به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در آینده نزدیک، برای از بین بردن سلولهای سرطانی میتوان از حبابهایی استفاده کرد که وقتی در نزدیک امواج فراصوت قرار میگیرد، منفجر شود و سلولهای سرطانی اطراف آن در اثر این انفجار از بین روند. محققان موسسه فناوری کالیفرنیا این ایده را در آزمایشگاه آزمایش کردهاند و نتایج کار خود را در مجله Nature Nanotechnology منتشر کردند.
کلید اصلی در این پروژه حبابهای پروتئینی کوچکی است که زیست شناسان آن را وزیکولهای گازی مینامند. برخی از باکتریها و میکرواورگانیسمها دارای توانایی ژنتیکی برای ایجاد این ساختارها هستند. در طبیعت اگر میکروبی بخواهد به سطح آب برسد، میتواند چند وزیکول گازی تولید کند و بدن خود را شناورتر کرده و آن را به سمت بالا هل دهد. اگر مایل به فرو رفتن باشد، میتواند چند وزیکول گازی را منفجر میکند.
وزیکولهای گازی قدمت زیادی دارند، برخی دانشمندان تصور میکنند که آنها در دریاهای اولیه زمین از سه میلیارد سال پیش تکامل یافتهاند. در حال حاضر دانشمندان به طور هوشمندانهای وزیکولهای گازی را استفاده میکنند. آنها توانستهاند به طور ژنتیکی میکروبهایی را که میتوانند وارد بدن شوند، مهندسی کنند، جایی که توسط دستگاه سونوگرافی قابل تشخیص هستند.
اما وزیکولهای گاز دارای قدرت دیگری نیز هستند. محققان دریافتند که میتوانند حبابهای گاز را مجبور به رشد کنند تا زمانی که خود حبابها منفجر شده و شوک موجی ایجاد کنند.
دانشمندان این فرآیند را کاویتاسیون اینرسی مینامند و این همان چیزی است که به شما اجازه میدهد تا با استفاده از امواج فراصوت جواهرات خود را تمیز کنید. نویسندگان این مطالعه با خود فکر کردند که آیا میتوانند امواج شوک ناشی از حبابهای متورم با اولتراسوند را در برابر تومورها قرار دهند؟ اگر میتوان یک سلول را برای تولید وزیکولهای گازی بهصورت ژنتیکی مهندسی کرد، میتوان آن را برای مقابله با بیماری مورد استفاده قرار داد.
میخائیل شاپیرو از محققان این پروژه میگوید: «اکنون این سلولها به عامل انفجاری تبدیل شدهاند.»
پژوهشگران این فرایند را روی موشهای زنده و مبتلا به سرطان آزمایش کردند. محققان باکتری E.coli را از نظر ژنتیکی اصلاح کردند تا بتواند وزیکولهای گازی ایجاد کند.
پس از چند روز که این باکتری اصلاح شده وارد بدن شد و امواج فراصوت به بدن اعمال گردید، بخشی از تومورهای سرطانی از بین رفتند. این فناوری به محققان این توانایی را میدهد که هر زمان که خواستند درمان را انجام دهند سپس تا آنجا که مایل هستند درمان را ادامه دهند.