور انتخاب شد. همین جابه‌جایی از معاون اولی به رئیس دفتری نشان می‌دهد که این پست هیچ چیزی در مقابل معاون اولی کم ندارد.
محمد نهاوندیان، رئیس دفتر حسن روحانی در دولت یازدهم رئیس‌دفتری به مثابه معاون اول نبود، او همچون به وظایف سنتی رئیس دفتری روی آورد .رتق و فتق امور دفتر رئیس‌جمهوری، انجام امور اداری، هماهنگی دیدارها، سفرها و ملاقات و مشاوره به حسن روحانی، شرح وظایف محمد نهاوندیان بود که البته وظایفی کم اهمیت به شمار نمی‌رفت.
رئیس دفتر یا معاون اول؟
پس از نهاوندیان، محمود واعظی به عنوان رئیس دفتر رئیس جمهور در دولت دوازدهم انتخاب شد. واعظی که در دولت یازدهم وزیر ارتباطات بود، ارتباط بسیار خوبی با روحانی داشت. به همین دلیل واعظی در دولت دوازدهم به پاستور رفت تا بر کرسی ریاست دفتر روحانی بنشیند. ارتباط بسیار خوب واعظی با رئیس جمهور سبب شد تا خیلی‌ها هم چون مشایی و احمدی‌نژاد این دو را نیز به مثابه رئیس جمهور و معاون اول بدانند تا جایی که محمود واعظی در این سال‌ها در شماری از مهم‌ترین اتفاقات داخل دولت، نقش‌آفرین بوده است. همه این اتفاقات و حتی اظهارات محمود واعظی در مسائل مختلف نشان می‌دهد که رئیس دفتر رئیس جمهور جایگاه کمی ندارد و حتی می‌تواند تنه به تنه یک وزیر یا حتی معاون رئیس جمهور خود را در بدنه دولت مطرح کند.
ریاست دفتر رئیس جمهور از این جهت که حلقه وصل او و وزرا است، اهمیت ویژه‌ای دارد لذا وقتی عیان شد که واعظی در این جایگاه دریچه ملاقات و رایزنی‌های چهره به چهره وزرا و رئیس جمهوی می‌شود و گله‌گذاری‌هایی مطرح شد، بیش از قبل به نقش رئیس دفتر رئیس جمهور پی بردیم. پس معلوم شد که رئیس دفتر رئیس جمهور قدرت و نفوذبالایی دارد.
نکته قابل توجه دیگر این است که بیشترین و نزدیک‌ترین تعامل را با رئیس جمهور ، رئیس دفتر او دارد و به همین صفت قادر است که در قالب مشورت‌هایی که می‌دهد یا حرف‌هایی که می‌زند، مستقیم و غیر مستقیم بر تصمیمات او نقش آفرینی کنند. او همچنین می‌تواند گلوی رئیس جمهور باشد و بعضا از سخنگوی دولت در اعلام نظرات و تصمیمات دولت پیشی بگیرد. رئیس دفتر رئیس جمهور همچنین می‌تواند با فیلتر کردن اطلاعات و داده‌هایی که به دست رئیس دولت می‌رسد، بر نگاه و نگرش او تاثیرات قابل ملاحظه‌ای داشته باشد.
نامزدهای احتمالی رئیس دفتر آیت‌الله رئیسی
با توجه به اهمیت کرسی رئیس دفتر رئیس‌جمهوری و پیشنه‌ای که از این کرسی گفه شد، تا حد زیادی اهمیت و ماهیت آن برایمان روشن شد. کمتر از یک ماه دیگر دولت دوازدهم جای خود را به دولت سیزدهم می‌دهد و آیت‌الله ابراهیم رئیسی قرار است تا کابیه مد نظر خود را روی کار بیاورد. یکی از این پست‌ها همان طور که گفته شد ریاست دفتر رئیس جمهور است که طبق منوال همیشگی روسای جمهور به نظرمی‌آید که ابراهیم رئیسی نیز فردی امین و نزدیک به خود را بر کرسی ریاست دفتر خود بنشاند. کسی که هم بتواند در شرایط سخت همراه خود باشد و هم در مواردی به جای رئیس جمهور و سخنگوی دولت، زبان دولت باشد.
سه گزینه احتمالی برای پست ریاست دفتر آیت الله رئیسی در پاستور مطرح شده است؛ سید مرتضی بختیاری، غلامسین اسماعیلی و عبدالعلی علی‌عسکری.
سید مرتضی بختیاری یکی از همراهان همیشگی آیت‌الله رئیسی در آستان قدس بوده است. بختیاری قائم مقام پیشین آستان قدس رضوی بود که چندی بعد با حکم سید ابراهیم رئیسی به عنوان مشاور و دستیار ویژه تولیت آستان قدس منصوب شد. او که مدیر کل دادگستری استان خراسان و فارس، رئیس سازمان زندان‌ها، استاندار اصفهان در دولت اول احمدی‌نژاد و وزیر دادگستری در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد بوده‌است.، پس از انتخاب ابراهیم رئیسی به ریاست قوه قضایه به عنوان رئیس حوزه ریاست قوه قضاییه منصوب شد.
همراهی همیشگی بختیاری با آیت‌الله رئیسی در سمت‌های مختلف و از طرفی ریاست او بر حوزه ریاست قوه قضائیه که به مثابه همان رئیس دفتری رئیس جمهور می‌باشد، همه و همه از دلایل احتمالی مرتضی بختیاری بر کرسی ریاست دفتر رئیسی است.
غلامحسین اسماعیلی از سال ۱۳۸۸ تا اردیبهشت ۱۳۹۳ خورشیدی، ریاست سازمان زندان‌های ایران را بر عهده داشت. او با حکم آیت‌الله رئیسی پس از غلامحسین اژه‌ای به عنوان سخنگوی قوه قضائیه انتخاب شده است. اسماعیلی از دیگر گزینه‌های محتمل رئیس دفتری رئیس جمهور به شمار می‌آید. البته با توجه به پست فعلی ایشان یعنی سخنگویی قوه قضائیه ، پیش‌بینی کرده‌اند که ممکن است سخنگویی دولت سیزدهم به ایشان برسد. با این حال هنوز هیچ چیز قطعی وجود ندارد.
همچنین باتوجه به این که مدت ریاست عبدالعلی علی‌عسکری بر صداوسیما رو به اتمام است و به دلیل ارتباط خوب او با آیت‌الله رئیسی برخی از شنیده‌ها حاکی بر آن است که علی‌عسکری نیز ممکن است به عنوان رئیس دفتر رئیسی انتخاب شود.
با همه تفاسیر هنوز هیچ چیز قطعی وجود ندارد و مشخص نیست آیت‌الله رئیسی از چه کسانی در دولت سیزدهم استفاده خواهد کرد. اما امیدواریم کسانی در این کابینه جا بگیرند که هم شایستگی تمام را داشته باشند و هم مورد مقبولیت مردم باشند.
انتهای پیام/
ارسال نظرات