نماینده تشکل‌های جهادی: محرومیت‌زدایی از درون توئیتر اتفاق نمی‌افتد / ما از مسئولان انتظار اقدام جهادی داریم نه سخنرانی جهادی

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نماینده تشکل های جهادی در مراسم گرامیداشت روز دانشجو که با حضور رئیس جمهور و به میزبانی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، به بیان نظرات و نقد‌های خود در رابطه با عملکرد دولت سیزدهم پرداخت.

متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:

وَنُريدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفوا فِي الأَرضِ وَنَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَنَجعَلَهُمُ الوارِثينَ

عرض سلام و ادب احترام خدمت حضار محترم و ریاست محترم جمهور جناب حجه الاسلام و المسلمین رییسی که طلسم دورکاری و مدیریت رییس جمهور از خانه، دفتر، استخر و… را شکستند!  

به دانشگاه خوش آمدید

گرامی میداریم یاد و خاطره شهدای اسلام، انقلاب و علی الخصوص سه شهید دانشجو در شانزدهم آذر  ۱۳۳۲ را ، شهیدان قندچی، بزرگ نیا و شریعت رضوی… و توفیق ادامه راه شهدا را از خداوند بزرگ مسالت می نماییم.

آقای رئیس جمهور

افتخار گروه های جهادی از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز این بوده است که همواره در صحنه ی خدمت رسانی به مردم، به “ولی نعمتان این انقلاب” حضور داشته اند! و این توفیق خدمت رسانی همانطور که حضرت سیدالشهدا علیه اسلام میفرمایند نعمت و منت خداوند است بر ما! ما خدا را شاکریم و ان شاالله در این راه ثابت قدم هستیم،

اما مشکل کجاست که پس از برگزاری این تعداد اردوهای جهادی، همراهی جمعیت زیادی از جهادگران و هزینه های بسیار همچنان با نقطه ایده آل فاصله بسیاری داریم؟ چرا پس از گذشت بیش از چهل سال قلعه گنج همچنان قلعه گنج است و بشاگرد همچنان بشاگرد؟

جناب آقای رئیسی

۱۰۰ روز گذشته است! سفرهای استانی هفتگی، بازدید های میدانی و صحبت رو در روی شما با مردم خاطره ی بد صبح جمعه های دولت قبل را در ذهن ما کمرنگ کرد. ما میدانیم ۱۰۰ روز برای آواربرداری این حجم از مشکلات زمان کمی است اما آقای رییس جمهور، زمان کمی نیز باقی مانده است و متاسفانه همچنان در بر همان پاشنه میچرخد! چرا!؟ تصور می‌کنید در منطقه هرندی حاشیه تهران که جمعه ی گذشته بازدید داشتید کم فعالیت جهادی و خیریه اجرا میشود؟ خیر.

آنچه واضح می‌نماید این است که جامعه ایران به بیماری محرومیت و شکاف طبقاتی مبتلا است. و این نکته باید درک شود که رفع محرومیت با اردوهای جهادی، دانشجویی و کارهای مقطعی اتفاق نمیفتد، این فعالیت ها ارزشمند اما این مسکن است، درمان نیست! محرومیت زدایی اساسی نیازمند جراحی‌های بزرگ است و جراحی بزرگ همت و شجاعت می‌خواهد. همت و شجاعت شما!

در سفری که مدتی قبل به همراه جهادگران، اساتید و نخبگان علمی کشور برای بررسی وضعیت یکی از مناطق محروم استان هرمزگان داشتیم، طی جلسات هم اندیشی بیش از ۴۰ طرح توسعه ای مبنایی که قابلیت اجرایی دارد پیشنهاد و بررسی شد. این سبک جلسات کم برگزار میشود!؟ جایگاه اساتید و‌ نخبگان در بدنه ی دولت کجاست!؟ چرا در طی این سالها هیچ یک از این طرح ها و ایده ها و مشابهاتشان اجرا نشده است؟  زیرا گروه‌های جهادی در نگاه دستگاه‌های دولتی حکم همان مسکنی را دارند که پیشتر گفتیم مسکنی  که موقتاً درد جامعه ی بیمار را در پاره‌ای از موارد کاهش داده و جراحی‌های اساسی‌تر را به تعویق میاندازد. آیا کسی در کشور به دنبال اصلاحات زیربنایی نیست؟

آقای رئیس جمهور

یکی از آسیب‌هایی که مانع کنش شجاعانه مسئولین اجرایی، در جهت جراحی‌های بزرگ می‌شود، نگاه غلط ایشان به مسئله افکار عمومی است. متأسفانه آنچه امروز در فضای رسانه‌های اجتماعی شاهد آن هستیم، سوء استفاده‌ی غوغا سالارانه از محرومیت است. در این میان عده‌ای، آرمان رفیع عدالت را به قتلگاه غوغا سالاری کشانده و مسئولین نیز منتظر نشسته‌اند که در منطقه ای بلوا به پا شود تا همچون فرشته نجات در آن منطقه حضور یابند و پس از وعده و وعیدهای فراوان با اجرای طرح‌های موقت و بعضا کم حاصل قضیه را فیصله دهند.

جناب آقای رئیسی

محرومیت زدایی از درون توییتر اتفاق نمیفتد. متاسفانه رویه برخی از مدیران دولت شما تا به امروز اینگونه بوده است که در فضای مجازی منتظر هشتک بازی‌های غیر کارشناسانه بنشینند و پس از شکل گیری موج های مجازی، واکنش‌هایی زودگذر و سطحی به آن نشان دهند. ادامه این روند می‌تواند سیاست‌های دولت را بازیچه دست افکاری سطحی کند که مروجان آن هرگز به دنبال درمان حقیقی مشکلات علی الخصوص درد محرومیت در جامعه نیستند. در این میان تکلیف بسیاری از مناطق محروم و کمتر توسعه یافته که جذابیتی برای غوغا سالاران نداشته و صدایی برای بلوا ندارند چه می‌شود؟ جیغ های بنفش صحنه سازی شده، صدای مردمان نجیب این مرز و بوم نیست. آیا ادامه این روند، جامعه را به این نتیجه نمی‌رساند که در دولت شما هرکس بلندتر فریاد بزند، صدایش بهتر شنیده خواهد شد؟

به نظر می‌رسد چاره کار در درک این نکته است که شبکه‌های مجازی نماینده مستضعفین و آیینه تمام نمای افکار عمومی نیست. دستگاه‌های اجرایی باید ضمن توجه صحیح به افکار عمومی، ریشه مشکلات را پس از بررسی دقیق شناسایی کرده و در راستای اقدامات بزرگ و اساسی گام بردارند. در این میان اقناع افکار عمومی و ایجاد بسترهایی برای گفت و گو با نخبگان جهادی، از اهم امور است.

مسئله بعدی که باید ذکر شود این است که متاسفانه در بسیاری از موارد گروه های جهادی به پیمانکار بی مزد و مواجب دولت و ارگان‌ها، برای انجام ماموریت‌ها و پروژه‌هایشان تبدیل شده‌اند. این دولتی شدن فعالیت‌های جهادی یکی از بزرگترین ظلم ها به مناطق محروم است زیرا در نتیجه آن دستگاه‌ها به وظیفه ذاتی خود عمل نکرده و به صرف پرداخت هزینه‌ای به گروه‌های جهادی اکتفا میکنند.

آقای رییس جمهور

روحیه جهادی شما باید در تمام بدنه دولت تزریق شود. کشور به “دولتی” جهادی احتیاج دارد که بتواند روحیه جهادی را در تمام سیستم‌ها، نهاد ها و ادارات حکم فرما کند. نه اینکه شما سخنرانی ضد فساد و عدالت محور داشته باشید و از فردا تمام رده ها تا دهیار روستا “فقط” به تکرار آن فرمایشات بپردازند. ما از مسئولین انتظار اقدام جهادی داریم نه سخنرانی جهادی.

آقای رییس جمهور

مسئولیت خطیری بر دوش شما و همکارانتان گذاشته شده است، زیرا عده ای شما را آخرین امید محرومان و تیر آخر ترکش انقلابیون برای علاج بحران های کشور می دانند اما ما شما را دلسوز کشور و مردم ، شنونده‌ انتقادات و علاقه مند به تدبیر و تغییر میدانیم و این ما را به آینده امیدوار میکند، که اگر جز این بود، حتی به اندازه همین چند ساعت، دست از خدمت به مردم، محرومین و وارثان واقعی این انقلاب نمی‌کشیدیم.  این مردم رنج کشیده، صبور، غیرتمند و انقلابی را ناامید نکنید.