وقتی به میدان بهارستان تهران میرسی آنچه بیش از همه خود نمایی می کند مجسمه میانه میدان است که روحانی بر منبر نشسته و دست خود را به حالت عتاب به جمعیت بلند کرده است. مجمسمه مردی که هر کس بخواهد فردی را به عنوان یک نماینده الگو که منافع ملی را بر منافع شخصی اش ترجیح می داد مثال بزند اسم او را بر زبان می آورد؛ «سید حسن مدرس»!
از همان کلاس اول ابتدایی در همه کتابها روستاییان برای دانشآموزان، جماعتی مورد احترام، باشخصیت، مهربان و فداکار تصویر شدهاند/پیرمردی به جهادگران بسیجی گفته بود: «مرد سازندگی شمایید نه آن آقایی که ادعایش را داشت و حتی یکبار یک نفر از دولتش تا چند ده کیلومتری روستای ما هم نیامد».
از قرار تهدید یک ایرانی که جای خودش را دارد، حتی میتوان محموله حاوی کمکهای بشردوستانه ملت و دولت ایران را هم با یک تماس تلفنی، کأن لمیکن تلقی کرد! بهراستی این بود آخر و عاقبت «هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید»؟!
خیابان شانزهلیزه پاریس را همه بهعنوان یک مکان گردشگری معروف در جهان میشناسند؛ به واسطه ساختمانهایش، فروشگاههایش، ویترینهایش و لوازمی که در آن فروخته میشود اما آن کسانی که در این خیابان قدم زدهاند یک نقطه جذب مشترک را تایید میکنند و آن مارش افسران فرانسوی برای سربازان جنگ اول جهانی است.
آنچه سیاست داخلی نظام است نه سلیقه جناح راست که سیاستهای نظام است و آنچه نظام دنبال میکند «پیشرفت درونزاست» نه «توسعه خطی غرب». لذا دانستن این مسیر و این مفاهیم برای دوستان و منتقدین و دشمنان لازم و ضروری است.
اینکه منابع اطلاعاتی ترکیه بطور غیررسمی اعلام کردهاند دفاتر و سایتهای داعش در ترکیه را مسدود کردهاند، اگر واقعیت داشته باشد که امکانی برای تایید و تکذیب آن وجود ندارد، خود اعتراف به همپیمانی اردوغان و داعش است.
متاسفانه در طول این ۲۳ ماهی که از عمر دولت تدبیر و امید میگذر، گاهی شاهد بعضی موضع گیری ها از جانب رئیس جمهور بوده ایم که با اندکی دقت میتوان منشا آن را از درون همین خط فکر مشکوک پیدا کرد. و این خطری است که ما از همین جا به رئیس جمهور محترممان اعلام میکنیم؛ جناب رئیس جمهور مراقب اطرافیان خود باشید!
دخالت آشکار ایالات متحده در کودتای ۲۸ مرداد، موضوعی بود که بعدها نیز توسط مادلین آلبرایت، وزیر اسبق خارجه آمریکا تایید شد. چندی پیش سیا اسنادی از این کودتا را منتشر کرد، از جمله سندی که در آن نوشته شده بود: «در پایان ١۹۵۲ روشن بود که دولت مصدق نمیتواند با کشورهای غربی که منافعی در ایران دارند به توافقی نفتی برسد، هدف عملیات آژاکس سرنگونی دولت محمد مصدق، بازسازی منزلت و قدرت شاه و جایگزینی دولت مصدق با دولتی بود که ایران را با سیاستهایی سازنده اداره کند».
ذوق زدگی رسانهای جریان اصلاحطلب در جریان مذاکرات بسیار مشهود بوده تیترهای مداوم و پر تکرار در رسانههای مجازی و نوشتاری و پیش بینی از آینده پس از مذاکرات هستهای و اینکه پس از توافق چه روی خواهد داد نشان از همین رفتار است...
دولت ناگزير از حاشيه سازي و سياست بازي در دانشگاه هاست، چراکه براي يک دولت کهنسال و ناکارآمد درحوزه سياست و اقتصاد و فرهنگ، بدترين چيز وجود افکار و اذهان با بصيرت و تيزبين و مطالبه گر دانشجويان است.
از همان روزی که موضوع مذاکرات در این دولت مطرح شد، جماعتی داشتیم که برای «توافق به هر قیمتی» هرکاری از دستشان برمیآمد، انجام دادند. تیتر «پرواز مستقیم تهران- نیویورک» پرواضح بود که اصلا موضوع حل و فصل مناقشه هستهای نیست صرفا، موضوع دیگری است که فقط با «توافق به هر قیمتی» حاصل میشود.
کاش چند صفحه تاریخ بخوانند؛ رسانهایها، بولتننویسها و متخصصان جنگ روانی در دولت. نمیخواهم در این نوشتار شرح بدهم که واقعه قرارداد امام حسن(ع) با معاویه، هیچ ربط منطقی به مذاکرات هستهای ندارد. چون ندارد. مختصر همین کلام حضرت که در پاسخ به یکی از اصحابش فرمود: لو وجدت انصارا لقاتلت معاویه لیلی و نهاری (اگر یار داشتم شب و روز با معاویه میجنگیدم).
معاويه يك سلطان بود در آن وقت؛ حضرت امام حسن بر خلافش قيام كرد در صورتى كه آن وقت همه هم با آن مردك بيعت كرده بودند و سلطانش حساب می كردند. حضرت امام حسن قيام كرد تا آن وقتى كه مىتوانست. وقتى كه يك دسته علاف نگذاشتند كه كار را انجام بدهد، با آن شرايط صلح كرد كه مفتضح كرد معاويه را.
اگر بپذیریم که جعل عنوان «بازی برد-برد» توسط دولت نشان دهنده شمای کلی نگاهشان به عرصه تعاملات جهانی است، به این نکته بسیار مهم پی میبریم که این تصور دولتیان چقدر با واقعیت فاصله دارد.
نباید به این مذاکرات و رقاصی شیطان بزرگ و ایادی آن خوش بینانه دل بست و چشم بر توان داخلی و راهکارهای بکر بین المللی بست، چرا که در طول تاریخ شاهد کارشکنی و بدعهدی کشورهای غربی بودهایم.
برایشان فرقی میان خاکریز و میز نبود همه جا می توانست به آسمان ختم شود و سنگری باشد برای تیر زهر آلود منافقان ، هر سری که از پیکرش جدا می شد بر طبل رسوایی این دشمنان قسم خورده می کوبید...
مسئولان قضایی نسبت به مسئولان هم رده خویش در قوای مجریه و مقننه کمترین حضور را در دانشگاهها دارند و طی سال های اخیر تنها یکبار یکی از روئسای محترم قوه قضایی در جمع دانشجویان یکی از دانشگاه های کشور حضور پیدا کرده است،